"Σενάριο Γάμου" του Τζέφρυ Ευγενίδη

Η πρώτη μου επαφή με τον Ευγενίδη ήταν κάμποσα χρόνια πριν όταν διάβασα το "Αυτόχειρες Παρθένοι"... Δεν ενθουσιάστηκα αλλά η εποχή και η διάθεση όταν διάβαζα το βιβλίο δεν ήταν οι καλύτερες... Έκτοτε σκεφτόμουν ότι ίσως τον έχω αδικήσει αλλά διατηρούσα μια επιφυλακτική στάση απέναντί του ... Το καλοκαίρι η Μ. από μια αλλαγή κάποιου άλλου βιβλίου αγόρασε το "Σενάριο Γάμου"... Το βιβλίο παρέμεινε αδιάβαστο και από τους δυο μας για μήνες στο κομοδίνο της μέχρι που το έπιασα στα χέρια μου...

Η Μάντλιν είναι μια φοιτήτρια Φιλολογίας που αγαπά τα ρομαντικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα... Ο Λέναρντ ένας φοιτητής Βιολογίας, όμορφος, έξυπνος και "μυστήριος" αρκετά για να γοητεύει τις κοπέλες που έχουν πρόσφατα βγει από την εφηβεία τους... Ο Μίτσελ είναι ένας φοιτητής Θεολογίας με έντονη ροπή προς τον χριστιανικό μυστικισμό, λίγο αλλόκοτος για την ηλικία του αλλά από το είδος που αγαπούν οι γονείς θυγατέρων... Ο χρόνος είναι οι αρχές της δεκαετίας του '80, η εποχή του Ρήγκαν, της οικονομικής ύφεσης και των απόνερων των δύο πολύ πιο έντονων δεκαετιών που προηγήθηκαν...  Παρακολουθούμε το ερωτικό τρίγωνο που συντίθεται μεταξύ των τριών, από την ημέρα της αποφοίτησής τους από το κολλέγιο και ένα χρόνο μετά, ένα παιχνίδι διεκδίκησης, συγκρούσεων και αυτογνωσίας, ενός δύσκολου δρόμους προς την ενηλικίωση...

Το βιβλίο μου άρεσε πολύ... Για να το αποδείξω θα πω απλά ότι τις τελευταίες διακόσιες σελίδες τις διάβασα χθες το βράδυ από τις 12 μέχρι τις 3 το πρωί κι ενώ το ξυπνητήρι χτυπάει στις 7 τις εργάσιμες μέρες... Είναι ένα βιβλίο από αυτά που αν τα διαβάσουν νέοι άνθρωποι γύρω στα είκοσί τους, ίσως και να νιώσουν ότι τους αλλάζουν τη ζωή... Εγώ μάλλον έτσι θα ένιωθα... Κατά την προσφιλή συνήθεια του Ευγενίδη, όπως είχε κάνει και στο "Αυτόχειρες Παρθένοι", το βιβλίο είναι μια αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο, κάποιος παρατηρητής εξιστορεί τα γεγονότα με λεπτομέρεια... Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε μεγάλα κεφάλαια τα οποία αφορούν κάθε φορά ένα από τους τρεις ήρωες... Παρά το μέγεθός τους δεν κουράζουν... Η πλοκή είναι σφιχτή και άρτια δομημένη και δεν αφήνει τον αναγνώστη να κουραστεί... Η περιγραφή των χαρακτήρων είναι εξαιρετική, μια βουτιά μέσα στον ψυχικό κόσμο των ηρώων, ένα puzzle που συντίθεται αριστοτεχνικά κομμάτι κομμάτι... Παράλληλα παίρνουμε μια γεύση από την κοινωνική πραγματικότητα της Αμερικής του Ρήγκαν, της ανόδου του νεοσυντηρητισμού και της ύφεσης... Οι ήρωες κινούνται μέσα στον απειλητικό κόσμο που τους σπρώνει η ενηλικίωσή τους και προσπαθούν να βρουν την θέση τους σε αυτόν, να καθορίσουν την πορεία τους ζυγίζοντας θέλω και πρέπει που επιβάλλονται τόσο από τους ίδιους όσο και την οικογένειά τους... Η αναζήτηση του έρωτα είναι το πρόσχημα γιατί τελικά ο καθένας από τους τρεις βαδίζει το δύσκολο δρόμο της αυτογνωσίας και της αποδοχής του εαυτού του και των επιθυμιών του, ένα δρόμο μοναχικό και πολλές φορές οδυνηρό αλλά απαραίτητο να βαδίσει ο καθένας...

Είναι πολύ όμορφο να ξεκινάς ένα βιβλίο επιφυλακτικά και όταν το τελειώνεις να έχεις απολαύσει κάθε στιγμή του, είναι τεράστια η ικανοποίηση... Το "Σενάριο Γάμου" μου χάρισε πολλή από αυτή την ικανοποίηση... Προτείνεται ανεπιφύλακτα...