Ψαροκόκαλο...

Πέρα από μνημόνια, καταθέσεις, επιλεκτικές ή μή χρεωκοπίες και άγχη για το αύριο, αυτή είναι η είδηση που έκλεψε την προσοχή μου περισσότερο τις τελευταίες μέρες... Ένας ύμνος στη ζωή και στην ομορφιά της... Το σύνδρομο του πανκ: Ένα ντοκιμαντέρ για μια διαφορετική μπάντα Στο ντοκιμαντέρ Το σύνδρομο του πάνκ, ο φακός ακολουθεί μια πανκ μπάντα της Φινλανδίας από τον καιρό που ήταν άγνωστοι μέχρι που έγιναν ευρύτερα γνωστοί στο κοινό. Το αξιοσημείωτο είναι πως οι Pertti Kurikan Nimipäivät πάσχουν από νοητική στέρηση. Αυτό δεν τους εμποδίζει να κάνουν αυτό που αγαπούν, δηλαδή να παίζουν μουσική. Ο Πέρτι, ο Κάρι, ο Τόνι και ο Σάμι μιλούν εκ βαθέων, γράφουν οι ίδιοι τους στίχους και τη μουσική τους και διαμαρτύρονται μέσα από αυτά για την αντιμετώπιση που δέχονται τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Είναι αληθινοί εκπρόσωποι της πανκ μουσικής, με ό,τι βέβαια αυτό συνεπάγεται. Η μπάντα ταρακούνησε τους θεατές του 15ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης όπου παίχτηκε και τους έκανε να...

Η αυριανή ημέρα θα είναι η πρώτη μέρα της καινούργιας μου ζωής... Η επιστροφή στη δουλειά μετά από 10 μέρες συνοδεύεται από πολλά ερωτηματικά... Ότι γνώριζα για 8 χρόνια δεν υπάρχει πια... Το τι υπάρχει στην θέση του δεν το ξέρω ακόμα ή μάλλον το ξέρω αλλά μόνο στην θεωρία, σαν λεζάντα... Τι θα γίνει αύριο, τι θα μας πούνε, τι θα γίνει με τις δουλειές μας, με τους μισθούς μας, με τα δικαιώματά μας, πού θα δουλεύουμε, πάνω σε τι θα δουλεύουμε, είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που γυρνάνε στο μυαλό μου...Το φοβάμαι το αύριο, δεν το κρύβω, γιατί είναι άγνωστο...  Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα που δεν έχουν προλάβει να κάτσουν μέσα μου... Προσπαθώ να αυξήσω τα skills μου, τον ελεύθερο χρόνο αυτών των ημερών τον αξιοποίησα, όταν δεν έτρεχα με τον σύλλογο μας, διαβάζοντας πυρετωδώς, γράφοντας κώδικα και επεξεργαζόμενος διάφορα προσωπικά projects... Παρά το γεγονός ότι προτιμώ την ανωνυμία που απολαμβάνω αυτή την στιγμή ως blogger σκέφτομαι σοβαρά την πιθανότητα να την απωλέσω εκούσι...

Δεν μπορώ να μην φουσκώσω από υπερηφάνεια για την εξ ημισείας κυπριακή καταγωγή μου και να μην χαιρετίσω το ΟΧΙ της κυπριακής βουλής στο πρωτάκουστο σχέδιο "διάσωσης" που θέλησε να επιβάλλει το Eurogroup και η Γερμανία... Είναι ένα λαμπρό παράδειγμα του πως το πολιτικό σύστημα συμπορεύεται με την λαική βούληση σε καταστάσεις κρίσης και δεν πάει κόντρα σε αυτή... Οι Κύπριοι βουλευτές και τα κυπριακά πολιτικά κόμματα δεν "μάσησαν" από εκβιαστικά διλλήματα και καταστροφολογικές θεωρίες και επέλεξαν, έστω και από πολιτικό τακτικισμό, να εισακούσουν τον κυπριακό λαό που στάθηκε εξαρχής ενάντιος στην συμφωνία της Παρασκευής... Δεν μπορεί να μην σκεφτεί κάποιος το πόσο διαφορετική στάση κράτησε το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε παρόμοιες καταστάσεις που ζήσαμε πριν από τρία χρόνια εδώ στην Ελλάδα και το πως μπέρδεψε εσκεμμένα την έννοια της τυφλής υποταγής με αυτή της διαπραγμάτευσης... Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν ακόμα καλοπροαίρετοι υποστηρικτές της ιδέας της ε...

Από χθες το πρωΐ,  αν εργάζεσαι σε κυπριακή τράπεζα, όπως εγώ,  δεν βρίσκεις ύπνο... Παρακολουθείς τις ειδήσεις, ψάχνεις στο internet, μιλάς με συναδέλφους στο τηλέφωνο και περιμένεις... Σκέφτεσαι ότι ήρθε ίσως η ώρα να ζήσεις αυτό που εκατομμύρια άλλοι έζησαν πριν από σένα... Ζυγίζεις την κατάσταση, υπολογίζεις, σκέφτεσαι εναλλακτικές, παρακαλάς να κερδίσει το δελτίο του ΤΖΟΚΕΡ που έχεις κολλημένο με μαγνητάκι στο ψυγείο και τρέμεις για το τι θα γίνει από την Τρίτη το πρωΐ στη δουλειά...

Πόσο βολικό θα ήταν αν η μέρα δεν είχε 24 ώρες αλλά περισσότερες, 36 ας πούμε ή 48... Πώς να χωρέσω όλα αυτά που πρέπει και θέλω να κάνω σε 24 μόνο ώρες; Ακόμα δεν το έχω καταφέρει...  Μέσα στο 24ώρο πρέπει να στριμώξω 8 ώρες το λιγότερο που βρίσκομαι στη δουλειά και 5 με 6 ώρες ύπνου για να μπορώ να λειτουργώ χωρίς να κουτουλάω στα ντουβάρια από την νύστα...  Πρέπει να βρω χρόνο να περάσω με το παιδί μου, να παίξω μαζί του, να μην χάσω τις στιγμές μαζί του που δεν ξαναγυρνάνε πίσω...  Πρέπει να βρω χρόνο να περάσω με την Μ., την σύντροφο, τον άνθρωπό μου, την φίλη μου, γιατί πριν και πάνω απ' όλα η ζωή μας ξεκίνησε από εμας τους δυο μαζί μόνους μας κι εκεί θα καταλήξει, φτάνει να προσπαθούμε για αυτή...  Πρέπει να βρω χρόνο για μένα, για τον εαυτό μου, να δω τους φίλους μου, να διαβάσω το βιβλίο μου, να δω κάποια ταινία, να γυμναστώ... Πρέπει να βρω χρόνο να μελετήσω, να αποκτήσω επιπλέον skills που ίσως να με βοηθήσουν και να μην μείνω άνεργος...

Η Google ανακοίνωσε χθες ότι σκοπεύει να τερματίσει την λειτουργία του Google Reader μέχρι την 1η Ιουλίου του 2013 ... Το νέο αυτό δυσαρέστησε πάρα πολύ κόσμο, μαζί και τον υπογράφοντα το post, που χρησιμοποιεί καθημερινά το application για να ενημερώνεται για όλα αυτά που τον ενδιαφέρουν, να παρακολουθεί τα sites που αγαπά, να ψυχαγωγείται, να διασκεδάζει, χωρίς να χρειάζεται να επισκέπτεται κάθε url που περιέχεται στην bookmarks list...  Ο Google Reader είναι κατά την άποψή μου ο καλύτερος on line rss feeds reader, ο πιο user friendly, ο πιο παραμετροποιήσιμος, αυτός που μου αρέσει καλύτερα απ' όλους...Αν συμμερίζεστε τις απόψεις μου και θέλετε να δείξετε στην Google πόσο σας δυσαρεστεί αυτή η εξέλιξη, μπορείτε να υπογράψετε αυτό το κείμενο που απευθύνεται στην Google και στόχο έχει τη διάσωση του Google Reader... Αν παρ' όλα αυτά η Google κωφεύσει στο αίτημά μας και τελικά "σκοτώσει" τον Google Reader, υπάρχουν κάποιες αξιοπρεπείς εναλακτικές λύσεις, η κ...

Άμα δεν πάθεις δεν θα μάθεις...  Σήκωσα ένα post πριν δυο μέρες που είχε μερικές... κακές λεξούλες μέσα και χθες το βράδυ συνειδητοποίησα ότι δεν έπαιζε καμία από τις διαφημίσεις που έχω στο blog και είναι στο AdSense ... Σήμερα το πρωί, μπαίνοντας από διαφορετικό υπολογιστή, όχι μόνο επιβεβαίωσα αυτό που συνέβαινε αλλά και διαπίστωσα ότι για την ακρίβεια οι διαφημίσεις δεν έπαιζαν στο Home page και στο συγκεκριμένο post, στα static pages και στα υπόλοιπα posts έπαιζαν κανονικά...  Προφανώς το AdSense , το οποίο έχει καταχωρήσει το blog μου σε κατηγορία που δεν περιέχει υλικό ακατάλληλο για ανηλίκους, έπαθε κοκομπλόκο κρωλάροντας τα συγκεκριμένα keywords και αποφάσισε να μου κόψει τις διαφημίσεις μέχρι να επαναπροσδιορίσει το περιεχόμενο του blog... Έτσι κι εγώ, αφού δεν σκοπεύω να κάνω το blog "ακατάλληλο δι' ανηλίκους" , αφαίρεσα το επίμαχο post, ένα πονηρό ανέκδοτο ήταν, και περιμένω τις διαφημίσεις μου να ξανακάνουν την εμφάνισή τους, όπως ήταν και παλιά, στ...

Η πρώτη μου επαφή με τον Ευγενίδη ήταν κάμποσα χρόνια πριν όταν διάβασα το "Αυτόχειρες Παρθένοι" ... Δεν ενθουσιάστηκα αλλά η εποχή και η διάθεση όταν διάβαζα το βιβλίο δεν ήταν οι καλύτερες... Έκτοτε σκεφτόμουν ότι ίσως τον έχω αδικήσει αλλά διατηρούσα μια επιφυλακτική στάση απέναντί του ... Το καλοκαίρι η Μ. από μια αλλαγή κάποιου άλλου βιβλίου αγόρασε το "Σενάριο Γάμου" ... Το βιβλίο παρέμεινε αδιάβαστο και από τους δυο μας για μήνες στο κομοδίνο της μέχρι που το έπιασα στα χέρια μου... Η Μάντλιν είναι μια φοιτήτρια Φιλολογίας που αγαπά τα ρομαντικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα... Ο Λέναρντ ένας φοιτητής Βιολογίας, όμορφος, έξυπνος και "μυστήριος" αρκετά για να γοητεύει τις κοπέλες που έχουν πρόσφατα βγει από την εφηβεία τους... Ο Μίτσελ είναι ένας φοιτητής Θεολογίας με έντονη ροπή προς τον χριστιανικό μυστικισμό, λίγο αλλόκοτος για την ηλικία του αλλά από το είδος που αγαπούν οι γονείς θυγατέρων... Ο χρόνος είναι οι αρχές της δεκαετίας του ...

Νταήδες και νταηλίκια μέσα στα σχολεία και στη γειτονιά πάντα υπήρχαν... Θυμάμαι οταν ήμουν παιδί πως υπήρχαν πάντα κάποια παιδιά που απολάμβαναν να τρομοκρατούν και να εξεφτελίζουν άλλα παιδιά, συνήθως πιο μοναχικά, πιο ντροπαλά ή με κάποιο φυσικό μειονέκτημα... Δεν υπήρξα ποτέ θύμα εκφοβισμού,  ίσως γιατί ήμουν πολύ ψηλός από παιδάκι, ίσως γιατί  το συνοφρυωμένο και σοβαρό μου ύφος με προστάτευε, ούτε και υπήρξα ποτέ νταής...  Σήμερα μάλλον έχουν γίνει χειρότερερα τα πράγματα... Από την μία τα παιδιά που έχουν γίνει πιο σκληρά και βάλλονται καθημερινά με ατέλειωτες εικόνες και συναισθήματα βίας από την άλλη το γεγονός ότι η τεχνολογία έχει δώσει νέα όπλα στα χέρια αυτών που θέλουν να εκφοβίσουν ή να εξευτελίσουν το θύμα τους... Κοινό στοιχείο και των δύο εποχών, του τότε και του σήμερα, είναι η σιωπή... Η σιωπή του θύματος, εκτός από τον φόβο ή τον εξευτελισμό αντιμετωπίζει και την ντροπή γι' αυτό που του συμβαίνει, και η σιωπή του παρατηρητή, αυτού που παρακολουθ...