"Ο 'Αρχοντας των Δαχτυλιδιών (Οι Δύο Πύργοι)" του J. R. R. Tolkien

Στο "κρεβάτι του πόνου" ο χρόνος είναι πολύς... Τι καλύτερη παρέα από ένα βιβλίο (και το Internet); Το δεύτερο μέρος της τριλογίας του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" ήταν εξαιρετική παρέα αν και η ανάγνωσή του ξεκίνησε επιφυλακτικά επειδή η "Συντροφιά του Δαχτυλιδιού" δεν ήταν αυτό που περίμενα...

Στους "Δύο Πύργους" η ιστορία συνεχίζεται από εκεί που έμεινε στο τέλος του πρώτου βιβλίου... Η Συντροφιά έχει διαλυθεί, τα μέλη της έχουν τραβήξει διαφορετικούς αλλά παράλληλους δρόμους και η Σκιά του Κακού μεγαλώνει πάνω από τις ελεύθερες χώρες της Μέσης Γης... Η προδοσία του Σάρουμαν είναι πλέον ολοφάνερη καθώς επιτίθεται στο ελεύθερο βασίλειο των Ανθρώπων του Ρόαν χωρίς να υπολογίζει όμως ένα απροσδόκητο αντίπαλο που ορθώνει το ανάστημά του... Παράλληλα η πορεία του Φρόντο και του Σαμ προς το Βουνό του Χαμού για να καταστρέψουν το Ένα Δαχτυλίδι συνεχίζεται με οδηγό ένα περίεργο πλάσμα, το Γκόλουμ...

Οι "Δύο Πύργοι" ήταν ανέκαθεν η αγαπημένη μου από την κινηματογραφική τριλογία... Το βιβλίο ανταποκρίθηκε στις υψηλές προσδοκίες που είχα εξαιτίας αυτής μου της προτίμησης... Υπήρχαν αρκετές και σημαντικές διαφορές με την κινηματογραφική του απόδοση αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί "μομφή" για το βιβλίο, μάλλον το αντίθετο... Στο δεύτερο βιβλίο του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" , η Μέση Γη έχει πάρει φωτιά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και οι εξελίξεις είναι ραγδαίες...  Εδώ η ιστορία ρέει σαν νερό, δεν κάνει κοιλιά, και αναγκάζει τον αναγνώστη να κρατήσει το βιβλίο στα χέρια του όσο περισσότερο μπορεί...  Το αίσθημα που υπάρχει ήδη από το πρώτο βιβλίο αλλά εντονότερα στους "Δύο Πύργους", είναι ότι παρακολουθούμε μια μάχη ανάμεσα στο καλό και στον κακό για ένα κόσμο που αλλάζει και από το αποτέλεσμα αυτής της μάχης θα καθοριστεί και η μορφή του... Ο Tolkien ταυτίζει την εικόνα της φύσης σε όλο της το μεγαλείο με το καλό και την καταστροφή της με το κακό... Παρουσιάζει την Μόρντορ, την χώρα του Σάουρον, ως ένα τόπο που δεν φυτρώνει τίποτα και τα πάντα είναι βρώμικα και μολυσμένα, δίνοντας ένα σαφές οικολογικό μήνυμα, όπως έχει κάνει και σε άλλα βιβλία του... 

Σε αυτήν μου την αναγνωστική απόπειρα έκανα κάτι το οποίο δεν έκανα όταν διάβαζα την "Συντροφιά του Δαχτυλιδιού" και ίσως γι' αυτό να μην την εκτίμησα όσο της έπρεπε... Προσπάθησα να μπω στον ρυθμό του βιβλίου (και όχι το αντίθετο), να διαβάζω ένα σεβαστό αριθμό σελίδων και να ολοκληρώνω κάθε κεφάλαιο που ξεκινούσα κάθε φορά που το έπιανα στα χέρια μου.... Ο λόγος ήταν ότι προσπαθούσα να έχω μια όσο δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα της ιστορίας μέχρι το σημείο που έκλεινα το βιβλίο, χωρίς διαρκείς διακοπές που αποσυντονίζουν την ανάγνωση ειδικά σε βιβλία με τόση πολλή πληροφορία όπως ο "Άρχοντας των Δαχτυλιδιών"... Το γεγονός βέβαια ότι διάβασα τους  "Δύο Πύργους" κλινήρης, έχοντας πολύ χρόνο για σκότωμα, έπαιξε και αυτό τον ρόλο του...