Σπάστε το αυγό του φιδιού...

Ο καλύτερος φίλος του γιου μου στον παιδικό σταθμό είναι ο Άμπι και είναι από την  Ιορδανία... Στα μυαλά των παιδιών σε αυτές τις ηλικίες δεν υπάρχουν έθνη, θρησκείες ή πολιτικές ιδεολογίες... Αυτές είναι διαχωριστικές γραμμές που δημιουργούνται αργότερα, κάποιοι μεγάλοι τις διδάσκουν και μαθαίνουν τα παιδιά να ζουν με αυτές...

Η κατάσταση με τους φασίστες έχει εκτροχιαστεί...  Όταν δεν φωτογραφίζονται με τους "φίλους" τους μέσα στη Βουλή, ιδρύουν φιλανθρωπικές οργανώσεις - ρατσιστικές καρικατούρες, σκοτώνουν, τραμπουκίζουν... Σκέφτομαι πολλές φορές πως μπορεί να μην είναι μακρυά η μέρα εκείνη που θα βρεθούν έξω από τον παιδικό σταθμό που πάει ο γιος μου και θα ζητήσουν να φύγουν τα παιδιά των μεταναστών... Και μετά από αυτή  την ημέρα μπορεί να έρθει μια άλλη μέρα που θα έρθουν για τα παιδιά των άθεων, των αριστερών, για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που δεν πληρούν το πρότυπο του Σπαρτιάτη οπλίτη... 

Δεν πρέπει να περιμένουμε να έρθουν αυτές οι μέρες... Το αυγό του φιδιού πρέπει να σπάσει το συντομότερο, αυτό το απόστημα πρέπει να καθαρίσει... Στη Βουλή, στη δουλειά, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο πεζοδρόμιο, όπου εμφανίζονται οι φασίστες πρέπει να μπαίνουν στην θέση τους, εκεί που τους αρμόζει, στον απόπατο της κοινωνίας...

Η προγιαγιά της Μ. ήταν Αιθιοπίδα άρα η Μ. δεν είναι "καθαρή" Ελληνίδα, ούτε ο Σ, είναι, ούτε και ο αγέννητος γιος μου... Αν οι φασίστες τους ενοχλούσαν με οποιοδήποτε τρόπο, δεν θα καθόμουν με σταυρωμένα χέρια... Αλίμονο όμως αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο...