"Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (Η Επιστροφή του Βασιλιά)" του J. R. R. Tolkien

Παρατηρώ τις ημερομηνίες που δημοσιεύτηκαν τα posts για τα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας και βλέπω ότι την διάβασα μέσα σε 20 μέρες, πάνω κάτω... Όχι κι άσχημα για σχεδόν 1500 σελίδες, ειδικά αν λάβεις υπόψη σου ότι ο ρυθμός ανάγνωσης δεν ήταν σταθερός και ότι υπήρξαν και μέρες που δεν έπιασα καθόλου βιβλίο στα χέρια μου...

Το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" βρίσκει την Μέση-Γη να φλέγεται από τον πόλεμο μεταξύ των ελεύθερων λαών και του Σάουρον ενώ συνεχίζεται η απελπισμένη πορεία του Δαχτυλιδοκουβαλητή μέσα από την χώρα της Μόρντορ, προς το Βουνό του Χαμού για να καταστρέψει το Ένα Δαχτυλίδι... Ο Άραγκορν αποκαλύπτει πλέον την πραγματική του ταυτότητα και οδηγεί τον στρατό των Ανθρώπων στην τελική αναμέτρηση...

Το βιβλίο ακολουθεί το ίδιο συγγραφικό μοτίβο που είχαμε συναντήσει και στα προηγούμενα δύο μέρη της τριλογίας, τα γεγονότα είναι δραματικά και η δράση καταιγιστική... Η "Επιστροφή του Βασιλιά" είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, ένα έξοχο δείγμα fantasy λογοτεχνίας... Αυτό που προσωπικά με εξέπληξε ευχάριστα είναι το ογκώδες παράρτημα που ακολουθεί αμέσως μετά το τέλος του βιβλίου όπου ο Tolkien παρουσιάζει ένα συνοπτικό χρονολόγιο των γεγονότων που προηγήθηκαν και ακολούθησαν τον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού και επίσης παρουσιάζει και αναλύει τις γλώσσες των λαών της Μέσης-Γης, εξηγεί τις διαφορές και τις ομοιότητές τους, την καταγωγή της καθεμιάς και την σημασία της... Ο Tolkien απεικονίζει τα χαρακτηριστικά του κάθε λαού σην γλώσσα και τον τρόπο που μιλάει... Τα Ξωτικά, τα πρώτα, αθάνατα παιδιά του Ilúvatar, μιλούν μια γλώσσα εξευγενισμένη και ποιητική... Οι Χόμπιτ, πλάσματα καλωσυνάτα και απλά, μιλούν την Κοινή γλώσσα, με απλοϊκό και πρόσχαρο τρόπο, όπως είναι και οι ίδιοι... Οι Ορκ, οι σκλάβοι του Σάουρον, μιλούν τη Μαύρη Γλώσσα, κακόηχη και βίαιη, γεμάτη μίσος, όσο και αυτοί που την μιλούν... Είναι τρομερή η ικανότητα του Tolkien να χτίζει ένα ολόκληρο σύμπαν μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια, να εξηγεί και να αναλύει όλες τις μικρές και παράλληλες ιστορίες που εκτυλίσσοντα στο παρασκήνιο της βασικής του ιστορίας, όπως κανένας άλλος συγγραφέας δεν το έχει κάνει στον χώρο της Fantasy λογοτεχνίας...

Το έργο του Tolkien, με το οποίο ήρθα σε επαφή πολύ μετά από την παιδική μου ηλικία, με κάνει να σκέφτομαι πολλές φορές το πόσο πολύ τυχερά ήταν τα παιδιά του και τα εγγόνια του και το πόσες πολλές ιστορίες θα είχε πλάσει γι' αυτά, που εμείς δεν θα μάθουμε ποτέ...