"Σύγκρουση Βασιλέων" του George R.R. Martin

Κλείνοντας την τελευταία σελίδα του βιβλίου, άλλος ένας αναγνωστικός μαραθώνιος είχε φτάσει στο τέλος του... Το δεύτερο βιβλίο του George R.R. Martin για την saga του "A song of Ice and Fire" είναι ένα βιβλίο γνώριμο σε ύφος και ήθος για όσους έχουν διαβάσει και το πρώτο και εξίσου καλό... Ένα βιβλίο που ξεκινάει αργά, σχεδόν νωχελικά και πώς να μην το κάνει όταν το συνολικό του μέγεθος εκτείνεται σε 940 σελίδες μεγάλου μεγέθους, το οποίο "ζωντανεύει" όσο αυξάνεται ο αριθμός των σελίδων και κορυφώνεται στο φινάλε...

Σε αυτό το βιβλίο παρακολουθούμε την ιστορία να συνεχίζεται από εκεί που την αφήσαμε στο πρώτο μέρος της ιστορίας... Η μάχη για τον Σιδερένιο Θρόνο κορυφώνεται, το Westeros φλέγεται καθώς αντίπαλες στρατιές αλληλοεξοντώνεται σκορπίζοντας τον τρόμο και τον θάνατο... Παράλληλα υπάρχει η σκιά της απειλής που έρχεται από το βορρά και κρύβεται στους παγωμένους βόρειους ανέμους...

Αν η κινητήριος δύναμη που κινούσε τα πάντα στο "Παιχνίδι του Στέμματος" ήταν η τιμή, στη "Σύγκρουση Βασιλέων" είναι η αγάπη, η έντασή της ή και η έλλειψή της... Κεντρικά πρόσωπα που ξετυλίγουν με τις πράξεις τους το κουβάρι της ιστορίας και σημαδεύουν τις σελίδες του βιβλίου είναι η βασίλισσα Σέρσευ, η λαίδη Κάτλυν, ο Θήον και φυσικά ο Τύριον... Κάνουν τα πάντα για την αγάπη, των παιδιών τους, του πατέρα, του συντρόφου και τις περισσότερες φορές δεν ακολουθούν κανένα κανόνα... Ο κυνισμός και η σκληρότητα μπλέκονται με τα πιο τρυφερά συναισθήματα... 

Το βιβλίο είναι σκληρό και οι περιγραφές έντονες... Περιγράφει ένα κόσμο που η ανθρώπινη ζωή δεν έχει σημασία, που η εναλλαγή των αρχόντων και των αφεντάδων στην εξουσία δεν έχει καμιά διαφορά για τους απλούς ανθρώπους καθώς η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένα κακή με όλους...  Στη "Σύγκρουση Βασιλέων"  ο μεταφυσικός τρόμος o οποίος εμφανίζεται στο τέλος στο "Παιχνίδι του Στέμματος" παίρνει σάρκα και οστά με πολλούς τρόπους και κάνει πιο έντονη την παρουσία του...

Για το τέλος θέλω να προσθέσω κάτι σχετικά με την τηλεοπτική σειρά... Όπως είχα πει, το "Παιχνίδι του Στέμματος" είναι η πιστότερη τηλεοπτική μεταφορά βιβλίου που είχα δει, δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με την "Σύγκρουση Βασιλέων" όπου στην οθόνη εμφανίζονται αρκετές ανακρίβειες ή και παραλείπονται χαρακτήρες όπως οι Μπόλτον... Όχι τίποτε άλλο αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν δικαίωσε αυτές τις αλλαγές...