"De profundis" του Oscar Wilde

De profundis σημαίνει "εκ βαθέων" στα λατινικά...

Το βιβλίο αυτό είναι μια μακροσκελής επιστολή του φυλακισμένου,  εξαιτίας του σκανδάλου Queensberry, Oscar Wilde, προς την πέτρα του σκανδάλου και εραστή του, Alfred Douglas... Είναι ένα γράμμα γεμάτο απογοήτευση για την αγάπη που δεν πέτυχε να βρει την ανταπόκριση που ήθελε, για μια προδοσία...

Ο Wilde κατηγορεί τον εραστή του για την συμφορά  που τον βρήκε, για το κύλισμα της υπόληψής του στην λάσπη... Αποποιείται των ευθυνών του, τοποθετεί τον εαυτό του σε ένα βάθρο ρομαντισμού και καταλογίζει ευθύνες... Ευθύνες που κάποτε έχουν στόχο και σκοπό και άλλοτε απλά αποδεικνύουν την εγωιστική και κακομαθημένη φύση του καλλιτέχνη...

Παράλληλα, επιχειρεί και μια αποτίμηση της ζωής του και εκθέτει πολλές από τις σκέψεις του και τις αντιλήψεις του για τη ζωή... Στιγμές, στιγμές αναγνωρίζει τα λάθη του και αυτομαστιγώνεται...Προσπαθεί να βρει την κάθαρση, να βρει ένα νόημα σε όλη αυτή την περιπέτεια και την ατίμωση που ζει...

Ο φλύαρος εστετισμός του δεν του επιτρέπει να κρατά την εστίαση στον στόχο του σταθερή, η επιστολή, προφανώς επειδή γράφτηκε μέσα σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, έχει πάνω και κάτω, αλλού φλυαρεί χωρίς λόγο και αλλού χτυπάει κατευθείαν στο ψαχνό... Αυτή η εστέτ θεώρηση των πάντων είναι και ο λόγος που δεν αφήνει τον αναγνώστη να έρθει κοντά του, να ταυτιστεί μαζί του, να τον συμπονέσει...

Θεωρώ άνισο έργο το "De Profundis",  άνισο και αντιφατικό, όπως ήταν και ο δημιουργός του... Δεν το "πετάω" αλλά επιβεβαιώνομαι μετά από χρόνια όταν διάβασα το "Πορτραίτο του Dorian Gray" ότι το ύφος του Oscar Wilde δεν είναι "my cup of tea"...