Προσωπικός χρόνος...

Και κάπως έτσι, τρέχοντας να διεκπεραιώσεις τα πάντα, όλες τις υποχρεώσεις που έχεις και να καλύψεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ανάγκες των δικών σου ανθρώπων, είναι πολύ εύκολο να χάσεις τον εαυτό σου... Να είσαι απόλυτα πρακτικός και λειτουργικός αλλά και απόλυτα άδειος και κουρασμένος και τελικά να μην είσαι ευτυχισμένος ούτε εσύ, ούτε οι άλλοι γύρω σου... Been there, done that...

Ok, παραχωρείς κάποια κομμάτια του εαυτού σου διότι θέλεις, διότι πρέπει, διότι το απαιτούν οι ρόλοι που επωμίστηκες οικειοθελώς ή που σου ανάθεσε η ζωή αλλά ως ένα σημείο... Οφείλεις να κρατήσεις κάποιες νησίδες του εαυτού σου ανέπαφες, έστω κάποια indoor activities, συνήθειες μοναχικές ίσως αλλά προσωπικές στην τελική που είναι εσύ και σε γεμίζουν...

Έτσι κι εγώ διαβάζω το βιβλίο μου στις 7:00 το πρωί στο λεωφορείο διότι την υπόλοιπη μέρα δεν έχω χρόνο ή κουράγιο να το κάνω... Ξεκλέβω λίγο χρόνο όποτε μπορώ και μπαίνω να ασχοληθώ λίγο με το Ψαροκόκαλο... 

Δυστυχώς αυτές είναι οι μοναδικές μου αποδράσεις με τον εαυτό μου αυτή την περίοδο και προσπαθώ να τις διατηρήσω με νύχια και με δόντια... Ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος μου για τον οποίο έγραφα σε προηγούμενο post, αφιερώνεται στην οικογένειά μου αλλά υπενθυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου ότι πρέπει πάντα να βρίσκω χρόνο και για μένα, όχι μόνο για μένα αλλά και γι' αυτούς, για να είμαστε όλοι καλά...