Οι μέρες που μυρίζουν φασισμό...

Ας βάλουμε τα πράγματα κάτω:

Ζούμε σε μια κοινωνία ηθικά, ψυχολογικά και οικονομικά σμπαραλιασμένη, με τον φόβο και την ανασφάλεια να είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα για τους περισσότερους από εμάς ενώ ήδη πολλοί συνάνθρωποι μας βιώνουν στην πραγματικότητα τους χειρότερους τους εφιάλτες... Υπάρχει απελπισία, παραίτηση, κάθε μέρα αυτό που ακούω γύρω μου είναι το"ας  γίνει ότι θέλει"... 

Η πολιτική και οι πολιτικοί είναι πλήρως απαξιωμένοι, φαίνονται να μην μπορούν και να μην θέλουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του πολύ κόσμου ο οποίος δεν ξέρει πια τι του γίνεται... Οι συνταγές του παρελθόντος απέτυχαν αλλά οι απελπισμένοι την ύστατη στιγμή επιστρέφουν στις αγκάλες τους και δίνουν μια ακόμα απελπισμένη τελευταία ευκαιρία...Για τι πράγμα άραγε, μήπως για να γυρίσει το ρολόι πίσω; 

Μέσα στην αναμπουμπούλα και την κοσμοχαλασιά βρίσκουν την ευκαιρία να βγουν από το βόθρο τους οι ναζί και να πιάσουν πόστα και εξουσίες, άλλες δια της κοινοβουλευτικής οδού εκμεταλλευόμενοι την απελπισία και άλλες με το στιλέτο στο χέρι, στα πεζοδρόμια, όπου η αστυνομία κάνει ότι δεν βλέπει, όσο και να γαβγίζει δήθεν ο Δένδιας (ο εμπνευστής του κουκουλονόμου να μην ξεχνιόμαστε)... Οι ναζί το παίζουν καλά το παιχνίδι τους, πιο καλά από όλους, έχουν βρει και τον μπαμπούλα που είναι πάντα απαραίτητος (βλέπε μετανάστες) για να του φορτώσουν όλα τα κακά της χώρας και απλά περιμένουν να εξαργυρώσουν την απελπισία...

Η Αριστερά μέσα σε όλα αυτά που διαδραματίζονται εμφανίζεται λιγότερη των περιστάσεων, σαν να μην μπορεί ή και να μην θέλει να παίξει τον ιστορικό ρόλο που όφειλε και της ανήκει... Το γιγάντεμα του ΣΥΡΙΖΑ εν μία νυκτί σχεδόν δεν ήταν ικανό να φέρει στην κυβέρνηση της χώρας για πρώτη φορά στην ιστορία της μια κυβέρνηση της Αριστεράς, είτε γιατί υπονομεύτηκε άμεσα και έμμεσα από τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς είτε διότι η ποιότητα των προσώπων δεν είναι εφάμιλλη των καιρών και δεν κατάφερε να πείσει...Ούτε μετεκλογικά η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που περίμενε μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του... Θυμάμαι πάντως μια αποστροφή από μία από τις πολλές συνεντεύξεις του Τσίπρα ο οποίος αιτιολογούσε τις προσπάθειες του για σύγκλιση των κομμάτων της Αριστεράς σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα στο ότι αυτή ήταν η δυναμική που υπήρχε στην κοινωνία, αυτό περίμενε ο κόσμος από την Αριστερά, να βγει μπροστά με πρόταση εξουσίας... Το που θα πήγαινε αυτή η αριστερή εξουσία και τι μορφή θα είχε θα καθοριζόταν από τα κάτω, από όλον αυτό τον κόσμο από όλη την Αριστερά  που θα στήριζε αυτή την προσπάθεια, είπε, διότι τα κόμματα πρέπει να υπηρετούν τον λαό και όχι ο λαός τα κόμματα... Δεν ξέρω πόσο και αν τα πίστευε τελικά αυτά τα λόγια αλλά εγώ τον ψήφισα γι' αυτά...

Αλλάζοντας κάποια ονόματα ή μικρολεπτομέρειες θα μπορούσαμε να μιλάμε για την Γερμανία του Μεσοπολέμου και την άνοδο των ναζί στην εξουσία αλλά δυστυχώς μιλάμε για την Ελλάδα του σήμερα και οι μέρες που ζούμε μυρίζουν φασισμό... Η τελευταία δημοσκόπηση της VPRC παρουσιάζει την Χρυσή Αυγή να έχει ξεπεράσει το φράγμα του 10% και να στρογγυλοκάθεται στο 12%... Τα δελτία ειδήσεων, μετά τα γρονθοκοπήματα βουλευτών, καλύπτουν με πλήρες ρεπορτάζ τα μέλη της να τραμπουκίζουν και να ξυλοκοπούν μικροπωλητές σε πανηγύρια, ζητώντας ταυτότητες και άδειες εργασίας, παίζουν τον ρόλο του μπάτσου απροκάλυπτα ενώ η αστυνομία σφυράει κλέφτικα... Όσο τα μνημόνια σφυροκοπάνε τον μέσο πολίτη και βυθίζουν την χώρα σε απελπισία και κατάθλιψη αυτά τα φαινόμενα θα εντείνονται μέρα με την μέρα... Να ξυπνήσουμε επιτέλους γιατί αληθινά σε λίγο δεν θα υπάρχει γυρισμός...