"Το αδιέξοδο" του George Pelecanos

Όλοι έχουμε κάνει χοντράδες στην ζωή μας, μικρές ή μεγάλες... Κάποιες από αυτές σε ακολουθάνε μια ολόκληρη ζωή και σε καθορίζουν... Κάτι τέτοιο συνέβη όταν το 1972, τρεις έφηβοι από μια λευκή γειτονιά μπαίνουν σε μια συνοικία μαύρων στην Ουάσινγκτον για να δείξουν ότι δεν φοβούνται τους "αράπηδες" και "να τους την πουν"...

Κάπως έτσι ξεκινάει το καταπληκτικό αυτό βιβλίο του ελληνοαμερικανού συγγραφέα, George Pelecanos, σεναριογράφου και παραγωγού του πολυαγαπημένου "The Wire"...

Το "Αδιέξοδο" είναι ένα υπέροχο βιβλίο από αυτά που δεν αφήνεις από τα χέρια σου και στενοχωριέσαι όταν τελειώσουν... Το αγόρασε η Μ. στην Αίγινα και το τέλειωσε σε μια μέρα κι όταν το πήρα κι εγώ στα χέρια μου έκανα το ίδιο... Το βιβλίο είναι γεμάτο εικόνες, ο Pelecanos σαν σε ταινία ξετυλίγει τους χαρακτήρες και τις περιγραφές με μαεστρία... Δεν προσπαθεί να φτιάξει στερεοτυπικά καλούς ή κακούς ήρωες, τους παρουσιάζει από κάθε πλευρά, ακόμα και τους πιο αντιπαθείς, και αφήνει τον αναγνώστη να κρίνει... Δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να ρίξει μια κλεφτή ματιά στην Αμερικανική κοινωνία του 1972 και του σήμερα και να πάρει μια πραγματική γεύση για την ζωή των καθημερινών ανθρώπων που δεν έχει πολύ σχέση με αυτό που βλέπουμε στον κινηματογράφο... Στο σύμπαν του "Αδιεξόδου" η αγάπη, η οικογένεια, η τιμή (ή η απουσία τους) είναι αυτά που καθορίζουν τους ανθρώπους και τις ζωές τους, έστω και αν τους οδηγούν σε μονοπάτια που δεν τους άξιζαν ή δεν τα είχαν ονειρευτεί...

Το "Αδιέξοδο"  είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο που συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους για το οποίο μόνο μια παρατήρηση έχω να κάνω... Η επιμονή του Pelecanos να αναφέρει διαρκώς συγκεκριμένες μάρκες ρούχων, παπουτσιών, κινητών τηλεφώνων και άλλων gadgets έχει νόημα ως ένα σημείο διότι αποτελούν μέρος της υποκουλτούρας διαφόρων κοινωνικών ομάδων αλλά η υπερβολή που φτάνει σε κάποια σημεία καθώς η αναφορά σε αυτές δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στην πλοκή, μυρίζει γκρίζα διαφήμιση... 

Αυτό δεν σημαίνει ότι το βιβλίο χάνει πόντους αλλά ακριβώς επειδή μου άρεσε τόσο πολύ πιστεύω ότι οφείλω να αναφέρω αυτό που με ενόχλησε, αυτήν μου την υποψία...