Διακοπές στην Αίγινα Season 2...

Πίσω στην Αθήνα και πάλι... Διακοπές τέλος όχι όμως και άδεια, επιστροφή στη δουλειά στις 16...

Και φέτος όπως και πέρυσι οι διακοπές ήταν εξαιρετικές... Η επιστροφή στην Αίγινα και στις Fistikies για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με είχε προβληματίσει λίγο διότι πίστευα ότι δεν θα μπορούσαμε με τίποτε να περάσουμε τόσο καλά όσο την πρώτη χρονιά αλλά ευτυχώς για μένα διαψεύστηκα... Η επιστροφή στο νησί και στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο ήταν σαν να πήγαινα στο εξοχικό μου, στο χωριό μου όπως έλεγα στην Μ. ... Είδα πάλι ανθρώπους από πέρυσι, πελάτες του ξενοδοχείου και προσωπικό, την μανάβισσα που ψωνίζαμε φρούτα και λαχανικά, τα γκαρσόνια στο ουζερί που τρώγαμε που φωνάζανε τον Σ. από το απέναντι πεζοδρόμιο... Ένιωσα πολύ ωραία, like home που λένε και στο χωριό μου... 

Οι διακοπές μας ήταν πολύ easy going (που λένε πάλι στο χωριό μου)... Μπάνιο στην θάλασσα ή την πισίνα πρωί και απόγευμα, σουλάτσο στην πόλη, πολύ φαΐ (αλλά πολύ λέμε), ύπνος, διάβασμα και ωραία χαλαρωτικά βράδια στο μπαλκόνι με τον Σ. να κοιμάται και εμείς (μόνοι μας ή και με παρέα) είτε να τσιμπολογάμε με κρασιά και μπύρες είτε να πειραματιζόμαστε στην παρασκευή του καλύτερου Mojito στραγγίζοντας την μπουκάλα Havana Club που μας έφερε ο αδερφός της Μ. και η κοπέλα του όταν ήρθαν για λίγες μέρες...

Ο Σ. έδωσε ρέστα σε αυτές τις διακοπές... Είναι πια 2,5 χρονών και η ενεργητικότητα του και (ενίοτε) τα νεύρα του χτυπάνε κόκκινο... Το στόμα του πάει ροδάνι, η μία ατάκα διαδέχεται την άλλη, είναι ένα μωρό με χιούμορ όπως λέει και ο νονός του... Ο καλύτερος πελάτης των ουζερί της παραλίας και όχι μόνο, μόνο ουζάκι δεν έπινε και αυτό γιατί του το απαγορεύαμε... Έτρωγε όλα τα θαλασσινά και είχε ιδιαίτερη προτίμηση στο τηγανητό γαριδάκι... Τα γκαρσόνια τον κάνανε χάζι και ξεκαρδιζόντουσαν μαζί του... 

Ψόφαγε για βόλτα με "αλογκάκι" (για κάποιο λόγο αδιευκρίνιστο λέει τα γ, γκ) και όταν τον ξαμόλαγες έτρεχε σαν δαιμονισμένος τόσο που σε όλη την παραλία ακούγονταν οι κραυγές μου και της μάνας του που τρέχαμε αλλόφρονες από πίσω του... Το πολύ τρέξιμο δεν του βγήκε σε καλό διότι ένα βράδυ έφαγε τα μούτρα του και έγδαρε το πρόσωπό του αρκετά... Τίποτε το σοβαρό ευτυχώς αλλά η τσιρίδα που έμπηξε και η εικόνα του μέσα στα αίματα μου αφαίρεσαν κάποια χρόνια ζωής και μου πρόσθεσαν κάποιες επιπλέον άσπρες τρίχες... 

Δόξα τον Θεό/Βούδα/Αλλάχ, πέρασα τέλεια σε αυτές τις διακοπές... Τόσο πολύ που σκέφτομαι ήδη την επόμενη φορά που θα επιστρέψω στην Αίγινα... Το ξέρω ότι μπορεί να μην φαίνεται αρκετά εντυπωσιακός ή εξωτικός σαν προορισμός αλλά σε μένα (και την Μ.) κάτι έχει κάνει κλικ με αυτό το νησί... 

Μέχρι του χρόνου, την υγεία μας να έχουμε, κανένα φράγκο στην τσέπη και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ζόρικος...