Ήρθε η ώρα της "συνευθύνης"...

Οδηγώ χθες το πρωί μέσα στον καύσωνα, με όλη την οικογένεια on board και το air condition στο τέρμα και ακούω Real Fm... Τα μηνύματα των ακροατών σχετικά με την κρίση, την οικονομική κατάσταση, την ανεργία... Ένα μήνυμα από μια ακροάτρια είναι το απόσταγμα της παραίτησης και της απελπισίας... Άνεργη τρία χρόνια, χωρίς λεφτά, χωρίς air condition, χωρίς μέλλον, ζω μονάχα με τις αναμνήσεις μου, γράφει... 

Με θλίβει να ακούω ανθρώπους να λένε ότι δεν περιμένουν τίποτα, ότι νιώθουν χωρίς μέλλον... Μετά σκέφτομαι ότι άνθρωποι τέτοιοι μπορεί να ψήφισαν Σαμαρά και ΠΑΣΟΚ, "για να κυβερνηθεί η χώρα" και κάτι παγώνει μέσα μου... Τα 'θελες και τα πάθες μανταμίτσα... Ήξερες τι θα σου κάνουν, ήξερες τι συμφέροντα εξυπηρετούν κι όμως τους ψήφισες... 

"Εσύ που ψήφισες τους 'άλλους' δηλαδή είσαι σίγουρος ότι όλα θα πηγαίνανε καλά;", θα ρωτήσει κάποιος εριστικά... 

Φυσικά και όχι αλλά εγώ τουλάχιστον εκτός από την όποια ιδεολογική και ποιοτική διαφοροποίηση για την οποία ας κάνω την παραδοχή ότι μπορεί να υπάρχει μόνο στο μυαλό μου, είχα να ποντάρω στο ότι οι "άλλοι" δεν έχουν κυβερνήσει, δεν είναι σεσημασμένοι εγκληματίες, εγώ τουλάχιστον δεν ψήφισα ξανά τον βιαστή μου... 

Να κοιτάξουμε σαν κοινωνία στον καθρέφτη, να δούμε τι σκατά κάναμε πάλι... Δεν γίνεται να μας φταίνε οι άλλοι πάντα... Σε αυτές τις εκλογές υπήρξε η δυνατότητα η ψήφος μας να άλλαζε ριζικά καταστάσεις και πρόσωπα αλλά εμείς την πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων...

Όσοι στήριξαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης δεν έχουν δικαίωμα να ομιλούν, όχι τώρα τουλάχιστον... Έχουν τη συμπόνοια μου για τη δυστυχία που ζουν αλλά δεν έχουν δικαίωμα να γκρινιάζουν για τις επιλογές της κυβέρνησης... Επέλεξαν "κυβέρνηση συνευθύνης" και αυτό παίρνουν, εξαργυρώνουν τις επιλογές τους...

 Ήρθε η ώρα της "συνευθύνης"...