Κρουαζιέρα θα σε πάω...

Όπως και πέρυσι τέτοια εποχή, έτσι και φέτος βρίσκομαι σε mode κατεβασμένου διακόπτη... Δεν πάει να καίγεται ο κόσμος, και η φετινή χρονιά ήταν extra ζόρικη και εγώ αυτό που χρειάζομαι είναι να αποδράσω από την καθημερινότητα και... χρόνο!!! Χρόνο με την Μ., με τον γιο μου, με τους φίλους μου, χρόνο με τον εαυτό μου, για τον εαυτό μου... 

Ξυπνάω το πρωί, πάω στο γραφείο, δουλεύω, τρέχω να πληρώσω λογαριασμούς, super market, μανάβη, χασάπη αλλά το μυαλό μου ταξιδεύει... Ταξιδεύει στις διακοπές, στην θάλασσα, σε μέρη και τόπους όπου επιτέλους μπορώ να κοιμάμαι ικανοποιητικά... 

Το έχω πάρει απόφαση να πάω κόντρα όσο μπορώ σε όλο αυτό που συμβαίνει σε όλη την χώρα, δεν θα αφήσω να με πάρει από κάτω, δόγμα του σοκ αυτοί, σταρχιδίνη εγώ, αν είναι να ψοφήσουμε ας ψοφήσουμε χαμογελαστοί... Το είχα δει το αγγούρι που ερχόταν οπότε είχα κάνει τις οικονομίες μου εδώ και καιρό... Η αλλαγή σπιτιού μου εξοικονόμησε λεφτά και τα τρελά ωράρια και Σαββατοκύριακα που δούλεψα μέχρι και τον Μάιο μου εξασφάλισαν κάποια έξτρα λεφτά, οπότε ετοιμάζομαι... 

Κρουαζιέρα θα σε πάω, μωρό μου γιατί σε νοιάζομαι και σ' αγαπάω, όπως τραγουδάει και ο Σ. μου, τελευταία...

Υ.Γ. Λέω να πάω στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ το ΣΚ...

Σχόλια

  1. Και εγώ ετοιμάζω βαλίτσες για Πούλιθρα και φέτος (λες και τις είχα αδειάσει από πέρυσι, λες και το μυαλό μου έβρισκε πουθενά αλλού καταφύγιο τις πολλές δύσκολες στιγμές των μηνών που πέρασαν). Και εμείς θα είμαστε στο Αντιρατσιστικό την Κυριακή.

    υγ: την ώρα που σου γράφω αυτό το σχόλιο μια φίλη διαβάζει δυνατά για άλλη μια αυτοκτονία σήμερα, πριν λίγο... Και βουβαίνομαι με ενοχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι ενοχή, δεν πρέπει...
      Στενοχώρια και θλίψη για αυτούς που φεύγουν αλλά όχι ενοχή γιατί θέλουμε να χαιρόμαστε τη ζωή όσο πιο πολύ μπορούμε...

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου