"Ο Βασιλιάς των Αρουραίων" του James Clavelle

Προσπαθώ να βρω μια καλή εισαγωγή για αυτό το review αλλά δεν τα καταφέρνω, το μόνο που μου έρχεται και μου ξαναέρχεται στο μυαλό είναι το πόσο καταπληκτικό ήταν αυτό το βιβλίο...

Ο "Βασιλιάς των Αρουραίων"στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, στις προσωπικές εμπειρίες που έζησε ο Clavell όντας αιχμάλωτος πολέμου για 3,5 χρόνια στο Τσάνγκι της Σιγκαπούρης... Πρόκειται για ένα ταξίδι μέσα στην ανθρώπινη ψυχολογία, μια σπουδή πάνω στην τιμιότητα και την ηθική και το πόσα είναι διατεθειμένος να κάνει κάποιος για να επιβιώσει...

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης είναι ένα καθαρτήριο των ανθρώπινων ψυχών, ένα αμόνι που οι ψυχές και τα κορμιά χτυπιούνται αλύπητα, ατσαλώνουν ή πεθαίνουν... Η τιμή και η ηθική όπως την αντιλαμβανόμαστε όσοι είχαμε την πολυτέλεια να μην νιώσουμε ποτέ στη ζωή μας τον τρόμο του θανάτου ή της πείνας, δεν υπάρχουν, υπάρχει μόνο η θέληση για ζωή... Το τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις για να ζήσεις, σε πόσα πτώματα θα πατήσεις περιγράφει τους χαρακτήρες, ξεχωρίζει τους καλούς και τους κακούς... 

Οι συνθήκες στο στρατόπεδο είναι απίστευτα σκληρές, η επιβίωση μονόδρομος... Όσο προχωράνε οι σελίδες και γνωρίζουμε τους χαρακτήρες βλέπουμε ότι υπάρχουν φυλακές πολύ χειρότερες και πολύ πιο σκληρές από αυτές που φυλακίζουν τα κορμιά, υπάρχουν αιχμάλωτοι που κουβαλάνε μέσα τους φυλακές πιο σκληρές, για την καταγωγή τους, την σεξουαλική τους προτίμηση, την αγάπη... Καθώς παρακολουθούμε τις ζωές κάποιων συγγενών των αιχμαλώτων σε παράλληλο πλάνο, συνειδητοποιούμε ότι κάποιοι από αυτούς ζουν πίσω από σύρματα όλη τους τη ζωή χωρίς να έχουν περάσει ούτε μια μέρα στο Τσάνγκι... 

 Μέσα σε όλους αυτούς ξεχωρίζει η μορφή του Βασιλιά... Του Βασιλιά που είναι δαίμονας ή άγγελος, μαυραγορίτης ή απλά καλός έμπορος, φίλος ή δυνάστης... Κλείνοντας το βιβλίο, αντίθετα με ότι ίσως πιστεύουν οι υπόλοιποι αναγνώστες του "Βασιλιά των Αρουραίων", σκέφτομαι τον Βασιλιά θετικά, τον συμπαθώ... Ο Βασιλιάς έκανε απλά ένα τεράστιο λάθος... Ανάγκασε τους ανθρώπους να ζητήσουν τη βοήθειά του, τους ανάγκασε να συρθούν στα πόδια του ζητώντας βοήθεια, την ώρα που αυτός φαινόταν και ήταν υγιής, δυνατός και σίγουρος... Οι άνθρωποι δεν μπορούν να συγχωρήσουν αυτούς που τους είδαν στα γόνατα... 

 Για τον "Βασιλιά των Αρουραίων" θυσίασα τον (πολύτιμο) μεσημεριανό ύπνο του Σαββατοκύριακου, 450 σελίδες σε δυο μεσημέρια... Δεν το κάνω συχνά αυτό, μόνο για βιβλία που δεν μπορώ να αφήσω από τα χέρια μου... Ο "Βασιλιάς" ήταν τέτοιο...