Μη και μη...
Μη και μη, όχι το ένα όχι το άλλο κι αυτός σε κοιτάζει με απορία ή με πονηριά αναλόγως αν είναι αποφασισμένος να πειθαρχήσει ή όχι στην απαγόρευση...
Δεν μπορεί να καταλάβει ότι προσπαθείς να τον προστατέψεις από τη ζωντάνια και την περιέργειά του που όλα τα αναποδογυρίζει, όλα τα γκρεμίζει, που τον κάνει να ματώνει τα γόνατά τα του και να χτυπάει το κεφάλι του...
Δεν μπορεί να καταλάβει ότι προσπαθείς να προστατέψεις τον εαυτό σου από το άγχος μην σου πάθει κάτι ο μονάκριβος, να ξεφύγεις από τις δυσοίωνες εικόνες της φαντασία σου όπου πάντα αυτός είναι το θύμα και εσύ ο σωτήρας... Ταυτόχρονα να παλέψεις και με τις τύψεις σου, "μήπως τον κάνω μαλθακό;", "μήπως τον κακομάθω;"...
Κατά βάθος πιστεύεις όμως ότι τίποτε από αυτά δεν θα συμβεί διότι ο δικός σου γιος είναι αστέρι και δεν έχει γίνει άλλο παιδάκι σαν και αυτόν και όλα θα τα καταφέρει και τα λάθη τα δικά σου θα τα υπερπηδήσει και θα γίνει μεγάλος και δυνατός και σίγουρος για τον εαυτό του, όπως θα ήθελες κι εσύ να είσαι...
Θα τα καταφέρει όλα αυτά γιατί τον αγαπάς πολύ και του το δείχνεις και είσαι δίπλα του και πιστεύεις ότι η αγάπη σου θα βαρύνει περισσότερο στη ζυγαριά από τα λάθη σου...
Μπορεί να έχεις δίκιο αλλά μπορεί και όχι και όλο το σκέφτεσαι...
Μην το σκέφτεσαι... Ζήσε!!!, λέει το σχετικό βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνουμε λάθη, όταν μεγαλώνουμε παιδιά.
Ας ευχηθούμε μόνο να μην είναι ανεπανόρθωτα.
Προσωπικά, είχα πάντα την αίσθηση ότι κάτι παραλείπω. Ότι κάτι μου διαφεύγει.
Έτσι κι αλλιώς, με παραλείψεις και μη, με φόβους και χωρίς, με εμμονές ή όχι, τα παιδιά μας θα ζήσουν τη δική τους ζωή, όχι τη δική μας.
Ιδού τα συγκλονιστικά λόγια που τα λένε ΟΛΑ και που με συγκινούν απέραντα κάθε φορά που τα διαβάζω:
http://www.youtube.com/watch?v=0HZJUorpANM&feature=related
κ.κ.
Κι όμως πρέπει να το σκέφτεσαι, διότι αν λειτουργήσεις με το ένστικτο και την συνήθεια το πιθανότερο είναι να αναπαράγεις μοτίβα που έχεις μάθει από την δική σου παιδική ηλικία και τα οποία μπορεί να μην είναι απαραίτητα επιτυχημένα... Αν είναι να κάνουμε λάθη καλύτερα να κάνουμε πρωτότυπα.... :)
ΔιαγραφήΕίμαστε όλοι μαθητευόμενοι γονείς...για πάντα! Μάλλον ανεπίδεκτοι, τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖ.
Ναι για πάντα...
ΔιαγραφήΚαι μόλις ίσως αποκτήσεις μια κατανόηση για το παιδί σου, τότε μεγαλώνει, αλλάζει και πρέπει να το ανακαλύψεις από την αρχή...
Δεν συζητάω ότι ένα άλλο παιδί, είναι ένας ακόμα άγραφος πίνακας, μια προσπάθεια που ξεκινάει από το 0...
Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, δεν βαρυγκομάω, λατρέυω και το παιδί μου και το άλλο μου παιδί (αν καταφέρω και το κάνω) απλά σκέψεις κάνω σε δημόσια θέα...
Σκέψεις που μου αρέσει η αμηχανία τους γιατί τη νιώθω στο πετσί μου. Μου αρέσει που το κείμενό σου δεν έχει τον συνηθισμένο του ρυθμό, κοιτάζω αυτό το παιδί (το δικό μου) και νιώθω πως είναι τόσο έξυπνο και όμορφο, τόσο καλό. Φοβάμαι μήπως από λάθος, αβλεψία, κάτι, το τσαλακώσω. Σωματικά, ψυχικά, ξέρω γω. Καλώς ήρθαμε στον κόσμο των γονιών. Και είναι για πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα το έχει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες, έλεγε η γιαγιά μου...
ΔιαγραφήΚαλή είσαι και του λόγου σου... :)
Είμαστε άνθρωποι που ζούμε μέσα στις τύψεις, κι όσο μεγαλύτερη η αγάπη, τόσο περισσότερες οι τύψεις...