Μετακομίζω αλλά δεν χωρίζω...

Όταν έφυγα για πρώτη φορά από το πατρικό μου νόμιζα ότι έκανα μετακόμιση... Τότε είχα μεταφέρει απλά τα ρούχα μου, τα βιβλία μου και τα προσωπικά μου αντικείμενα, τα έπιπλα, οι ηλεκτρικές συσκευές και η οικοσκευή ήταν καινούργια και είχαν έρθει κατευθείαν από τα καταστήματα στο σπίτι... Είχα θεωρήσει εκείνη τη διαδικασία δύσκολη και κουραστική αλλά είχα κάνει λάθος γιατί δεν ήξερα τι σημαίνει πραγματικά μετακόμιση...

Από το Πάσχα και μετά η καθημερινότητά μου περιλαμβάνει την πρωινή μου εργασία για τουλάχιστον 8 ώρες και το απόγευμα μέχρι το βράδυ πακετάρισμα/κουβάλημα/ξεμοντάρισμα/πάλι κουβάλημα για την μετακόμιση... Κούραση... Πολλή κούραση...

Η μετακόμιση γίνεται διότι στο σπίτι που τώρα ζω το ενοίκιο είναι υψηλό, τα εισοδήματά μας μειώθηκαν αλλά η ιδιοκτήτρια δεν θεωρεί συμπεριλαμβανομένης της γενικότερης κατάστασης ότι υπάρχει κάποιος λόγος να μειώσουμε το μίσθιο... Επιπλέον, η συμπεριφορά της ήταν τόσο προσβλητική που ακόμα και αν τελικά συμφωνούσε σε μείωση του ενοικίου θα έπρεπε εμείς να φύγουμε καθαρά και μόνο από αξιοπρέπεια...

Μου ήταν δύσκολο στην αρχή να χωνέψω ότι θα έπρεπε να φύγω από το σπίτι που ζούσα 5 χρόνια, που έχω τόσες αναμνήσεις, που γεννήθηκε το παιδί μου, που έκανε τα πρώτα του βήματα... "Μην δένεσαι με τα ντουβάρια", μου είπε η μάνα μου σε κάποια φάση που το συζητούσαμε αλλά δεν είναι τα ντουβάρια με τα οποία δένεσαι αλλά οι αναμνήσεις... Το καινούργιο σπίτι είναι αντικειμενικά καλύτερο από αυτό που ζούμε (και φθηνότερο μην ξεχνιόμαστε) αλλά ακόμα δεν έχει αναμνήσεις και εμπειρίες, είναι απλά ένα ωραίο... ντουβάρι... Η συνήθεια είναι μεγάλη υπόθεση, δύσκολα την αποκτάς ακόμα πιο δύσκολα την ξεκόβεις... 

Προσπαθώ να μην γκρινιάζω, να βλέπω την όλη υπόθεση σαν μια καινούργια αρχή, μια ανανέωση στη ζωή μας συνολικά σαν οικογένεια... Θα τα καταφέρω καλύτερα όταν όλος αυτός ο πανικός της μετακόμισης θα έχει τελειώσει και θα ξεκουραστώ λίγο... 

Το Σάββατο λέμε να καλέσουμε την μεταφορική να μεταφέρει όσα δεν μπορούμε να μεταφέρουμε εμείς... Ελπίζω μέχρι την Πρωτομαγιά να έχει τελειώσει κάθε εκκρεμότητα...