"Οι Επικυρίαρχοι" του Arthur Clarke

Με μπέρδεψε αρκετά αυτό το βιβλίο... Από την μια μεριά, στην αρχή, μου φάνηκε ότι ο συγγραφέας τσαλαβουτάει σε θολά νερά χωρίς να ξέρει ακριβώς που θέλει να πάει και από την άλλη όταν διάβασα και την τελευταία σελίδα αυτό που μου είχε μείνει ήταν ένα αίσθημα μελαγχολίας και προβληματισμός...

Όλα ξεκινούν όταν θεόρατα εξωγήινα σκάφη εμφανίζονται στον ουρανό της γης από το πουθενά... Οι εξωγήινοι δεν αποκαλύπτονται στους εμβρόντητους γήινους αλλά μέσω τεχνολογιών ασύλληπτων για τον ανθρώπινο νου, επιβάλλουν την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, καταργούν τον πόλεμο... Η ανθρώπινη φύση αδυνατεί να χωνέψει αυτή την άνωθεν επιβολή, ακόμα και των στόχων που η ίδια θεωρητικά έχει θέσει... Οι Επικυρίαρχοι (οι εξωγήινοι εισβολείς) όμως αδιαφορούν για τις όποιες αντιδράσεις και αφήνουν τον χρόνο να φέρει τα πράγματα εκεί που τα θέλουν...

Μέσα στις 290 περίπου σελίδες αυτού του βιβλίου ο Clarke ανοίγει πολλά μέτωπα και θέτει πολλά ζητήματα προς προβληματισμό... Η φύση της θρησκείας, της εξουσίας, η αντίληψη της εξέλιξης, η κατανόηση της διαφορετικότητας, η αποδοχή των φυσικών περιορισμών είναι μόνο μερικά από αυτά... Δεν τα "ξεψαχνίζει" και πως θα μπορούσε άλλωστε σε τόσες λίγες σελίδες αλλά τα εκθέτει στον αναγνώστη και του πετάει το μπαλάκι να σκεφτεί μόνος του πάνω σε αυτά...

Οι περιγραφές του Clarke σχετικά με τα τεχνολογικά επιτεύγματα μπορεί να φανούν πρωτόγονες σε κάποιους, το βιβλίο γράφτηκε το 1953, αλλά αποδεικνύει ότι η ματιά του ήταν προφητική... Από την άλλη, τα τοπία και οι εικόνες που σχεδιάζει η φαντασία του, κόβουν την ανάσα...

Εν κατακλείδι, οι "Επικυρίαρχοι" είναι ένα πολύ καλό βιβλίο που δικαιώνει τους οπαδούς του sci-fi που ισχυρίζονται ότι δεν αποτελεί ένα καθαρά ψυχαγωγικό, λογοτεχνικό είδος... Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι θεωρώ καλύτερο τον αγγλικό τίτλο του βιβλίου ("Childhood's End") και ότι γενικά διαφωνώ με τις μετονομασίες βιβλίων...