Ζωή σε μιάμιση ίντσα...

Το μήκος διαγωνίου μιας οθόνης κινητού τηλεφώνου ποικίλει από μία με μιάμιση ίντσα μέχρι και τις πέντε... Κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να χωρέσουν εκεί μέσα μια ολόκληρη ζωή...

Την παρακάτω ιστορία μου τη διηγήθηκε η Μ. εδώ και καιρό....  Ήταν μια μέρα στο μετρό, καθιστή στην τετράδα των καθισμάτων που είναι αντικριστά ανά δύο... Σε κάποιο σταθμό έρχεται και κάθεται διαγώνια απέναντί της ένας μετανάστης ο οποίος από την εξωτερική του εμφάνιση έμοιαζε να είναι από Πακιστάν ή Ινδία... Βγάζει το κινητό του και κοιτάει την οθόνη... Σε λίγο η Μ. παρατηρεί ότι ο μετανάστης δακρύζει, φαίνεται συγκινημένος... Στην επόμενη στάση η Μ. κατεβαίνει και όπως σηκώνεται με την άκρη του ματιού της βλέπει ότι αυτό που κοιτάζει ο μετανάστης και δακρύζει στην οθόνη του κινητού του είναι μια φωτογραφία μιας γυναίκας από Πακιστάν ή Ινδία, όπως κι αυτός... Η γυναίκα αυτή προφανώς ήταν η γυναίκα του, η αρραβωνιαστικιά του ή η αδερφή του που είχε μείνει πίσω...

Η εικόνα αυτή είμαι σίγουρος ότι επαναλαμβάνεται σε άλλες χώρες με πρωταγωνιστές Έλληνες μετανάστες αυτή την φορά... Με την χώρα διαλυμένη και χωρίς μέλλον, χωρίς δουλειές, τα μεταναστευτικά κύματα έχουν ξαναρχίσει να "ξεβράζουν" κόσμο εκτός Ελλάδος στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής...

Είχα δει κάποτε ένα σύνθημα γραμμένο στον τοίχο με σπρέι που έλεγε "Οι μετανάστες είναι εικόνα από το μέλλον των ντόπιων εργατών"... Αληθινό μέχρι κεραίας κι ας μην το πίστευα κάποτε...