Για φούρνους που δεν γκρεμίστηκαν...

Μου αρέσουν οι φούρνοι... τα αρτοποιεία εννοώ... Πρέπει να παίζει ρόλο το γεγονός ότι το πατρικό μου είναι πάνω από φούρνο, τα παλιά τα χρόνια ήταν του μπάρμπα μου... 

Θυμάμαι διάφορες σκηνές από όταν ήμουν μικρός, τα καλάθια που έμπαινε το ψωμί καυτό όπως έβγαινε από τον φούρνο, τον κοφτό ήχο του ξύλινου φτυαριού όπως ξεφόρτωνε τις λαμαρίνες, τα ταψιά με το φαΐ που φέρνανε τις Κυριακές για ψήσιμο... Η μυρωδιά του ψωμιού τι ωραία που είναι, να φανταστείς ότι για χρόνια, δεν το έτρωγα, σπάνια το έβαζα στο στόμα μου και μόνο όταν το τράβαγε το φαΐ, σάλτσες και τέτοια... 

Τα παλιά τα χρόνια που η Μαραθώνος ήταν κατσικόδρομος και το να πας για μπάνιο στην Νέα Μάκρη, ταξίδι κανονικό, όταν πηγαίναμε με την Μ. για μπάνιο σταματάγαμε σε ένα μεγάλο Βενέτη που έχει στη διαδρομή για να πάρουμε εφόδια, καφέ και κάτι σαντουιτσάρες που έκανε με όλου του κόσμου τα καλά...  Ωραίος φούρνος, από τους πρώτους "μοντέρνους" που θυμάμαι εγώ, αυτός και ο Βενέτης στην Κηφισιά, με αμέτρητα πράγματα, αλμυρά, γλυκά, που σου χόρταιναν πρώτα το μάτι και μετά το στομάχι...

Στην Κύπρο θυμάμαι χαρακτηριστικούς φούρνους και παραδοσιακούς και μοντέρνους... Ο φούρνος του χωριού της μάνας μου, παραδοσιακός, πουλούσε μόνο ψωμί, εκείνα τα μεγάλα, χοντρά, χωριάτικα καρβέλια... Χρόνια μετά, όταν υπηρετούσα την θητεία μου σε ένα χωριό έξω από την Λεμεσό, το Sunfresh στο round about της Αγίας Φύλας, 24-ωρης λειτουργίας, σκέτος παράδεισος, ξεφούρνιζε φρέσκα ψωμιά, κουλούρια, τυρόπιτες και αλμυρά ακόμα και στις 2:00 το πρωί...

Στην αγαπημένη μου Αίγινα, πέρσι το καλοκαίρι, ο φούρνος που πηγαίναμε κάθε πρωί , Κρητικός νομίζω λεγόταν, για να πάρουμε ψωμί, τυρόπιτες, κουλούρια για το πρωινό μας και όχι μόνο... Κρατούσα τον Σ. μου αγκαλιά για να είναι ψηλά και να διαλέξει το κουλούρι που ήθελε...

Αν με ρωτήσεις τι είδους φούρνος είναι ο αγαπημένος μου, δεν θα απαντήσω βάση της ικανοποίησης του ουρανίσκου μου αλλά του πόσο δυνατή είναι η ανάμνηση που τον συνοδεύει...