"Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον" του Richard Bach

Ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το βιβλίο έχοντας μεγάλες προσδοκίες...Ένα Νεοϋορκέζος βιβλιοκριτικός είχε γράψει :

"Από μια άποψη, αυτός ο Ιωνάθαν είναι ένα πελώριο μαρξιστικό παραμύθι..."

Ο Ray Bradbury είχε πει για τον Ιωνάθαν:

"Ανακάλυψα στον Ιωνάθαν τα μυστικά θεμέλια της ψυχής μου..."

Ο "Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον" είναι ένα αλληγορικό παραμύθι για ένα γλάρο που αποφασίζει να σπάσει τα δεσμά και την ηθική της κοινότητας που ζει και να εξερευνήσει τους δρόμους που θα τον οδηγήσουν στην ελευθερία και την αυτοπραγμάτωση αγνοώντας το προσωπικό κόστος της απομόνωσης από την κοινότητα... Τελικά ο Ιωνάθαν βρίσκει την ελευθερία και σπάει τα δεσμά που ορίζουν οι κανόνες της κοινότητας αλλά ακόμα και αυτά του χώρου και του χρόνου και αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα για άλλους γλάρους που ακολουθούν το παράδειγμά του... Αυτό ακριβώς είναι και το μήνυμα που θέλει να περάσει ο Richard Bach, ένας ύμνος στην ελευθερία και το κυνήγι του ονείρου...

Για να μην μακρηγορώ δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό γύρω από το βιβλίο...  Νιώθω λίγο περίεργα όταν εκφράζω αρνητική γνώμη για βιβλία που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στην παγκόσμια λογοτεχνία αλλά οφείλω να πω ότι το ύφος του βιβλίου και ο τρόπος γραφής μου θύμισαν αφόρητα τον "Αλχημιστή" του Paulo Coelho, ενός συγγραφέα που επιεικώς αντιπαθώ και θεωρώ ότι το βιβλίο που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό είναι μια μεγάλη μπούρδα... Το μήνυμα του Ιωνάθαν είναι υπερβολικά προφανές και απλοϊκό, όπως και ο τρόπος που δόθηκε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου... Απορώ πως θεωρήθηκε τόσο σημαντικό έργο από τόσο πολύ κόσμο, ειδικά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70 όπου, υποτίθεται, η σκέψη των ανθρώπων, λόγω των μεγάλων κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών αλλαγών που συντελούνταν, ήταν απαλλαγμένη από στεγανά...

Δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας "παίζει" με τσιτάτα του στυλ:

"Ο παράδεισος δεν είναι τόπος και δεν είναι χρόνος. Παράδεισος είναι το να είσαι τέλειος..."

ή

"Σπάστε τα δεσμά της σκέψη σας και τότε, ταυτόχρονα, θα σπάσετε και τα δεσμά  του σώματός σας..."

Μπορεί τέτοιου τύπου αναγνώσματα να συγκινούν εφήβους και έφηβες (κυρίως)  που έχουν εσωτερικές αναζητήσεις ή αναγνώστες της στήλης της βιβλιοκριτικής σε lifestyle περιοδικά αλλά εγώ δεν συγκινούμαι καθόλου...

Μη φας, έχει γλάρο...