Η εθνική μας κατάθλιψη...

Συζητώντας πριν μερικές μέρες με μια γνωστή,στην ερώτηση τι κάνει και πώς τα περνάει μου απάντησε ότι είναι καλά αν εξαιρέσεις την "εθνική μας κατάθλιψη" που δεν την αφήνει ανεπηρρέαστη... Η "εθνική μας κατάθλιψη"... Προσπαθώ να καταλάβω γιατί η αγανάκτηση αντί να εξελιχθεί σε οργή έχει οδηγήσει στην παραίτηση και την μεμψιμοιρία... Είναι ο φόβος; Είναι οι ενοχές ("Μαζί τα φάγαμε"); Υπάρχει ακόμα λίπος να καεί ή μήπως παρακολουθούμε την ηρεμία πριν την καταιγίδα;

Σχόλια

  1. Fallen Angel24 Σεπτεμβρίου 2011 στις 7:20 μ.μ.

    Έχοντας η ελληνική κοινωνία για δεκαετίας εκπαιδευτεί παβλωφικά στο να αυτοπροσδιορίζεται μέσω της κατανάλωσης ...η κατάθλιψη αυτή είναι απλά η αρχή του στερητικού συνδρόμου κι όχι η αρχή της διαδικασίας απεξάρτησης...(νομίζω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Snowball24 Σεπτεμβρίου 2011 στις 9:52 μ.μ.

    Είναι ενδιαφέρον ο τρόπος που το θέτεις αλλά αυτό που με κάνει να απορώ είναι το γιατί δεν αναπτύσσεται ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης/υπεράσ πισης των κεκτημένων μας (της κατανάλωσης έστω), απλά γκρινιάζουμε και καλιγόμαστε καθήμενοι... Έχουν κάνει τόσο καλή δουλειά τα media που μας έχουν τρομοκρατήσει και αποχαυνώσει τόσο? Και καλά εγώ κι εσύ κι αάλλοι μπορεί να έχουμε ακόμα "λίπος να κάψουμε"... Υπάρχει κόσμος που ήδη πεινάει... Τι κάνουν?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος25 Σεπτεμβρίου 2011 στις 10:43 π.μ.

    YiannisG: Τα αισθήματα μου για τον συγκεκριμένο τύπο τα ξέρεις... Θεωρώ το ότι βρίσκεται (όχι μόνο ελεύθερος αλλά) εν ζωή μετά το "πετάξτε την και πείτε ότι την πήρε ο αέρας" και την παράδωση Οτσαλάν. Ωστόσο θα μείνει δυστυχώς στην ιστορία για την συγκεκριμένη φράση η οποία περιέχει πολύ αλήθεια... Όσο και όπως μπορούσε ο καθένας "μάζι τα φάγαμε". Πρακτικά δεν έχει ο καθένας το ίδιο μερίδιο ευθύνης αλλά ουσιαστικά έχει... Θεωρώ λοιπόν ότι η εθνική κατάθλιψη έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση της δικής μας προσωπικής κατάντιας ιδεών και πράξεων. Η κοινωνία είναι διχασμένη διότι τα κεκτημένα κάποιων είναι τροχοπέδη άλλων κτλ. Μια απόλυτα διχασμένη κοινωνία τόσο για τις αιτίες και ευθύνες όσο και για τον τρόπο αντίδραση στην λαίλαπα!!! Οπότε ακόμα και εάν δεν τα φάγαμε μαζί σίγουρα τα σκατώσαμε όλοι μαζί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Snowball26 Σεπτεμβρίου 2011 στις 8:33 π.μ.

    Η φράση μπορεί να περιέχει κάποια αλήθεια αλλά δεν δικαιούται να την αρθρώνει αυτός που έχει συμμετάσχει στο όργιο που οδήγησε την κατάσταση εδώ... Ο βιαστής δε δικαιούται να νουθετεί τον βιασμένο...

    Η ευθύνη που μας αναλογεί είναι κυρίως αυτή της ανοχής αλλά και πάλι σχετικό είναι το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς την ευθύνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Fallen Angel26 Σεπτεμβρίου 2011 στις 1:07 μ.μ.

    Προσωπικά θα διαφωνήσω ...από συστάσεως Ελληνικού κράτους εξακολουθούμε να λειτουργούμε στα πλαίσια μικρών τοπικών φατριών-ίδιο μιας αγροτικής κοινωνίας που απότομα αστικοποιήθηκε από το 50 κι ακόμα δεν έχει κατανοήσει αυτή την αλλαγή-, ως εκ τούτου ο τοπικός τσιφλικάς αντικαταστάθηκε για δεκαετίες με τον τοπικό βουλευτή -βολευτή ο οποίος φρόντιζε "στοργικά" για τους υποτελείς του. Αυτόματα σε άμεσο κι έμμεσο βαθμό κάθε ένας από εμάς ως μέλος μιας τέτοιας κοινωνίας έκανε χρήση αυτού του μηχανισμού αναξιοκρατίας και διαπλοκής . Το ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο έχει ένα υποβόσκων ενοχικό σύνδρομο ..του οποίου έντεχνα ο εν λόγω "κύριος" και οι συν αυτώ κάνουν έντεχνο χειρισμό αι8σχρά κι απροκάλυπτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Fallen Angel26 Σεπτεμβρίου 2011 στις 1:08 μ.μ.

    Η δημιουργία ταξικής συνείδησης δυστυχώς θέλει πολλές γενιές και ανάλογες ζυμώσεις στην περίπτωσή μας ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Snowball26 Σεπτεμβρίου 2011 στις 2:23 μ.μ.

    Fallen,

    η φύση της ελληνικής κοινωνίας μπορεί να πλησιάζει εξαιρετικά σε αυτό που περιγράφεις αλλά από την άλλη δεν θα επωμιστώ εγώ και πολύς άλλος κόσμος την ευθύνη της σημερινής κατάστασης γιατί δεν τα φάγαμε μαζί... Μπορεί πολλοί να το έκαναν, μπορεί πολλοί να στήθηκαν σε ουρές μπροστά στα βουλευτικά γραφεία αλλά υπάρχει και κόσμος που καμία σχέση δεν είχε με αυτή την σαπίλα και οποιαδήποτε λογική συμψηφισμού του θυμίζει αυτό ακριβώς που προσπαθούν εδώ και καιρό οι κυβερνώντες και τα media, την καλλιέργεια μιας συλλογικής ευθύνης/ενοχής...

    Αναλαμβάνω εκούσια την ευθύνη της ανοχής και της αδράνειας, ότι δεν έκανα εγώ σαν άτομο, όσα μπορούσα για να πολεμήσω αυτό που συνέβαινε και συμβαίνει... Δεν αναλαμβάνω καμία άλλη... Δεν είμαστε όλοι το ίδιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Fallen Angel26 Σεπτεμβρίου 2011 στις 2:36 μ.μ.

    Δεν είναι θέμα συμφηφισμού..είναι απλά νομοτέλεια λόγω συμμετοχής στο ίδιο σύνολο που περιγράφει η παροιμία "κοντά στο ξερό καίγεται και το χλωρό" ... από τη στιγμλη που μετέχουμε στην ίδια κοινωνία επιμεριζόμαστε καταναγκαστικά ό. τι συμβαίνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Snowball26 Σεπτεμβρίου 2011 στις 3:39 μ.μ.

    Δεν είπα ότι δεν θα καούν τα ξερά με τα χλωρά απλά να ξεχωρίζουμε τα ξερά από τα χλωρά... Το γεγονός ότι θα πάθουν όλα το ίδιο δεν πάει να πει ότι είναι και το ίδιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Fallen Angel26 Σεπτεμβρίου 2011 στις 8:25 μ.μ.

    Σαφώς και δεν είναι και εν τέλει απλά λέμε το ίδιο :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου