"Οι Ρυθμιστές" του Stephen King ως Richard Bachman

Το promotion των βιβλίων χρησιμοποιεί κάποιες φορές σλόγκαν και σχήματα τα οποία μπορεί να είναι βαρύγδουπα και εντυπωσιακά και να αιχμαλωτίζουν την προσοχή του πιθανού, μελλοντικού αναγνώστη ο οποίος βολτάρει μπροστά στα ράφια του βιβλιοπωλείου ή ξεφυλλίζει τις βιβλιοκριτικές αλλά μερικές φορές προκαλούν λανθασμένες εντυπώσεις και μπορεί να φουρκίσουν ή να στενοχωρήσουν τον αναγνώστη (πλέον)  όταν οι προσδοκίες του καταρριφθούν... Σύμφωνα με το σημείωμα του εκδότη ο Richard Bachman χαρακτηρίστηκε ως "Stephen King χωρίς συνείδηση"... Και μόνο αυτή η φράση μπορεί να εξάψει την φαντασία του αναγνώστη και να πιστέψει ότι θα διαβάσει κάτι τόσο ανομολόγητα κολασμένο και φρικιαστικό που θα του προκαλεί εφιάλτες τις νύχτες...τύφλα να έχει ο Stephen King... Διαβάζοντας τους "Ρυθμιστές" συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι χωρίς να σημαίνει αυτό ότι το βιβλίο δεν ήταν καλό, το αντίθετο, απλά ήταν διαφορετικά απ' ότι τα περίμενα γεγονός που μπορεί να αποθαρρύνει τον νέο αναγνώστη... Τέλος πάντων...

Οι "Ρυθμιστές" γράφτηκαν την περίοδο που γράφτηκε και το "Desperation" , στα δύο βιβλία μάλιστα εμφανίζονται κοινοί χαρακτήρες, όπως ο Κόλι Εντράτζιαν και ο Τζόνι Μάρινβιλ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ρόλος που παίζουν ή η κατάληξή τους είναι ίδια και στα δυο βιβλία και φυσικά και στα δύο πρωταγωνιστεί ο Τακ, η δαιμονική, άυλη, προαιώνια ύπαρξη που σπέρνει τον τρόμο και τον θάνατο... Στους "Ρυθμιστές", ο Τακ ο οποίος έχει εισβάλλει και κατοικεί μέσα στο μυαλό ενός αυτιστικού αγοριού, του Σεθ Γκάριν, αντλεί δυνάμεις από τον πόνο και τον θάνατο και υλοποιεί μέσα σε ένα θύλακα του χώρου και του χρόνου όλες τις παιδικές φαντασιώσεις του Σεθ, που του αρέσουν τα γουέστερν και οι "Motocops", με ένα γκροτέσκο και φρικιαστικό τρόπο με απώτερο στόχο να γίνει ακόμα πιο ισχυρός...

Το "Desperation"  ήταν εξαιρετικά τρομακτικό και το ίδιο περίμενα για τους "Ρυθμιστές"... Τα ρίγη που μου προκάλεσαν τελικά δεν ήταν ίδια αλλά το βιβλίο κινείται σε υψηλά επίπεδα... Ο King "χτίζει" τον κόσμο/χρόνο του Τακ με εκπληκτική μαεστρία και δεξιοτεχνία και η φαντασία που επιδεικνύει στον να πλάθει αλλόκοτα πλάσματα (όπως τα κογιότ με τα ανθρώπινα δάχτυλα) σε κάνουν να αμφισβητείς την ισορροπία της ψυχική του υγείας :-P... Δεν δίνει ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη των χαρακτήρων πλην του Τζόνι Μάρινβιλ και της Όντρεϊ, της οποίας τις καταγραφές στο ημερολόγιο κρυφοκοιτάζουμε, αν και κάποιοι, όπως η Κιμ Γκέλερ και η Κάμι Ριντ σκιαγραφούνται με μερικές μόνο αλλά χαρακτηριστικές πινελιές... Όσοι έχουμε διαβάσει πρώτα το "Desperation"  "κλέβουμε" λίγο καθώς ξέρουμε κάποια βασικά πράγματα για τους πρωταγωνιστές πριν ανοίξουμε καν τους "Ρυθμιστές" :-) ... Δεν είναι νομίζω τυχαίο το γεγονός ότι ο κόσμος του Τακ και οι φαντασιώσεις του Σεθ έχουν ως σκηνικό την Άγρια Δύση και τις ερήμους της αμερικανικής ενδοχώρας... Έχοντας διαβάσει για τον "Μαύρο Πύργο" αλλά όχι τον "Μαύρο Πύργο", και στους "Ρυθμιστές" και το "Desperation" αλλά και στα βιβλία που έγραψε ο  Stephen King με τον Peter Straub δίνεται μια ιδέα του τι μορφή μπορεί να έχει αυτό το σύμπαν που δημιούργησε ο King και στο οποίο κάποια στιγμή θα μαζέψω το θάρρος μου και θα χωθώ...

Μέχρι τότε υπάρχουν πολλά καλά βιβλία για να διαβάσεις όπως οι "Ρυθμιστές"...