Αχ, κύριε πρέσβη...

...κανονικά σήμερα θα έπρεπε να σε μουρλάνω στην καζούρα αλλά δεν θα το κάνω... Όχι γιατί δεν σου αξίζει ούτε γιατί δεν σου έχω κρατημένα από παλιά... Δεν σε καζουράρω γιατί να σου πω την αλήθεια δεν μου καίγεται καρφί... Το αποτέλεσμα το έμαθα σήμερα το πρωί διαβάζοντας τα feeds του reader, δεν ήξερα καν ότι χθες ήταν ευρωπαική βραδιά... Δεν ασχολούμαι ούτε καν με την ομάδα μου, δεν ξέρω τι μεταγραφές έχει κάνει... 

Δεν βαρέθηκα το ποδόσφαιρο αν και πλέον έχω λίγο χρόνο για να το παρακολουθήσω... Βαρέθηκα το ελληνικό ποδόσφαιρο, την μίρλα, την μιζέρια του, την σαπίλα του, την αισθητική του και τους οπαδούς του... Τις παράγκες, τα στημένα, τους αδιάφθορους, τους παντελονάτους, τους πολυμετοχικούς, τις εφημερίδες, τις οπαδικές και τις "αντικειμενικές", τους έτσι, τους γιουβέτσι... Δεν μπορώ να δω το ποδόσφαιρο σαν εκτόνωση, ποτέ δεν το έκανα, και σίγουρα δεν μπορώ να το δω σαν διασκέδαση, το θέαμα που βλέπουμε στην Ελλάδα είναι για τον πέο... Με έδιωξες από το γήπεδο κύριε πρέσβη, εσύ και οι όμοιοί σου και η ομάδα μου μέσα, προτίμησες τους χειροκροτητές, τους υπαλλήλους και τους οπαδικούς στρατούς... Εγώ δεν μπορώ να χειροκροτήσω ούτε Μαρινάκηδες ούτε Τζίγκερ, έχω απαιτήσεις, θέλω θέαμα, θέλω ευγενή άμιλλα, θέλω στοιχειώδη πολιτισμό και ευπρέπεια... Δεν τα βρίσκω στο ελληνικό ποδόσφαιρο οπότε...

Δεν σου λέω ότι δεν θα ξανασχοληθώ μαζί σου κύριε πρέσβη, ούτε ότι δεν θα χαρώ αν η ομάδα μου πάει καλά στην Ευρώπη και φέρει επιτυχίες... Το έχω ακόμα το σκουλήκι μέσα μου και έχει πλάκα η κοντρίτσα μας... Σήμερα όμως δεν θα σε τσιγκλήσω... Την ξέρω κι εγώ αυτή την πίκρα... Στην τελική με ξένα κόλλυβα δεν κάνεις κηδεία, τέλος...