Ψαροκόκαλο...

Χθες το βράδυ, για πρώτη φορά από τότε που γεννήθηκε ο κύριος Σ., εγώ και η Μ. βγήκαμε οι δύο μας και πήγαμε στο Γκάζι στη συναυλία του Νίκου Πορτοκάλογλου και άλλων καλλιτεχνών για το το "Χαμόγελο του Παιδιού"  ... Πήραμε το αυτοκίνητο, το αφήσαμε στην Άμυνα και κατεβήκαμε με το μετρό... Στο Γκάζι ο κόσμος πολύς, χιλιάδες, και ο Νίκος Πορτοκάλογλου στα κέφια του με άξιους συμπαραστάτες τον Νίκο Ζιώγαλα, τον Μανώλη Φάμελο και άλλους καλλιτέχνες... Περάσαμε πολύ ωραία, τραγουδήσαμε, ήπιαμε μπύρες, φάγαμε βρώμικο στα όρθια, ανακατευτήκαμε με τον κόσμο... Θυμήθηκα τα παλιά όταν ήμασταν μόνο οι δυο μας και κάτι τέτοια ή μια βραδινή βόλτα στην πόλη χωρίς πρόγραμμα ήταν κάτι συνηθισμένο... Όταν γυρνούσαμε το βράδυ με το μετρό προς την Άμυνα για να πάρουμε το αυτοκίνητο και να γυρίσουμε στο σπίτι, νυσταγμένοι και κουρασμένοι, ασυνήθιστοι γαρ πλέον σε νυχτερινές εξόδους, καθισμένοι με τους αγκώνες μας να αγγίζουν και να έχει γύρει ο ένας πάνω στον άλλον, σκεφτόμουν τον κύριο Σ.

Πάντα μετά από την βροχή βγαίνει ο ήλιος... Μετά την απογοήτευση που μου έδωσε "Η εποχή των δράκων" , ήρθε το βιβλίο της Christie Golden να με ενθουσιάσει και να με κάνει να το ξεκοκαλίσω μεσα σε δυο μέρες, θυμίζοντας μου γιατί μου αρέσει το Fantasy... O "Πολέμαρχος των Ορκ" αφηγείται την ιστορία του Θραλ, του πολέμαρχου και σαμάνου ηγέτη των Oρκ που απελευθέρωσε τον λαό του από την τυρρανία των ανθρώπων και τους οδήγησε ξανά κοντά στην φύση και μακρυά απο την επιρροή των δαιμόνων... Το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο,η πλοκή ρέει σαν ποτάμι που παρασύρει τον αναγνώστη... Κάθε σελίδα είναι γραμμένη για να εξυπηρετήσει την οικονομία του βιβλίου, δεν υπάρχουν περριτές πληροφορίες και πλατειασμοί... Οι χαρακτήρες είναι άριστα δομημένοι και πολυδιάστατοι, η συγγραφέας περιγράφει τους ήρωές της χωρίς στερεότυπα και προκαταλήψεις, δεν προσπαθεί να κατασκευάσει αρχετυπικά καλούς και κακούς χαρακτήρες, ακόμα και ο Αϊντέλας Μπλάκμουρ, ο πρώην αφέντης και ακ

Δεν έχω παίξει ποτέ μου Warcraft ... Δεν έχω παίξει κανένα MMORPG  και κανένα RPG ... Το κόλλημα με το Fantasy μου προέκυψε στα "γεράματα" εξαιτίας των ταινιών του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών"  και της τριλογίας "War of the Ancients" που έπεσε στα χέρια μου πέρσυ το καλοκαίρι... Νομίζω τα έχω ξαναπεί αυτά... Η "Εποχή των δράκων" , ένα βιβλίο του Richard A. Knaak , συγγραφέα του  "War of the Ancients"  , αναφέρεται σε γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν... του μέλλοντος του  "War of the Ancients"   ...(!!!) Να εξηγηθώ... Στο  "War of the Ancients"   κάποιοι χαρακτήρες ταξιδεύουν στο παρελθόν για να αλλάξουν την ροή της ιστορίας και να προστατεύσουν το σύμπαν από τον ερχομό της δαιμονικής στρατιάς της Φλεγόμενης Λεγεώνας...Στην  "Εποχή των δράκων"  παρακολουθούμε γεγονότα που συνέβησαν πριν το χρονικό αυτό ταξίδι όπου πρωταγωνιστής είναι ο μάγος Ρόνιν και ο δράκος/μάγος Κράσους...  Το βιβλίο κινείται

Σήμερα ξεκίνησε η άδεια... Επιστροφή στη δουλειά στις 16 Αυγούστου... Επίσης, αυτό ειναι το πρωτο μου post από Android, μέσω του  official Blogger application, θα ακολουθήσουν κι άλλα... :-)

Τελευταία προσπαθώ να επαναξιολογήσω  τις αντιλήψεις και τις επιλογές μου... Έχω συνειδητοποιήσει ότι η θεωρία μου διαφέρει από την πράξη μου σε βαθμό που με καθιστά ανακόλουθο σε πολλά πράγματα και ως εκ τούτου με κάνει να σκέπτομαι τι ακριβώς θέλω, τι είναι πραγματικά δική μου επιθυμία και  τι ανεμόμυλος που κυνηγάω νομίζοντας ότι αν τον προσεγγίσω θα είμαι ικανοποιημένος... Για χρόνια είχα βολευτεί με τη δικαιολογία ότι πολλές σημαντικές επιλογές μου επιβλήθηκαν από εξωγενείς παράγοντες άρα δεν ήμουν απόλυτα ευτυχισμένος αλλά πρόσφατες εξελίξεις ανατρέπουν τα δεδομένα, δεν φταίνε οι επιλογές για τη δική μου αδυναμία χαρακτήρα να αφοσιωθώ σε κάτι και να το υποστηρίξω, επιλογές τα αποτελέσματα των οποίων αρκετές φορές μου τονώνουν τον εγωισμό και μου προσφέρουν ικανοποίηση...  Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κοντεύω τα 33 αλλά νιώθω ότι ψάχνω ακόμα να βρω μια ταυτότητα διότι στην πραγματικότητα δεν ξέρω τι ακριβώς είμαι και τι ακριβώς θέλω, δεν έχω καταφέρει να διαχωρίσω τις π

Ο Δημήτρης Λιβιεράτος είναι ιστορικός και μελετητής του ελληνικού εργατικού κινήματος... Κομμουνιστής επαναστάτης ο ίδιος που δραστηριοποιήθηκε στους κόλπους της 4ης Διεθνούς, βρέθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου για τους σκοπούς της επανάστασης κι ένα από αυτά ήταν και η επαναστατημένη Αλγερία... Ο Λιβιεράτος αποτέλεσε τον σύνδεσμο των Αλγερίνων με την 4η Διεθνή η οποία υπό την καθοδήγηση του Πάμπλο (Μιχάλης Ράπτης) έριξε την ιδέα της κατασκευής ενός οπλοπολυβόλου που θα κάλυπτε τις ανάγκες σε οπλισμό των επαναστατημένων... Το "Αόρατο Εργοστάσιο της Επανάστασης (1959-1962)" είναι ουσιαστικά ένα ημερολόγιο των ημερών εκείνων... Το βιβλίο είναι δομημένο σε μικρές ιστορίες που περιγράφουν την καθημερινότητα και διάφορα γεγονότα που συνέβαιναν στο μυστικό εργοστάσιο της Δυτικής Επιμελητείας στο Μαρόκο όπου γινόταν η κατασκευή του οπλοπολυβόλου PM... Ο Λιβιεράτος σκιαγραφεί γεγονότα και χαρακτήρες των πρωταγωνιστών κάνοντας καλοπροαίρετη και αντικειμενική κριτική παρά την ποικ

I would like to say a big hello to my one and only reader from the British Virgin Islands... I don' t even  know where your country is my friend but it's exciting to know that someone living in the other side of the planet bothered to read what i'm writing...   P.S. This is my first post in english!

O Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και o Ευάγγελος Βενιζέλος... χαριεντίζονται!!! Φωτογραφία από Enet.gr

ΔΕΝ είναι μηχανή...  Υπόκειται στους φυσικούς νόμους, πεινάει, διψάει, ματώνει, πρέπει να πάει στην τουαλέτα και να κάνει μπάνιο... ΔΕΝ είναι υπεράνθρωπος...  Δεν μπορεί να σβήσει και να επανασχεδιάσει την εφαρμογή πάνω στην οποία δούλευε ένα μήνα σε μία μέρα απλά επειδή κάποιος έτσι γουστάρει να αλλάξει τα specs... Έχει μόνο δύο χέρια κι ένα μυαλό που μπορεί να χρησιμοποιήσει με συγκεκριμένους ρυθμούς και με πεπερασμένη αντοχή... ΔΕΝ είναι παιδαγωγός... Δεν μπορεί να κάθεται να εξηγεί το πως και το γιατί στον κάθε ηλεκτρονικά αναλφάβητο χρήστη... Αν ο χρήστης θεωρεί ότι το project plan είναι πολύ μεγάλο αφού αυτός μπορεί να το κάνει πιο γρήγορα στο Excel, τότε ας μείνει με το Excel του και ας μην σκοτίζει τον προγραμματιστή που έχει κι άλλες δουλειές να κάνει... ΔΕΝ είναι ο Δαλάι Λάμα...  Εκνευρίζεται όταν τον δουλεύουν ψιλό γαζί... Κάτι πάει λάθος όταν του λένε, "αυτό το project είναι υπερεπείγον" , παραδίδει τη δουλειά του στην ώρα του αλλά το testing ξεπερνάει κατά

Είμαι δεδηλωμένος fan του Stephen King, δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να βγάλω κάποιο βιβλίο του σκάρτο, οπότε εξ ορισμού η κρίση μου στερείται αντικειμενικότητας... Κάποια πράγματα σου αρέσουν από κεκτημένη ταχύτητα γιατί έτσι έχεις μάθει, satisfaction guaranteed που λένε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι πάντα έτσι... Αν κάποιος σταματήσει την ανάγνωση του post εδώ θα μείνει με την ιδέα ότι θα σούρω στο "Ρόουζ Μάντερ" τα εξ αμάξης αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια... Το  "Ρόουζ Μάντερ" μου άρεσε αρκετά και με κράτησε σε αγωνία σε αρκετά σημεία του και αν δεν το καταφέρει αυτό ο Stephen King, ποιος άλλος μπορεί καλύτερα; Η αλήθεια είναι ότι έχω μεγάλες απαιτήσεις από τον Αμερικανό συγγραφέα από το Μέιν, περιμένω πάντοτε να με συναρπάσει, είμαι μάλλον απαιτητικός, και όταν απλά το αποτέλεσμα με ικανοποιεί γίνομαι γκρινιάρης... Η Ρόζι ζει 14 χρόνια μέσα στον εφιάλτη που την έχει φυλακίσει ο βάναυσος, ημίτρελος σύζυγός της ο Νόρμαν, όταν ένα τυχαίο γεγονός, μια κηλίδα

Μου στείλανε με email το link του Dismal World  όπου φιλοξενούνται φωτογραφίες που έχουν τη δική τους ιστορία και απεικονίζουν την καταστροφή, την θλίψη και τη δυστυχία που κουβαλάει αυτός ο πλανήτης... Όλες είναι σοκαριστικές αλλά η τελευταία στην κατηγορία Must See/Unforgettable Photos με συγκλόνισε... Χωρίς πολλά λόγια... 2003. An Iraqi prisoner of war tries to calm down his child. Photo credit: Jean-Marc Bouju, France