Η δημοκρατία στις πλατείες....(;)

Η Κρίση έκανε σαφές στον Έλληνα ότι το μοντέλο πάνω στο οποίο είχε χτίσει την ζωή του απέτυχε...Οι σταθερές της ζωής του κατέρρευσαν μία-μία και απέμεινε να τις κοιτάζει αποσβολωμένος...Όλα όσα πίστευε, όλα όσα του έλεγαν τόσα χρόνια ήταν μπούρδες... Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '80 θυμάμαι περισπούδαστες μελέτες και δημοσιογραφικές αναλύσεις που περιέγραφαν πόσο tres banal και βλαχοβαλκάνιο ήταν το γεγονός ότι ο Έλληνας παθιαζόταν τόσο με τα κοινά... Ο Έλληνας αποφάσισε ότι δεν ήταν βλαχοβαλκάνιος και κλείστηκε στο σπίτι του, άφησε τους Πρετεντέρηδες να του σχηματίζουν γνώμη και πλακώθηκε στα δάνεια... Οι πλατείες τότε ήταν για μετανάστες και για πιτσιρικάδες που άραζαν πίνοντας μπύρες...  Τώρα απελπισμένος από τη ζωή του που έχει έρθει τούμπα ξαναβγαίνει στην πλατεία... Είναι σημάδι αυτό της αναβίωσης του αληθινού νοήματος της δημοκρατίας;Μπορεί και ναι αλλά μπορεί και όχι....

Δεν πιστεύω στον "άγιο λαό"... 

Δεν πιστεύω ότι έχει πάντα δίκιο, ότι τα έχει όλα καλώς καμωμένα... Έχει τις ευθύνες του για ότι του συμβαίνει γιατί μπορεί μαζί να μην τα φάγαμε αλλά η ανοχή μοιράζει σε όλους κομμάτι της πίτας της ευθύνης... 

Οι Αγανακτισμένοι καλά έκαναν και βγήκαν στους δρόμους... Από την απομόνωση του καναπέ και τα ιδιωτικά γαμώσταυρα μπροστά στην τηλεόραση καλύτερα στο δρόμο μαζί με άλλους... Δεν μπορώ όμως να μην σκεφτώ με δόση κακίας ότι τόσα χρόνια, που γεννούσαν και τα κοκόρια μας, υπήρχαν πάρα πολλοί λόγοι να αγανακτείς αλλά αυτοί που το έκαναν αντιμετωπίζονταν  από τους περισσότερους σαν κολλημένοι και γραφικοί... Λες και δεν ήταν ικανός λόγος να αγανακτείς η αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, το πάρτυ των προμηθειών και της Ολυμπιάδας, η ασυδοσία των Τραπεζών, τα εργατικά ατυχήματα και τόσα άλλα... Τώρα λοιπόν που έφτασε ο κόμπος στο χτένι για πολλούς, αποφάσισαν να αγανακτήσουν... Κάλλιο αργά παρά ποτέ...

Είναι τελικά η δημοκρατία παιδί της ανέχειας; Για μένα όχι, δεν πρέπει τουλάχιστον να είναι... Η δημοκρατία πρέπει να είναι συνειδητή επιλογή μιας κοινωνίας, όχι μόνο όταν λιμοκτονεί, που υπεύθυνα επιλέγει την συμμετοχή, την ισότητα, την αξιοκρατία, όχι γιατί της το επιβάλλουν οι συνθήκες αλλά γιατί αυτό είναι το σωστό... Μια τέτοια επιλογή προϋποθέτει υψηλό επίπεδο πολιτικής συνείδησης της κοινωνίας καθώς και υψηλό αίσθημα υπευθυνότητας χαρακτηριστικά τα οποία δεν πιστεύω ότι διαθέτει η ελληνική κοινωνία σε μεγάλο μέρος της...

Ο Έλληνας αγανάκτησε όταν έφτασε η κατάσταση στο νυν και αεί και... όταν ένιωσε ότι του την "λένε" οι Ισπανοί... Τότε ξύπνησε μέσα του η εθνική του υπερηφάνεια και όρμησε στις πλατείες... Η παρουσία του κόσμου στις πλατείες είναι ομολογουμένως εντυπωσιακή από την άλλη όμως και συγνώμη αν είμαι πολύ πικρόχολος, έχω την εντύπωση ότι πολύς από αυτόν τον κόσμο θα ξεχνούσε τα πάντα και θα γύριζε χωρίς δεύτερη σκέψη σπίτι του αν βρισκόταν κάποιος να τον καθησυχάσει ή αν του έδινε μερικά κεφάλια στο πιάτο για να ικανοποιήσει το άχτι του... Κάτι τέτοιο όμως δεν θα άλλαζε κάτι, το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι δομικό, συστημικό, δεν είναι θέμα προσώπων... Όσο οι δράσεις των Αγανακτισμένων δεν κλιμακώνονται, δεν αποκτούν συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο είναι καταδικασμένες να εκφυλιστούν και να καταλήξουν σε απλές καταμετρήσεις like στο Facebook... Το νόημα της δημοκρατίας είναι όχι μόνο να γκρεμίσεις κάτι αλλά να έχεις να προτείνεις κάτι άλλο που θα φτιαχτεί στην θέση του... Το να φωνάζεις "Κλέφτες.κλέφτες" είναι εύκολο,μετά από αυτό όμως πρέπει να υπάρξει μια άλλη πρόταση και ακόμα εγώ δεν την έχω διακρίνει...

Αναβιώνει λοιπόν η δημοκρατία στις μέρες μας; Σίγουρα τα πάει καλύτερα από ότι πριν από λίγους μήνες... Όποια και αν είναι η έκβαση αυτής της ιστορίας είναι πολύ σημαντικό ότι ένας κόσμος που δεν είχε καμία επαφή με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και αυτοοργάνωση, είδε ότι υπάρχει και άλλος τρόπος πολιτικής έκφρασης από αυτόν που γνώριζε μέχρι τώρα και αυτό είναι οπωσδήποτε κέρδος... Από την άλλη για να ισχυριστεί κάποιος ότι η δημοκρατία αναγεννήθηκε στην Ελλάδα θα πρέπει να αφήσει ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα να περάσει για να μπορέσει να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα, η απόκτηση πολιτικής συνείδησης και υπευθυνότητας είναι μια διαδικασία σε συνεχή εξέλιξη... Δεν πρέπει να φετιχοποιούμε το πλήθος, και το 2004 χιλιάδες βγήκαν στο δρόμο να πανηγυρίσουν το Ευρωπαϊκό, το ζήτημα είναι το περιεχόμενο του πλήθους και όχι το μέγεθός του...

Αναβιώνει λοιπόν η δημοκρατία στις μέρες μας;

Η απάντηση είναι, το μέλλον θα δείξει...

*** Το post αυτό αποτελεί την συμμετοχή του "Ψαροκόκαλου" στο δι-ιστολογικό αφιέρωμα "Η δημοκρατία στις πλατείες" : 

"Η πλατεία, δημόσιος χώρος συνάθροισης, ανέκαθεν χώρος πολιτικής αντιπαράθεσης και κομματικής επίδειξης, τα τελευταία χρόνια είχε απαξιωθεί από τους πολίτες, που ιδιώτευαν στα "κλουβιά" τους. Οι πλατείες αυτές τις μέρες θυμούνται την παλιά τους χρήση: γίνονται χώροι, όπου οι άνθρωποι συνομιλούν και πολιτεύονται πάλι, διεκδικούν και διώκονται, διαμαρτύρονται και οργανώνουν. Η Κρίση μας γυρίζει πίσω στον κοινό χώρο; Η δημοκρατία επιστρέφει στις ρίζες της;"

Στο αφιέρωμα συμμετέχουν τα ιστολόγια:

• Ο βιβλιοθηκάριος
• Krotkar
• Εξεγερμένο το 2009
• Αναγεννημένη
• Κουπέπκια ατάκτως τυλιγμένα
• Κυνοκέφαλοι
• Ιχνηλασίες
• Rubies and Clouds
• Ο Δύτης των Νιπτήρων
• Silentcrossing's Blog
• Roadartist... in Athens
• Μπαμπάκης
• Latecomer
• Του κανενός το ρόδο
• Χώρα του ποτέ-ποτέ
• Η Ζωή στην Κατηραμένη Νήσο
• Butterfly's world
• Ουδέν αμιγές
• Τσαλαπετεινός

***