"Duma Key" του Stephen King

Συζητούσα σήμερα με ένα συνάδελφο για τον Stephen King και μου είπε ότι, κατά την άποψή του, τα βιβλία του είναι ή αριστουργήματα ή μάπα, δεν υπάρχει μέση οδός... Εγώ δεν συμφωνώ, ότι έχω διαβάσει μέχρι τώρα από τον King δεν με έχει απογοητεύσει,σε κανένα του βιβλίο δεν θρήνησα τον χαμένο μου χρόνο, δεν υπάρχουν κακά βιβλία του King απλά κάποια είναι καλύτερα από τα άλλα...

Το "Duma Key" χωρίς να είναι κακό, δεν είναι αριστούργημα... Η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα... Ο Έντγκαρ Φριμάντλ καταφθάνει σε ένα νησάκι στην Φλόριδα, το Duma Key, για να αναρρώσει και να επανέλθει ψυχολογικά από το ατύχημα που του συνέβη στην Μινεάπολη, όπου ζούσε, στο οποίο τραυματίστηκε σοβαρά κι έχασε το δεξί του χέρι... Στο νησί, αρχίζει να ζωγραφίζει για να περάσει την ώρα του και για να ξεπεράσει την μελαγχολία που του έχει προκαλέσει ο ακρωτηριασμός του και ο συνακόλουθος χωρισμός με τη γυναίκα του, όταν σιγά σιγά αντιλαμβάνεται ότι το ζωγραφικό του ταλέντο έχει πολλαπλές προεκτάσεις καθώς φαίνεται να μπορεί να έχει κάποιου είδους ενόραση μέσα από τα έργα του αλλά και να επηρρεάζει την πραγματικότητα ο ίδιος, με τραγικό μερικές φορές τρόπο... Το νησί φαίνεται να κρύβει πολλά μυστικά κι ένα κακό που δεν το βάζει ο νους...

Το βιβλίο είναι καλό και διαβάζεται ευχάριστα... Ο  King  έχει τρομερό ταλέντο να ζωγραφίζει εικόνες με τις περιγραφές του που πολλές φορές κόβουν την ανάσα είτε από θαυμασμό είτε από τρόμο... Μου άρεσαν πολύ οι περιγραφές των παραληρημάτων δημιουργικότητας του Έντγκαρ καθώς και των νυχτερινών επισκεπτών στο "Μεγάλο Ροζ" που άφησαν νερά στις σκάλες... Ο τρόμος δομείται αργά αργά και υπάρχει μια αίσθηση απειλής όσο προχωρούν οι σελίδες του βιβλίου... Κάτι που δεν μου άρεσε παρ' όλα αυτά ήταν οι υπερβολικά πολλές λεπτομέρειες για την οικογένεια Ήστλεικ, κτηματίες του νησιού των οποίων την τελευταία απόγονο γνωρίζει ο Έντγκαρ, οι οποίες από ένα σημείο και μετά με αποσυντόνισαν και με κούρασαν ενώ βρίσκω ότι γενικότερα η κορύφωση της πλοκής κινήθηκε με αργότερους ρυθμούς από όσο χρειαζόταν... Παρ' όλα αυτά όπως είπα το βιβλίο είναι καλό και διαβάζεται ευχάριστα απλά σίγουρα δεν είναι από τα αριστουργήματα του  King ...

Υ.Γ. Η μητέρα μου αγόρασε και διάβασε ήδη τον "Θόλο"  και μου το έδωσε αλλά το μέγεθός του (1168 σελίδες!!!) δεδομένου του γεγονότος ότι διαβάζω συνήθως βιβλία που χωράνε στην τσάντα μου για να διαβάζω και σε λεωφορεία και τρένα, με κάνουν να σκέφτομαι να το κρατήσω για το καλοκαίρι...