"Το νησί των καταραμένων" του Dennis Lehane

Έχω διαβάσει δύο βιβλία του Dennis Lehane, το "Σκοτεινό Ποτάμι" και το "Νησί των Καταραμένων"... Και στις δύο περιπτώσεις είδα πρώτα την ομώνυμη ταινία και μετά διάβασα το βιβλίο... Και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για εξαιρετικές κινηματογραφικές μεταφορές...

Το "Νησί των Καταραμένων" ξεκινάει πάνω σε ένα φέρι που μεταφέρει σε ένα νησί/άσυλο φρενοβλαβών  εγκληματιών δυο μάρσαλς που θα ερευνήσουν μια εξαφάνιση... Ο Τέντι, ο ένας εκ των δύο μάρσαλς, έχει πολλούς δαίμονες που τον κυνηγούν ενώ ο Τσακ φαίνεται να είναι ένας πρόσχαρος άνθρωπος... Η άφιξη και η παραμονή τους στο νησί θα πυροδοτήσει μια αλυσίδα γεγονότων και ανατροπών που διαδραματίζονται εν μέσω μιας τρομερής καταιγίδας και όλα αυτά θα συνθέσουν τη δραματική κορύφωση του φινάλε...

Ο Lehane πλέκει μια υπέροχη,  noir ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί η αβεβαιότητα και η καχυποψία... Όλα σε αυτό το νησί φαίνονται να είναι διαφορετικά από αυτό που δείχνουν αλλά η ανεύρεση της αλήθειας μοιάζει εξαιρετικά πολύπλοκη υπόθεση... Οι περιγραφές του Lehane είναι εκπληκτικές... Όποιος έχει διαβάσει το "Νησί των Καταραμένων" θα θυμάται την σκηνή με την κρίση ημικρανίας του Τέντι... Όποτε την σκέφτομαι νιώθω πόνο να μου σφυροκοπάει το κεφάλι...  Το βιβλίο δεν πλατειάζει καθόλου, δεν φλυαρεί, μπαίνει κατευθείαν "στο ψητό" και κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση... Το μέγεθος του (περίπου 300 σελίδες μικρού μεγέθους) είναι ενδεικτικό της σωστής διαχείρισης της πλοκής που έχει γίνει από τον συγγραφέα... Ο συγγραφέας μέσα από τις σελίδες του "Νησιού" αναρωτιέται πόσα μπορεί να αντέξει η ανθρώπινη ψυχή μέχρι να σπάσει ενώ θέτει και το ερώτημα της ηθικής  της ιατρικής και του πόσα και ποια πράγματα είναι ανεκτά στο βωμό της επιστήμης...

Την απάντηση καλείται να δώσει ο αναγνώστης...