Για την Πηνελόπη Δέλτα

Θέλω καιρό τώρα να γράψω κάτι για την Πηνελόπη Δέλτα αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς... Σκέφτηκα να παρουσιάσω κάποια από τα βιβλία της αλλά τα χρόνια έχουν περάσει από τότε που τα διάβασα και δεν θυμάμαι λεπτομέρειες... Αποφάσισα ότι το καλύτερο που είχα να κάνω είναι να γράψω για τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν τα βιβλία της τα οποία όσα χρόνια και αν περάσουν δεν σβήνουν...

Η Πηνελόπη Δέλτα είναι η συγγραφέας που συντρόφευε με τα βιβλία της τα παιδικά μου χρόνια... Δεν υπήρχε κάτι άλλο να με συναρπάζει περισσότερο από τις ιστορίες που διηγείται μέσα από τις σελίδες τους... Κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές διάβασα τα "Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου" και "Τα μυστικά του Βάλτου", πάνω από 10 φορές το καθένα ολόκληρα!!! Πόσο παθιαζόμουν με τις ιστορίες ηρωισμού και αυτοθυσίας των πρωταγωνιστών, πόσο με έθλιβε το λυπηρό φινάλε τους, η θυσία για μια ιδέα...

Πρωτοήρθα σε επαφή μαζί της... τηλεοπτικά!!! Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε την τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου της "Παραμύθι χωρίς όνομα" που μετέδιδε πριν πολλά χρόνια η κρατική και πρωταγωνιστούσε ο νεαρός, τότε, Άλκης Κούρκουλος... Η τηλεοπτική μεταφορά δεν με ενθουσίασε αλλά λίγο καιρό μετά έπεσε στα χέρια μου ο "Βουλγαροκτόνος" κι εκεί έγινε το κλικ... Στη συνέχεια διάβασα κι άλλα βιβλία της και πάντα ήμουν ενθουσιασμένος κάθε φορά που έκλεινα την τελευταία σελίδα... Εδώ να συμπληρώσω ότι όλα τα βιβλία της Δέλτα που διάβασα ήταν από τις εκδόσεις Εστία που είχαν κάνει μια καταπληκτική δουλειά με υπέροχα εξώφυλλα, έξοχη εσωτερική εικονογράφηση και πολύ καλή σελιδοποίηση και στοιχειοθεσία...

Τα χρόνια πέρασαν, τα γούστα μου άλλαξαν και σταμάτησα πια να διαβάζω τα βιβλία της... Πάντοτε την αγαπούσα αλλά την είχα κλειδώσει στο κουτάκι των παιδικών μου αναμνήσεων και την κρατούσα εκεί, καλά φυλαγμένη αλλά ξεχασμένη... 

Παρά το γεγονός ότι έχω διαβάσει πολλά από τα έργα της δεν είχα ασχοληθεί ποτέ να μάθω λεπτομέρειες για τη ζωή της μέχρι πριν από μερικούς μήνες όταν διάβασα ένα άρθρο που μου κέντρισε την περιέργεια κι έτσι έμαθα για την ιστορία αυτής της γυναίκας, για τα τραγικά παιχνίδια που της έπαιξε η μοίρα, για τον λόγο που φορούσε πάντα μαύρα, για τον ανικανοποίητο έρωτα της, για το φινάλε που έδωσε μόνη της στη ζωή της... Η γνώση όλων αυτών των λεπτομερειών για την ζωή της με έκανε να τη δω και από την ανθρώπινη πλευρά της πέρα από αυτήν της δημιουργού και με έκανε να την ανασύρω από το κουτάκι που την είχα κλειδωμένη και να την αγαπήσω περισσότερο, αυτή, την Πηνελόπη Δέλτα , την θλιμμένη συγγραφέα που ήθελε να λέει ιστορίες στα Ελληνόπουλα...