"Νεκρή Ζώνη" του Stephen King

Άργησα πολύ να μπω στον κόσμο του Stephen King... Για κάποιο λόγο στο μυαλό μου ήταν καταχωρημένος ως απλά ένας επιτυχημένος συγγραφέας ιστοριών φαντασίας και τρόμου που πολλές από αυτές έγιναν ταινίες, μέχρι εκεί... Είχα λάθος... Για να καλύψω το χαμένο έδαφος διάβασα 7 βιβλία του τα τελευταία τρία χρόνια (αλλά ακόμα έχω πολύ δρόμο μπροστά μου)... Τολμώ να πω ότι η "Νεκρή Ζώνη" είναι ίσως το καλύτερο από τα βιβλία του King που έχω διαβάσει ως τώρα...

Ο Τζόνι Σμιθ, όντας παιδάκι, παθαίνει ένα ατύχημα ενώ κάνει πατινάζ σε μια παγωμένη λίμνη και μένει αναίσθητος, περνάει στην νεκρή ζώνη, για μερικά λεπτά... Ένα άλλο ατύχημα, αυτοκινητιστικό αυτή την φορά, αρκετά χρόνια μετά, του κοστίζει 4,5 χρόνια παραμονής σε κώμα, στην νεκρή ζώνη... Όταν ξυπνάει τίποτα δεν είναι πια το ίδιο όλα έχουν αλλάξει... Ο Τζόνι προσπαθεί να προσαρμοστεί στις αλλαγές που έχουν συμβεί γύρω του αλλά κυρίως προσπαθεί να προσαρμοστεί στην αλλαγή που έχει συμβεί στον ίδιο καθώς ο Τζόνι ξυπνώντας από το κώμα έχει ένα υπερφυσικό χάρισμα... Βλέπει το μέλλον, προαισθάνεται με ένα απλό άγγιγμα τι θα συμβεί...

Το βιβλίο είναι πολύ καλό... Έχει εξαιρετική πλοκή, ο ρυθμός του είναι καταπληκτικός, δυσκολεύεσαι να το αφήσεις από τα χέρια σου... Οι περιγραφές είναι καταπληκτικές, χωρίς υπερβολές και πλατειασμούς, οι εικόνες που περιγράφει ο King είναι ολοζώντανες μπροστά στα μάτια του αναγνώστη... Οι χαρακτήρες είναι εξαίρετα δομημένοι, ακόμα και οι περιφερειακοί, εντύπωση μου προκάλεσε το πως, μέσα από δυο γραμμές, σκιαγράφησε τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη του μπαρ που πίνει την μπύρα του ο Τζόνι λίγο πριν το τέλος του βιβλίου...

Πιο πολύ όμως μου άρεσαν δύο πράγματα από την "Νεκρή Ζώνη" και γι' αυτό τα άφησα για το τέλος...

Η περιγραφή της σχέσης του Τζόνι και της Σάρα, ο ανικανοποίητος έρωτας δύο ανθρώπων που η μοίρα τους έπαιξε ένα πολύ σκληρό παιχνίδι, είναι πολύ δυνατή και η κορύφωση στο τέλος του βιβλίου είναι εξαιρετική αλλά και μελαγχολική...

Το χάρισμα του Τζόνι είναι ευλογία ή κατάρα; Πόσο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος να επωμίζεται την ευθύνη της ζωής άλλων ανθρώπων, του πλανήτη ολόκληρου; Η Βέρα, η μητέρα του Τζόνι, του έλεγε να εκπληρώσει την αποστολή που του ανέθεσε ο Θεός... Ο Τζόνι συντριβόταν κάτω από το βάρος της ευθύνης ενώ το μόνο που ζητούσε ήταν απλά μια φυσιολογική ζωή, αυτή που η τύχη του στέρησε...

Το ερώτημα είναι στη διακριτική ευχέρεια του αναγνώστη να το απαντήσει κι εγώ δεν θα πω κάτι άλλο για να μην προδώσω κάτι επιπλέον από την πλοκή του βιβλίου... Η "Νεκρή Ζώνη" είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί... Προσωπικά είχα καιρό να διαβάσω ένα μυθιστόρημα που να με συνεπάρει τόσο πολύ...

Συγχαρητήρια κύριε King, οι δρόμοι μας σίγουρα θα ξαναδιασταυρωθούν...