Ποδαρικό και κάποιες σκέψεις...

Δεν έχω κάνει ποδαρικό ακόμα στο "Ψαροκόκαλο", φταίει που ασχολούμαι πολύ με τις "Ιστορίες από τη βιβλιοθήκη", θέλω να τις κάνω να λάμψουν...

Περνάω μια περίοδο φορτισμένη συναισθηματικά, όχι αρνητικά όμως... Έχω καταλάβει πλέον πόσα πολλά έχει αλλάξει ο ερχομός του παιδιού στη ζωή μου και στη ζωή της Μ. ... Οι ζωές μας δεν θα είναι ποτέ πια ίδιες και δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα με αυτό... Άλλαξαν πια οι προτεραιότητες και τα θέλω μας και πράγματα που στερούμαστε, ούτε που τα σκεφτόμαστε...

Έχει αλλάξει και ο τρόπος που βλέπω την Μ.... Πάντοτε την αγαπούσα και την αγαπώ, είναι η καλύτερή μου φίλη, το άλλο μου μισό... Τώρα όμως όταν τη βλέπω με το παιδί, πως το μεγαλώνει, πως το αγαπάει, πως θλίβεται που θα ξαναγυρίσει στη δουλειά (αυτή, μια πάλαι ποτέ workaholic), τη σέβομαι, την θαυμάζω και την ευχαριστώ που είναι αυτή που είναι, που μου χάρισε το καλύτερο και μεγαλύτερο δώρο...

Τώρα θα σταματήσω εδώ...

Η Μ. διαβάζει το "Ψαροκόκαλο" συχνότατα αλλά δεν σχολιάζει, επειδή όμως είναι ευσυγκίνητη, σε αυτό το σημείο θα κλαίει ήδη...

Καλή χρονιά να έχουμε, όλα θα πάνε καλά...

Update: Οι "Ιστορίες από τη βιβλιοθήκη" δεν υπάρχουν πια...