"Άνθρωποι και ποντίκια" του John Steinbeck
Τον τελευταίο καιρό μου έρχονται διαρκώς στο μυαλό κάποια βιβλία του John Steinbeck ... Γραμμένα κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης , μου φαίνονται πιο επίκαιρα από ποτέ, μοιάζουν να περιγράφουν συνθήκες και εικόνες που θα αντιμετωπίσουν πολλοί άνθρωποι σήμερα, αύριο, δίπλα μας ή κι εμείς οι ίδιοι ακόμα... Το "Άνθρωποι και ποντίκια" μιλάει για όνειρα, για χαμένα όνειρα για την ακρίβεια... Όνειρα που μπορεί να είναι απλοϊκά, ματαιόδοξα, απελπισμένα αλλά στην τελική πάντα ανθρώπινα... Ο Τζορτζ και ο Λένυ είναι δύο περιπλανώμενοι εργάτες που δεν έχουν τίποτα άλλο από τα δυο τους χέρια... Μικρόσωμος ο Τζορτζ, θηριώδης ο Λένυ αλλά αυτός που προστατεύει τον άλλο είναι ο Τζορτζ γιατί το μυαλό του Λένυ είναι "λίγο"... Το όνειρο του Τζορτζ είναι μια φάρμα δικιά του, το όνειρο του Λένυ είναι να χαϊδεύει όμορφα, μικρά κουνελάκια... Στην φάρμα που πιάνουν δουλειά συναντούν κι άλλους ανθρώπους με όνειρα σαν τα δικά τους ή διαφορετικά, άλλους καλούς κι άλλους κακούς κι ά