Ψαροκόκαλο...

Είναι βιβλία "συντροφιά" , μπορείς να τα έχεις παντού μαζί σου... Στην τσάντα, στην τσέπη του μπουφάν ή του σακακιού το χειμώνα, στην πλαϊνή τσέπη του πεντάτσεπου στρατιωτικού παντελονιού για όλες τις δουλειές... Έχω ένα μαζί μου τα πρωινά που περιμένω στην στάση του λεωφορείου και όταν χειμωνιάζει δυσκολεύομαι να διαβάσω γιατί ακόμα δεν έχει ξημερώσει τελείως... Επίσης στην παραλία... Βαριέμαι τις πολύωρες ηλιοθεραπείες και ο μόνος τρόπος να παραμείνω στην παραλία χωρίς να γκρινιάζω είναι να έχω μαζί μου ένα βιβλίο... Μερικές φορές βέβαια γκρινιάζει η γυναίκα μου που δεν της κάνω παρέα αφού διαβάζω... Μου αρέσουν γιατί έχουν μικρό μέγεθος και συνήθως είναι ελαφριά, μπορείς να διαβάσεις ακόμα και ξαπλωμένος ανάσκελα, κρατώντας τα με το ένα χέρι... Δεν νοιάζομαι αν θα λεκιάσω την σελίδα ή θα τη βρέξω, όχι (μόνο) γιατί τα βιβλία τσέπης είναι φθηνά αλλά και γιατί σου το επιτρέπουν, δεν χρειάζονται καθωσπρεπισμούς... Έχουν όμορφα εξώφυλλα, εντυπωσιακά, πολλές φορές είναι &qu

Ακούω την εκπομπή του Μπάμπη χθες το μεσημέρι στον Sport-FM, βγαίνει ένας βάζελος, βαρύς κι ασήκωτος και αναρωτιέται: "Τι να σου πω για το ντέρμπι ρε Μπάμπη; Σκέφτομαι τι με συμφέρει καλύτερα; Να κερδίσω και να μείνει [*] ή να χάσω και να φύγει;" Τι είπε ο άνθρωπ ας ... [*] Ο Νιόπλιας...

Το "Περσέπολις" δεν το γνώριζα μέχρι πριν από τρία χρόνια όταν ο Ε. μου έφερε δώρο για τη γιορτή μου το δεύτερο τόμο... Το άφησα ένα - δυο μήνες να κάθεται στη βιβλιοθήκη μου και μετά το έπιασα στα χέρια μου... Στο μεταξύ είχε κυκλοφορήσει και η ταινία  και με έβαλε και αυτή στο trip να διαβάσω το βιβλίο... Το  "Περσέπολις" είναι μια ματιά πάνω στην ιρανική ιστορία για περίπου 20 χρόνια, από τα τέλη της δεκαετίας του '70 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90, μέσα από την αφήγηση της ζωής της Marjane... Η Marjane, ένα κοριτσάκι από μια οικογένεια με σοσιαλιστικές/κομμουνιστικές καταβολές, μεγαλώνει στην προεπαναστατική Περσία του Σάχη και ονειρεύεται να γίνει προφήτης... Ζει από το πρώτο χέρι την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 και βιώνει στο πετσί της την καταπίεση του νέου καθεστώτος... Ο ατίθασος χαρακτήρας της οδηγεί τους γονείς της να την στείλουν στη Βιέννη σε Γαλλικό σχολείο, για να γλυτώσει από το θεοκρατικό καθεστώς και τους Φρουρούς της Επανά

Η σημερινή μου επίσκεψη στο account μου στο Google Webmasters Tools με αφήνει ελαφρώς αμήχανο καθώς παρατηρώ τα αποτέλεσματα της λίστας με τα κυριότερα search queries που οδήγησαν κάποιον επισκέπτη στο blog μου... 

Σήμερα γιορτάζω και έχω πολύ δουλειά και τρέχω και βαριέμαι και νομίζω ότι όλα είναι μάταια και γενικά δεν είμαι στα καλύτερά μου, έχω αρχίσει πάλι να "παίρνω τη δουλειά στο σπίτι" και πρέπει να το σταματήσω και ασχολούμαι πολύ με το νέο blog, πειράζω το template του (νομίζω το έχω κάνει όμορφο) και μίλησα με φίλους που είχα να μιλήσω πολύ καιρό που με πήραν να μου πουν χρόνια πολλά και χάρηκα, ειδικά για έναν που νόμιζα ότι έχουμε χαθεί και...αυτά!

Το διάβασα πολλά χρόνια πριν κι εντυπωσιάστηκα... Ταυτίστηκα τόσο με το βιβλίο που ανέπτυξα συμπάθεια για τον Τρότσκι, χωρίς επί της ουσίας να ξέρω κάτι γι' αυτόν πέρα από απλά ιστορικά στοιχεία... Στο βιβλίο αυτό οφείλεται η επιλογή του διαδικτυακού μου ονόματος... Πριν χρόνια όταν θέλησα να γραφτώ σε ένα forum και μου ζητήθηκε να δηλώσω κάποιο nickname, το πρώτο όνομα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν αυτό του Snowball, του κατατρεγμένου ήρωα, επαναστάτη της Φάρμας των Ζώων και από τότε το χρησιμοποιώ παντού στο διαδίκτυο... Η Φάρμα των Ζώων είναι μια δυστοπική αλληγορία... Γραμμένο στα μέσα της δεκαετίας του '40 και με έντονη πολιτική χροιά, περιγράφει το πως τα ζώα μιας φάρμας επαναστατούν υπό την καθοδήγηση των γουρουνιών εναντίον του βάναυσου και σκληρού ιδιοκτήτη, τον διώχνουν και εγκαθιστούν κυβέρνηση... Γρήγορα όμως τα πράγματα χειροτερεύουν καθώς ο Ναπολέων, ένα δεσποτικό γουρούνι, εκδιώχνει από την φάρμα τον ουσιαστικό αρχηγό της επανάστασης Snowball και εγκαθιδρύε

Τι είναι το Project Gutenberg ; Αντιγράφω από τη Βικιπεδία : Το Project Gutenberg (εγχείρημα Γουτεμβέργιος) (συντ. PG) είναι μια εθελοντική προσπάθεια ψηφιοποίησης, αρχειοθέτησης και διανομής πολιτισμικών έργων. Ξεκίνησε το 1971, και είναι σήμερα η αρχαιότερη ψηφιακή βιβλιοθήκη. Τα περισσότερα από τα θέματα της συλλογής του είναι τα πλήρη κείμενα βιβλίων δημόσιας κυριότητας. Το εγχείρημα αποδίδει όσο το δυνατόν πιο ελεύθερα τα κείμενα σε ελεύθερα format (.txt), που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε οποιονδήποτε υπολογιστή. Μπορείτε να διαβάσετε on line ή να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας ή κάποια άλλη φορητή συσκευή ( iPad, Kindle, Nook, Sony Reader, iPhone, iPod Touch, Android), από μια πολύ μεγάλη συλλογή, ebooks που δεν έχουν πνευματικά δικαιώματα, σε διάφορα formats (ακόμα και audio), χωρίς να απαιτείται κάποιο registration ή συνδρομή... Καλή ανάγνωση!

Από τα Νέα Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ έχει µόλις τελειώσει την οµιλία του – νωρίτερα είχε αναφερθεί στην έκτακτη οικονοµική ενίσχυση που θα δώσει η κυβέρνηση τον Δεκέµβριο στους χαµηλοσυνταξιούχους. Κατευθυνόµενος προς την έξοδο, ο κόσµος τον πλησιάζει και του σφίγγει το χέρι. Μια γιαγιά όµως δεν αρκείται απλώς στη χειραψία: «Γιώργο, προχώρα» του λέει. Και προσθέτει µε ενθουσιασµό: «Και τη σύνταξή µου όλη πάρε Γιώργο. Προχώρα» . Ο προηγούµενος που το είχε πει... αγνοείται.

Όποιος γυρίζει μυρίζει κι επί της ευκαιρίας του καινούργιου blog , άρχισα να ψάχνω ξανά το θέμα rounded corners με css (το οποίο είχα πει ότι θα κοιτάξω στο παρελθόν και δεν το έκανα ποτέ) και ιδού!!! Στρογγυλάδες πολλές κι αποτέλεσμα καλύτερο (νομίζω)... Το πως ήταν απλό... Πρόσθεσα τις παρακάτω γραμμές κώδικα στα elements που ήθελα (αλλάζοντας τα pixels που ορίζουν την "στρογγυλάδα" ανά περίπτωση) -moz-border-radius:12px;/*Gecko*/ -webkit-border-radius:12px;/*Safari and Chrome*/ -khtml-border-radius: 12px;/*for (old) Konqueror*/  border-radius:12px;/*W3C, Opera and IE9 Preview*/ και να το!!! EDIT: Τι διάολο, γιατί παίζει μόνο στο Chrome??? Υποτίθεται ότι έπρεπε να παίζει και στον Mozilla... :( EDIT 2: Ψιλοσουλουπώθηκε και για το Mozilla αλλά με ελλείψεις...  EDIT 3: Παίζει μια χαρά και στον Mozilla... :)

Για ρίχτε μια ματιά εδώ... EDIT: Μην κάνετε τον κόπο..

Ζούμε σε ένα κράτος  Καιάδα, που αδιαφορεί πλήρως για όλους εκείνους του πολίτες που ανήκουν σε ειδικές κοινωνικές ομάδες είτε μιλάμε για γέρους, είτε μιλάμε για άτομα με ειδικές ανάγκες, είτε μιλάμε για γονείς με μικρά παιδιά, είτε μιλάμε για άπορους...  Δεν αδιαφορεί απλά για τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων αλλά με προκλητικό τρόπο και σαδισμό που φτάνει στη διαστροφή, κάνει και ότι μπορεί για να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη ζωή τους... Στα πλαίσια καμίας απολύτως εξυγίανσης δεν χωράει η κατάπτυστη απόφαση να καταργηθεί το μειωμένο εισιτήριο για τους τυφλούς πολίτες στον ΟΣΕ , όπως επίσης δεν χωράνε όλα τα παρόμοια μέτρα, τόσο στο παρελθόν όσο και στο μέλλον...  Αυτό που φαίνεται εξόφθαλμα και προκλητικά είναι η άποψη που έχουν οι κυβερνώντες για το "κράτος πρόνοιας" και την αντιμετώπιση των ευπαθών ομάδων που τις αντιμετωπίζουν στην καλύτερη περίπτωση σαν "βάρος" και στην χειρότερη σαν χαλάκι για τα πόδια...

Αυτό το σήριαλ έχει πολλά επεισόδια και το Σάββατο προστέθηκε άλλον ένα...  Το ρημάδι μουλάρωσε, η λυχνία του καταλύτη στο καντράν άρχισε να αναβοσβήνει κι εγώ κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό από τα νεύρα και την απελπισία... Νωρίτερα, το πρωί, είχα ξοδέψει 2 ώρες από τη ζωή μου να μιλάω με το help desk του OTE διότι εντελώς ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο δεν είχα Internet... Γενικά έχω περάσει καλύτερες μέρες από το περασμένο Σάββατο... Ευτυχώς τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται από χθες όταν το Internet επανήλθε ως δια μαγείας από μόνο του ( καλά μου το έλεγε ο Π. το βράδυ του Σαββάτου ότι δεν είναι η κάρτα δικτύου το πρόβλημα αλλά ότι μαλακίζονταν στο DSLAM μου ) και σήμερα που πήγα το αυτοκίνητο στο συνεργείο μου είπανε ότι η ζημιά είναι ασήμαντη, ηλεκτρολογικής φύσεως και λογικού κόστους... Τέλος καλό, όλα καλά...

Το κόλλημα που έχω φάει από το καλοκαίρι και μετά με το fantasy δεν περιγράφεται... Όπως είχαμε ξαναπεί , έπεσε στα χέρια μου το καλοκαίρι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας  "Warcraft: War of the Ancients" , "Η ψυχή του δαίμονα" το οποίο ΡΟΥΦΗΞΑ στην κυριολεξία... Μόλις το τελείωσα πήγα και αγόρασα και τα άλλα δυο βιβλία της τριλογίας και τώρα βρίσκομαι στο τέλος του τρίτου και τελευταίου βιβλίου... Διαβάζω σε κάθε ευκαιρία, οπουδήποτε, στο λεωφορείο 7:00 το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι, έχω καταπορωθεί... Το story είναι πάνω κάτω αναμενόμενο για fantasy, δράκοι, μάγοι, ξωτικά, δαίμονες συγκρούονται σε ένα φανταστικό σύμπαν, αναπαριστώντας την αιώνια μάχη του Καλού με το Κακό, πλέκοντας παράλληλες μικρές ιστορίες, σχετικές με τους ήρωες των βιβλίων, γύρω από την κεντρική... Για όσους δεν έχουν επαφή με το λογοτεχνικό είδος του fantasy, φανταστείτε κάτι σαν το "Lord of the Rings"  (την ταινία) αλλά σε βιβλίο... Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη και συμπαγής κα

Την θυμήθηκα χθες όταν στο phorum ανέβασε κάποιος topic για το διήγημα του Γκόρκι, "Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο" ... Το είχα διαβάσει στο δημοτικό, στην πέμπτη ή την έκτη δημοτικού, το είχα δανειστεί από την δανειστική βιβλιοθήκη της τάξης μου που η κυρία Σαπφώ οργάνωσε και δημιούργησε και έγινε τελικά δανειστική βιβλιοθήκη όλου του σχολείου... Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου, ήταν από ένα χωριό κοντά στα Βατερά της Λέσβου... Η εμφάνιση της ήταν στερεοτυπικά μυτιληνέικη, πολύ σγουρά μαλλιά και μεγάλη μύτη... Χτυπούσε το "νι" και "λι" και ειδικά όταν τσαντιζόταν του έδινε και καταλάβαινε καθώς διάνθιζε την ομιλία της με καθαρά χωριάτικες εκφράσεις ( "Πόσο κάνει ο βούτυρος , μπρε;" )... Ήταν η δασκάλα μου για τέσσερα χρόνια, από την τρίτη μέχρι και την έκτη δημοτικού και πραγματικά το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν υπάρχει ένας λόγος που κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο, που κατάφερα να σκέφτομαι λίγο παραπέρα από αυτό που μου λένε οι άλ

...είναι αυτά τα τελευταία λεπτά λίγο πριν ο Σ. (ο μπέμπης έχει όνομα, είχε ήδη από την κοιλιά της μαμάς του) τελειώσει το βραδινό του γάλα και μπει στο κρεβάτι του για ύπνο... Είναι τα λεπτά εκείνα που ξέρω ότι με χωρίζουν από την ξεκούραση μου γι' αυτό και μου φαίνονται αιώνες και γίνομαι ανυπόμονος... Όταν ο Σ. είναι γκρινιάρης ή "παίζει" με το γάλα του χάνω την ψυχραιμία μου και μπορεί να του μιλήσω σηκώνοντας τον τόνο της φωνής μου... Τότε εκείνος με κοιτάει όλο απορία παραξενεμένος κι εγώ νιώθω μαλάκας και μετανιώνω...