6 μέρες και 5 νύχτες - Διακοπές στην "Άκουιλα"

Δεν πήγα διακοπές στην Άκουιλα... Αυτό είναι απλά το αστείο του φετινού καλοκαιριού...
Το "πέταξε" η πεθερά μου σε μια φίλη της όταν την ρώτησε πού θα πάμε διακοπές και αυτή όχι μόνο απάντησε Άκουιλα μπερδεύοντας την σεισμοχτυπημένη ιταλική πόλη με την Άκολη, το χωριό του Αιγίου όπου κάναμε τις διακοπές μας, αλλά επέμενε κιόλας όταν η φιλενάδα της της επεσήμανε ότι η Άκουιλα είναι στην Ιταλία...

Anyway, οι διακοπές στην Άκολη ή στην Άκουιλα, όπως αγαπάτε, άρχισαν και τέλειωσαν και διήρκεσαν 6 μέρες και 5 νύχτες... Το γιατί δεν υπήρξε 6η νύχτα θα το πούμε παρακάτω...

Η Άκολη είναι ένα συμπαθέστατο χωριουδάκι 5 λεπτά από την πόλη του Αιγίου... Έχει μια ωραία βοτσαλάτη παραλία με νερά βαθιά και καθαρά... Έχει αρκετά καλές υποδομές, δημοτικά πάρκινγκ και πάρκα, ένα ωραίο παραλιακό πεζόδρομο κλειστό για τα αυτοκίνητα και πάρα πολλά ποδήλατα!!! Δεν έχει πολύ τουρισμό, δουλεύει κυρίως με ντόπιους, και από ότι μας λέγανε και οι μαγαζάτορες τα πράγματα φέτος είναι εντελώς ψόφια... Είναι γεμάτη από οικογένειες με παιδάκια και ζευγαράκια με μωρά... Όπου και αν βρισκόσουν έβλεπες καροτσάκι, εκεί δεν αγχώνεσαι αν το παιδί σου κλάψει και "ενοχλήσει", όλοι έχουν κατανόηση... Τέλειο μέρος για μας λοιπόν!

Οι διακοπές μας ξεκίνησαν το Σάββατο και το ταξίδι ήταν καλό παρά την τρομερή ζέστη και ένα μικρό άγχος που είχαμε για τον μπέμπη διότι δεν πολυσυμπαθεί το αυτοκίνητο... Το σπιτάκι που είχαμε νοικιάσει ήταν καλό πέραν πάσης προσδοκίας και γενικά μείναμε εξαιρετικά ευχαριστημένοι και από το κατάλυμα μας αλλά και από τους ανθρώπους που το είχαν... Όποιος ενδιαφέρεται για επιπλέον πληροφορίες ας στείλει ένα mail για να του στείλω...

Οι μέρες κυλούσαν πολύ χαλαρά και για τους τρεις μας... Ο μπέμπης δεν αντιμετώπισε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα προσαρμογής στο ξένο περιβάλλον και κοιμόταν ήσυχος σαν πουλάκι ενώ τα πολλά παιδάκια τον είχαν ενθουσιάσει... Εγώ και η Μ. χαλαρώσαμε πάρα πολύ και βγάλαμε όλο το άγχος και την κούραση των τελευταίων μηνών... Βγήκαμε και για φαγητό με τον μπέμπη να κοιμάται στο καρότσι κι εμείς να μην πιστεύουμε ότι τρώμε σε εστιατόριο μετά από τόσο καιρό... Αράζαμε στην βεράντα μας μέχρι αργά πίνοντας το ουζάκι μας ή ένα (ή παραπάνω) ποτήρι κρασί... Κάναμε τα μπάνια μας, αν και ο καιρός μας δυσκόλεψε για 2 μέρες καθώς ο πολύ δυνατός αέρας που φυσούσε σήκωνε κύματα και μας έκανε να ξεπαγιάζουμε στην παραλία, ενώ παρατηρούσαμε με ενδιαφέρον τους άλλους λουόμενους (κυρίως οικογένειες όπως είπαμε) αλλά αυτό θα αναλυθεί διεξοδικότερα σε μελλοντικό post...

Οι εποχές όμως είναι δύσκολες όπως έχουμε πει και παλιότερα και έμελλε να το ξαναθυμηθούμε...

Την τελευταία μέρα της παραμονής μας στην Άκολη, ο μπέμπης ήταν ανήσυχος από το πρωί και έκανε διάρροιες... Μια ξαφνική επιδείνωση το απόγευμα και μετά από επικοινωνία με την γιατρό του είχε ως αποτέλεσμα εγώ να τρέχω στο Άιγιο σαν παλαβός να βρω υποαλλεργικό γάλα και η Μ. να πακετάρει σαν τρελή τα πράγματα και να φεύγουμε σαν κυνηγημένοι μέσα στην νύχτα για να πάμε τον μπέμπη σε εξειδικευμένη high profile γιατρό την επόμενη μέρα το πρωί η οποία διέγνωσε (εκ των συμπτωμάτων, τα εργαστηριακά αποτελέσματα εκκρεμούν αλλά έτσι κι αλλιώς η εργαστηριακή εξέταση στα βρέφη, δεν είναι αξιόπιστη) αλλεργία η οποία ήταν μάλλον από πάντα μαζί μας απλά δεν είχε εκδηλωθεί πολύ... Το πρόβλημα αυτό καθ' αυτό δεν είναι κάτι το τρομερό και ήδη μετά από τρεις μέρες σίτισης με υποαλλεργικό γάλα τα θετικά αποτελέσματα είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού αλλά μπορείτε πολύ εύκολα να αντιληφθείτε την τρομάρα και την στενοχώρια που πήραμε...

Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, τα νέα από το μέτωπο της υγείας του νονού μου δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά, πλέον κάθε ώρα η κατάσταση αλλάζει, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο, δυστυχώς τις πιο πολλές φορές προς το χειρότερο...

Αυτό ήταν λοιπόν το χρονικό των διακοπών στην "Άκουιλα"...

Λίγες αλλά καλές, με αγωνιώδες φινάλε...

Σαν ταινία...βγαλμένη από τη ζωή... :P