DEAD KENNEDYS...

Οι Dead Kennedys ήταν μια από τις δημοφιλέστερες και σημαντικότερες αμερικανικές hardcore/punk μπάντες στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετία του '80. Δημιουργήθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο το 1978 όταν ο East Bay Ray τοποθέτησε μια αγγελία σε μια μουσική εφημερίδα στην οποία απάντησε ο τραγουδιστής Jello Biafra. Σύντομα προστέθηκαν στην μπάντα ο μπασίστας Klaus Flouride, ο ντράμερ Ted και ένας δεύτερος κιθαρίστας γνωστός στο μέλλον απλά ως 6025. Ο τελευταίος αποχώρησε από το γκρουπ τον Μάρτιο του 1979, ενώ ο Ted αντικαταστάθηκε στο τέλος του 1980 από τον D.H.Peligro.

Μετά από μια σύντομη περίοδο με συνεχείς πρόβες, οι Dead Kennedys έκαναν το πρώτο τους live τον Ιούλιο του 1978 στo Mabuhay Gardens. Το "Fab Mab" ήταν ένα Φιλλιπινέζικο εστιατόριο στην περιοχή North Beach του San Francisco το οποίο λειτουργούσε σαν «στέγη» για punk μπάντες, για μια περίοδο δέκα ετών, Δεν πέρασε πολύς καιρός και γρήγορα το γκρουπ απέκτησε ένα σημαντικό αριθμό πιστών οπαδών. Τα live των DKs ήταν ένας συνδυασμός χάους και θεατρικότητας Ο ήχος τους μπορούσε να περιγραφεί σαν ένας συνδυασμός του ήχου των Sex Pistols και των Ventures.

Η πρόωρη επιτυχία των Dead Kennedys τους οδήγησε στην ηχογράφηση του πρώτου τους single "California uber Alles" το 1979, μια δριμεία επίθεση στον τότε κυβερνήτη της Καλιφόρνια, Jerry Brown. Κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ από τη δική τους δισκογραφική εταιρεία Alternative Tentacles Records, που οργανώθηκε από τον East Bay Ray. Το single κυκλοφόρησε αργότερα στην μεγάλη Βρετανία από την εταιρεία Fast Products. Η κυκλοφορία του επόμενου single που βγήκε στα δισκοπωλεία το 1980, "Holiday in Cambodia", αποτέλεσε γεγονός καθοριστικής σημασίας για την μπάντα καθώς ήταν ένας τέλειος συνδυασμός εύθυμων στίχων και δυσοίωνης, «διαβολικής» μουσικής. Επίσης πολύ σημαντικά ήταν τα singles "Kill the Poor" (1980) και "Too Drunk to Fuck"(το οποίο έφτασε στο Βρετανικό Top 40) και το ντεμπούτο LP , "Fresh Fruit For Rotting Vegetables" (1980) για το οποίο τους απονεμήθηκε χρυσός δίσκος στη Μεγάλη Βρετανία.

Βασισμένα σε μια οξεία αίσθηση του χιούμορ, τα πρώιμα τραγούδια τους όπως τα "Let's Lynch the Landlord", "I Kill Children" και "Chemical Warfare" σατίρισαν τα δίδυμα στοιχεία της ακραίας βίας και του συντηρητισμού που χαρακτηρίζουν ένα μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινωνίας. Το «εμπρηστικό» όνομα των Dead Kennedys και η προκλητική τους συμπεριφορά (το 1979 ο Jello Biafra έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο και κατέλαβε την τέταρτη θέση στις εκλογές) τράβηξαν την προσοχή ακροδεξιών πολιτικοθρησκευτικών ομάδων. Τα προβλήματα της μπάντας με τους αυτοδιορισμένους ηθικούς θεματοφύλακες προκλήθηκαν από την «πολεμική» σχέση με τις αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών, γεγονός που προκάλεσε τη βίαιη αστυνομική παρουσία στις περισσότερες συναυλίες τους. Παρ’ όλα αυτά όμως, η μπάντα συνέχισε να γίνεται όλο και πιο δημοφιλής, εμφανιζόμενη σε διάφορους underground χώρους τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στον Καναδά. Η πρώτη περιοδεία στην Βρετανία έγινε στα τέλη του 1980 και καθιέρωσε τους Dead Kennedys σαν κυρίαρχη μουσική φιγούρα για ένα κοινό το οποίο ένιωθε «εγκαταλειμμένο» από τους Pistols. Οι Dead Kennedys συνέχισαν με μια παγκόσμια περιοδεία καλύπτοντας τη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Αυστραλία.

Το EP, "In God We Trust, Inc" (1981) πήγε τα πράγματα ακόμα παραπέρα καθώς άφησε αμήχανους κοινό και κριτικούς. Το EP περιείχε μια «άγρια» εκτέλεση του "Rawhide" και το "Nazi Punks, Fuck Off", ένα παιάνα ενάντια στη βία. Η μπάντα άλλαξε μουσικό ύφος με τον επόμενο δίσκο, "Plastic Surgery Disasters" που κυκλοφόρησε στα τέλη του 1982. Το άλμπουμ αυτό αποτελεί ένα σύνολο τραγουδιών στα οποία έχουν διατηρηθεί τα χαρακτηριστικά της αγριότητας και της σάτιρας αλλά το μουσικό περιεχόμενο έχει διαφοροποιηθεί καθώς περιέχει πολλές απροσδόκητες στιγμές όπως ας πούμε τον Klaus Flouride να παίζει κλαρινέτο. Από αυτόν το δίσκο ξεχωρίζουν τα κομμάτια "Bleed for Me" και "Halloween" ενώ περιέχει επίσης και το "Moon Over Marin", ό,τι κοντινότερο δημιούργησαν ποτέ οι DKs σε μπαλάντα, το οποίο περιέχει στίχους ενάντια στην μόλυνση του περιβάλλοντος.

Μετά από δύο χρόνια περιοδείας, όπου έπαιξαν σε όλη τη Βόρεια Αμερική, Ευρώπη και Αυστραλία, κυκλοφόρησε το πιο μελωδικό "Frankenchrist" (1985) στο οποίο αντανακλάται μια έντονη αίσθηση απελπισίας για τη διαφαινόμενη ραγδαία άνοδο των δεξιών πολιτικών στην Αμερική και με τραγούδια όπως το "MTV Get Off the Air". Όπως πάντα, για άλλη μια φορά η μπάντα θα προκαλέσει καθώς ο δίσκος θα κυκλοφορήσει με την συνοδεία αφίσας με το έργο του Ελβετού ζωγράφου H. R. Giger , "Penis Landscape" το οποίο απεικόνιζε παραταγμένα σε σειρές ανδρικά γεννητικά όργανα και προκάλεσε νομικές επιθέσεις εναντίον της μπάντας που ξεκίνησαν τον Απρίλη του 1986. Ενώ το διαμέρισμά του έγινε στην κυριολεξία "φύλλο και φτερό" από την αστυνομία, ο Jello Biafra κατηγορήθηκε για διανομή επιβλαβούς υλικού σε ανηλίκους, κατηγορία την οποία κατέρριψε επικαλούμενος την Πρώτη Τροποποίηση για το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και η οποία κατερρίφθη τον επόμενο χρόνο. Πριν πάντως τη δικαστική διαμάχη, η μπάντα είχε ήδη αποφασίσει να διαλυθεί τον Ιανουάριο του 1986 και να ολοκληρώσει την ηχογράφηση του "Bedtime For Democracy" το οποίο κυκλοφόρησε αργότερα εκείνη την χρονιά. Η μπάντα ακούγεται και σε αυτό το άλμπουμ τόσο καλή όσο και κάθε άλλη φορά.

Οι Dead Kennedys έδωσαν το τελευταίο τους live τον Φεβρουάριο του 1986 στο Bay Area του Σαν Φρανσίσκο, εκεί από όπου ξεκίνησαν. Επί της ουσίας, ο λόγος διάλυσης της μπάντας ήταν όχι τόσο η αφίσα που συνόδευε το "Franchenchrist" όσο η δικαστική διαμάχη που άνοιξε η μπάντα με το αμερικανικό κράτος όταν αρνήθηκε να δεχθεί να τοποθετηθεί η σήμανση "Parental Advisory, Explicit Lyrics" στα εξώφυλλα των δίσκων τους. Η διαμάχη αυτή εξόντωσε οικονομικά την μπάντα και κόντεψε να φαλίρει την Alternative Tentacles, το αποτέλεσμα όμως ήταν νικηφόρο για τους DKs οι οποίοι το γιόρτασαν (έστω και..."μετά θάνατον") με τη διασκευή στο κλασσικό κομμάτι των Clash, "I fought the law" με μια μικρή αλλαγή στο ρεφρέν... (Στο κλασσικό κομμάτι έλεγε "I fought the law and law won" ενώ οι DKs έλεγαν "I fought the law and I won"). To κομμάτι κυκλοφόρησε στη συλλογή "Give me Convinience or Give Me Death", μια συλλογή κλασσικών singles, B sides και σπάνιων κομματιών, που κυκλοφόρησε μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, το 1987.

[*] Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο phorum, ως πηγή χρησιμοποιήθηκε το deadkennedys.com/