Τι καταλαβαίνουν;
Είμαι ο μέσος Έλληνας μισθωτός... Είμαι παντρεμένος κι έχω ένα παιδάκι... Πληρώνω ενοίκιο και δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα... Έχω πανεπιστημιακή μόρφωση και εργάζομαι στο αντικείμενο σπουδών μου... Ζω μια καλή ζωή, δουλεύει και η γυναίκα μου και κάνουμε το κουμάντο μας... Δεν έχω πολλές πολυτέλειες αλλά δεν παραπονιέμαι... Το καλοκαίρι μπορούμε να πάμε διακοπές και πριν γεννηθεί το μωρό μπορούσαμε να κάνουμε κι ένα ταξίδι στο εξωτερικό μια φορά τον χρόνο, αυτή ήταν η πιο μεγάλη μας πολυτέλεια... Όλα αυτά μέχρι τώρα διότι φαίνεται ότι τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο...
Το ΔΝΤ και ο μηχανισμός στήριξης θέλουν να βάλουν χέρι στα επιδόματά μου, να περικόψουν τον μισθό μου, να μου πάρουν τον 13ο και τον 14ο μισθό, να με βάλουν να δουλεύω μέχρι να πεθάνω... Όλα για να σωθεί η πατρίδα... Αλήθεια ποια πατρίδα; Τι σημαίνει πατρίδα για μένα και τι σημαίνει πατρίδα για τον τραπεζίτη; Ποια πατρίδα θα σωθεί και ποια θα πεθάνει;
Με έχουν βάλει στην πρέσα του λαδιού και με ξεζουμίζουν... Δεν ξέρουν ότι δεν πρέπει να το κάνουν αυτό, δεν έχουν διαβάσει ιστορία; Δεν ξέρουν ότι δεν πρέπει να με ζορίζουν πολύ; Είναι πολλοί σαν και μέσα, απλοί, μισθωτοί, μικρο αστοί, σπίτι-δουλειά/δουλειά-σπίτι που δεν έχουν πολλές απαιτήσεις... Αυτό ήταν και το λάθος μας...΄Οτι δεν είχαμε πολλές απαιτήσεις... Βολευτήκαμε με την ψεύτικη ευημερία των τελευταίων 25 χρόνων και δεν είχαμε απαιτήσεις, απλά ζούσαμε την ζωούλα μας... Τώρα όμως ούτε τη ζωούλα μας δεν θα μπορούμε να ζήσουμε, θα πρέπει να μάθουμε αλλιώς... Γιατί να μάθω αλλιώς; Γιατί να μην μάθουν κάποιοι άλλοι αλλιώς; Αυτοί που πραγματικά ευθύνονται... Κάτι τραπεζίτες, κάτι πολιτικοί, κάτι διοικητές οργανισμών...
Δεν μπορούν να μου παίρνουν διαρκώς, πρέπει να μου αφήσουν κι ένα ξεροκόμματο να γλύφω... Τα ξεροκόμματα έθρεψαν τον φόβο μου τόσα χρόνια.... "Μην απεργήσεις, μην δυσαρεστήσεις τους από πάνω γιατί θα χάσεις τα ξεροκόμματα σου"...Κι είναι ωραίο να έχεις κάτι, έστω και ξεροκόμματο... Τώρα θα μου πάρουν κι αυτό; Και τι θα μου μείνει; Μόνο ο φόβος; Δεν ξέρουν ότι ο φόβος μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε οργή ειδικά όταν είσαι απελπισμένος; Ότι μπορεί ένα πρωί να κοιταχτώ στον καθρέφτη και να μην αντέξω άλλο αυτό που βλέπω και να βγω στο δρόμο κι ότι γίνει; Τι καταλαβαίνουν, να τα κάνω όλα πουτάνα και ρημαδιό;
Πω, πω, βρε Χιονόμπαλα, ψυχοπλακώθηκα! Χιονοστιβάδα αυτό το ποστ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η αλήθεια (μου)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν είναι ευχάριστη...
Δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου/μας. Ακόμα εμείς οι μικροαστοί δεν εξαθλιωθήκαμε τόσο πολύ που να μην έχουμε τίποτε να χάσουμε παρά μόνο τις αλυσίδες μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈβλεπα ένα ντοκιμαντέρ του "Εξάντα" για την κρίση στην Αργεντινή. Οι μικροαστοί τα κάνουν όλα ρημαδιό όταν αρχίζουν και βλέπουν τη ζωή τους να μοιάζει με των εξαθλιωμένων που μέχρι εκείνη τη στιγμή κάνουν πως δεν τους είδαν δεν τους ξέρουν, δεν υπάρχουν. Έχουμε ακόμα δρόμο για τον πάτο του βαρελιού. Το κακό είναι πως μόλις ξεκολλήσουν οι μικροαστοί από τον πάτο ξεχνούν.
Αν κάνει κανένα μπαμ το τραπεζικό σύστημα κι έχουμε κατάρρευση και δήμευση καταθέσεων, θα γίνει της κακομοίρας... Αν χάσει ο Έλληνας το"μαξιλάρι" που του δίνουν οι 5 δραχμές που έχει βάλει στην πάντα, θα γίνει Χιροσίμα... Αυτό το σενάριο βέβαια, πιστεύω ότι θα είναι τελευταία επιλογή γιατί και οι κυβερνώντες το γνωρίζουν... Η εξαθλίωση θα έρθει αλλά θα έρθει σταδιακά και με σύστημα... Ακούγεται ας πούμε τώρα ότι θα βάλουν χέρι στον 13ο και τον 14ο μισθό... Μπίρι-μπίρι-μπίρι-μπίρι...Όταν στο τέλος θα μας πούνε ότι θα πέσει μαχαίρι μόνο στον 14ο θα χειροκροτήσουμε ανακουφισμένοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστέυω ότι το πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίσαμε από την Μεταπολίτευση και μετά πνέει τα λοίσθια... Οι πολιτικοί σχηματισμοί (εξουσίας) που υπάρχουν δείχνουν να μην είναι βιώσιμοι πλέον και ο κόσμος να μην χάφτει (έστω σιγά σιγά) το παραμύθι της εναλλαγής τους στην εξουσία... Πιστεύω ότι θα έχουμε στο άμεσο μέλλον αναδιανομή και ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού... Εννοείται για τα μάτια του κόσμου... Όπως όταν έγινε το Λαικό Κόμμα, ΕΡΕ και μετά ΝΔ... Το τρικ όμως πιάνει...