Τα ναρκοπέδια των ελληνικών πεζοδρομίων...

Δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα καταγγελτικά posts αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν συμβαίνουν κάποια σημαντικά γεγονότα στην ζωή σου, όπως η γέννηση του παιδιού σου, αλλάζει η οπτική που έχεις πάνω σε κάποια πράγματα και κάποιες καταστάσεις... Μία από αυτές είναι η κατάσταση των πεζοδρομίων της πόλης και η οδηγική συμπεριφορά πολλών από εμάς... Ομολογώ ότι δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία στις φωνές που μιλούσαν για αυτά τα θέματα... Ok, τα πεζοδρόμια της πόλης δεν είναι τα καλύτερα αλλά και τι έγινε, γιατί μας παίρνουν τα αυτιά όλοι αυτοί...;

Όλα αυτά μέχρι χθες οπότε και βγήκαμε πρώτη φορά με την Μ. και τον μπέμπη, βόλτα με το καρότσι... Η κατάσταση είναι επιεικώς απαράδεκτη... Ζούμε σε ένα, και καλά, καλό προάστιο της Αθήνας, κάτω από τον Υμηττό, σε ένα δήμο όπου διαφημίστηκε στην τηλεόραση για το μεγαλεπήβολο σχέδιο της πεζοδρόμησης του κεντρικού του δρόμου, με βιοκλιματικά πεζοδρόμια και δεν συμμαζεύεται... Η πραγματικότητα βέβαια είναι πολύ διαφορετική... Τα πεζοδρόμια στους δρόμους της πόλης μας είναι ανύπαρκτα... Πάρα πολύ στενά και σαν χωράφια από τις τρύπες και τις κακοτεχνίες... Σε κάθε έξοδο πολυκατοικίας έχει φτιαχτεί μια ράμπα η οποία έχει διαφορετικό ύψος η καθεμία και συνήθως είναι σε κακή κατάσταση... Όσο για το μεγαλεπήβολο έργο της πεζοδρόμησης, ήταν μια υπέροχη τρύπα στο νερό... Τα πεζοδρόμια του συγκεκριμένου δρόμου όχι μόνο εξακολουθούν να είναι σε κακή κατάσταση, έχουν χειροτερέψει καθώς τα έργα έμειναν στην μέση και όταν δεν έχεις να αντιμετωπίσεις την κακή κατάσταση του πεζοδρομίου, έχεις να αντιμετωπίσεις τον Έλληνα οδηγό που εννοεί να παρκάρει όπου βρει και να κλείνει τη διέλευση από το άθλιο, όπως είπαμε, πεζοδρόμιο...

Το αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι η βόλτα με το καρότσι να γίνεται μετ' εμποδίων και με την Μ. να προχωρά μπροστά σαν ανιχνευτής εδάφους, σαν ναρκαλιευτής, κι εγώ να ακολουθώ από πίσω σπρώχνοντας το καρότσι στο "ασφαλές" μονοπάτι...

Στην χθεσινή μας βόλτα κι ενώ κινούμαι σε ένα πεζοδρόμιο πλάτους το πολύ ενός μέτρου, ένα αυτοκίνητο που έχει παρκάρει φαρδύ πλατύ πάνω σε αυτό, μπλοκάρει το πέρασμα με αποτέλεσμα να είμαι υποχρεωμένος να κατέβω στο δρόμο... Η Μ. πάει μπροστά για να κόψει την κίνηση των αυτοκινήτων για να μπορέσουμε να περάσουμε με ασφάλεια κι εκείνη την στιγμή ένας παππούλης βγαίνει από ένα κατάστημα, βλέπει την σκηνή και μου λέει: "Προσοχή, προσοχή, προσέξτε πολύ!"..."Έχετε απόλυτο δίκιο", του λέω, "αλλά καλό θα ήταν να μας προσέχουν κι οι άλλοι και να μην παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια"... "Κοίταξε να σωθείς μόνο σου, δεν πρόκειται να σε βοηθήσει κανείς", μου απαντάει... και γαμώτο είχε δίκιο...