Ψαροκόκαλο...

Αν οι μετανάστες είναι το προλεταριάτο του 21ου αιώνα, αφού ζούμε καλώς ή κακώς σε μια κοινωνία μικροαστών, τότε με τον θάνατο του 15άχρονου Αφγανού, οι επίδοξοι επαναστάτες και σωτήρες του λαού, κατάφεραν να σκοτώσουν αυτό για το οποίο υποτίθεται παλεύουν... και μην ακούσω καμιά μαλακία για παράπλευρες απώλειες διότι θα ξεράσω και θα λερώσω το πληκτρολόγιο... Την άποψή μου για την ατομική τρομοκρατία την έχω πει παλιότερα εδώ ... Πολύ καλά τα λέει ο athensville και ο Άνεμος ...

Χθες το απογευματάκι η Μ. πήγε για ένα καφέ για να ξεσκάσει λίγο που την έχει φάει η κλεισούρα... Εγώ τάισα τον μπέμπη, τον κοίμισα και τον ξάπλωσα στον καναπέ δίπλα μου... Έβαλα ταινία στο dvd (το Pandorum ) και έκατσα... Σε κανένα 20άλεπτο, χτύπησε συναγερμός... Ο μπέμπης είχε κολικό μάλλον κι έκλαιγε... Αγκαλίτσα και λίγο βόλτα να ηρεμήσει... Ξαναέκατσα στον καναπέ και πάτησα πάλι το Play... Τον κρατούσα στα χέρια και τον κουνούσα ελαφρά για να κοιμηθεί, είχα κλείσει τον ήχο για να μην τον ενοχλεί και του διάβαζα τους υπότιτλους με χαμηλή φωνή... Ήταν ελαφρώς γελοίο να λες με μελιστάλαχτη φωνή : -Εξαερώθηκαν... Σαρώσαμε όλες τις συχνότητες μα είχαν εξαφανιστεί.. Την μια μέρα ήταν εκεί και την επόμενη... τίποτα. -Σε μια μέρα; -Θα πρέπει έγινε από τα πυρηνικά ή από έναν αστεροειδή. Δεν έχει σημασία!! Τον στόχο μου πάντως τον πέτυχα, ο μπέμπης κοιμήθηκε, εγώ είδα την ταινία και η Μ. γύρισε και μας βρήκε και τους δύο ικανοποιημένους... Όσο για την ταινία ήταν καλή, ωραία,

Βαριέμαι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες και την 28η Οκτωβρίου τις συζητήσεις που γίνονται σχετικά με το αν βάζουμε ή όχι σημαία στο μπαλκόνι... Βαριέμαι αυτό τον φετιχισμό της σημαίας , και αυτών που παθαίνουν ονειρώξεις βλέποντάς την να κυματίζει και αυτών που εκσπερματώνουν βλέποντάς την καμμένη... Δεν μετράω τον πατριωτισμό μου (εντός ή εκτός εισαγωγικών) από μια σημαία στο μπαλκόνι αλλά δεν έχω πρόβλημα και με αυτούς που βάζουν... φτάνει να μην μετράνε τον πατριωτισμό τους και αυτοί στις ρίγες της... Το ζήτημα είναι ότι την σημαία την κάνανε σφουγγαρόπανο αυτοί που συνήθως το παίζανε πατριώτες, εθναμύντορες και ελληνεγέρτες... Tη βάλανε background σε εγκλήματα και με αυτήν ντύσανε τις πουστιές τους... Από την άλλη, η ίδια σημαία υπήρξε λάβαρο (ίσως όχι το μοναδικό) σε αγώνες του λαού μας, όπως το Πολυτεχνείο και η Εθνική Αντίσταση οπότε δεν της αξίζει η περιφρόνηση από κάποιους που θέλουν να λένε ότι έχουν αναφορές σε αυτούς τους λαϊκούς αγώνες... Η ίδια αυτή σημαία που είναι σύμβολο του

Είχα κρατήσει στο πορτοφόλι μου, από την τελευταία φορά που πήγαμε σε κινέζικο με την Μ. ,το χαρτάκι από το fortune cookie και σήμερα το βρήκα... "Your dream will come true" , λέει και από κάτω έξι τυχερούς αριθμούς... Λέω να πάω να ρίξω ένα τζοκεράκι σήμερα με τους τυχερούς αριθμούς, έχει και τζακ ποτ 6.000.000 ευρώ... Ποτέ δεν ξέρεις...

Τώρα πάρτε το πρωτάθλημα...

Χθες είχα στο μυαλό μου να οργανώσω βραδιά Champions League... Έβαλα στον φούρνο ζαμπονοτυρόπιτα να ψήνεται, στο ψυγείο είχε μπύρες και έστειλα την μάνα του για ύπνο... Θα καθόμασταν οι άνδρες της οικογένειας να δούμε τον Θρύλο με την Μπορντό... Ο μπέμπης είχε όμως διαφορετική άποψη καθώς αφού τον τάισα στις 9, αντί να κοιμηθεί (ως όφειλε), είχε διάθεση για βόλτα (μέσα στο σπίτι) και συζήτηση... Εκεί κατά τις 10 με 10 και κάτι που τον είδα ότι γλάρωνε, θυμήθηκε ότι θέλει ένα μικρό...σνακ οπότε φάγαμε μισό μπιμπερό ακόμα και όταν πάλι νόμισα ότι θα αποκοιμηθεί, κατάχεσε όλο τον κόσμο και πήγα να τον αλλάξω... Μετά κάναμε άλλο ένα περίπατο γύρω από το τραπεζάκι του σαλονιού... Στο ενδιάμεσο, έριχνα κλεφτές ματιές στο ματς (το γκολ του Μήτρογλου δεν το είδα...), έτρωγα καμιά μπουκιά από τη ζαμπονοτυρόπιτα και έπινα καμιά γουλιά μπύρα που είχα βάλει στο ποτήρι η οποία στο τέλος είχε γίνει κάτουρο βεβαίως, βεβαίως... Όταν πλέον το ματς τελείωσε και αυτός δεν έλεγε να κοιμηθεί και είχε αρχί

Τρέχω, τρέχω, τρέχω... Δεν προλαβαίνω να φάω, να δω την Μ. λίγο μετά τη δουλειά, να δω τα mail μου... Ο μπέμπης είναι 24άωρη απασχόληση, η μάνα του τα έχει παίξει από την αϋπνία κι εγώ την παλεύω δεν τη παλεύω... Έχουν ξεκινήσει και τα πονάκια στην κοιλιά και κάθε απόγευμα ξεκινάνε τα όργανα που κρατάνε τουλάχιστον μέχρι τις 10 με 11... Από εκεί και πέρα, για κάποιο περίεργο λόγο κι ενώ όλη την ημέρα μπορεί να κοιμάται μόνος του μια χαρά, δεν κλείνει μάτι αν δεν τον κρατάς αγκαλιά... Όταν βγει ο ήλιος ανεξαρτητοποιείται και πάλι... Μέσα σ' όλα αυτά πλάκωσε και πολύ δουλειά κι έχει δέσει το γλυκό... Σίγουρα έχω χάσει κιλά και έχω την υποψία ότι χάνω μαλλιά... Γαμώτο...

Η Εκκλησία δεν θα συμμετάσχει στην "πανεθνική/πατριωτική" προσπάθεια αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης; Η περιουσία της φτάνει και περισσεύει όχι το χρέος της Ελλάδας να καλύψει αλλά και αυτό του Τρίτου Κόσμου αλλά απ' ότι φαίνεται οι εκπρόσωποι της Ελλαδικής Εκκλησίας σφυράνε κλέφτικα και προσβλέπουν στη σωτηρία των Ελλήνων στην ... άλλη ζωή! Μέχρι τότε αξιώνουν το κράτος να συνεχίσει να πληρώνει τους μισθούς των κληρικών, να συντηρεί τα εκκλησιαστικά σχολεία και να διατηρούν τίτλους ιδιοκτησίας με σουλτανικά χρυσόβουλα... Με λίγα λόγια, εδώ ο κόσμος καίγεται και η γενειάδα χτενίζεται...

Διάβασα το περίφημο άρθρο του περιοδικού FOCUS, όπως δημοσιεύτηκε μεταφρασμένο στο site της εφημερίδας του Ηρακλείου, "Πατρίς" ... Με μια πρώτη ανάγνωση και με το χέρι στην καρδιά, πρέπει να πω ότι λέει πολλές αλήθειες, πράγματα που λέμε και οι ίδιοι για τους εαυτούς μας... απλά τώρα τα είπε κάποιος ξένος και η αλήθεια (επίσης) είναι ότι δεν ήταν καλοπροαίρετος... Το να κάνεις κριτική σε ένα λαό είναι ένα πράγμα, το να προσπαθείς να τον παρουσιάσεις ως απευθείας απόγονο του αυστραλοπίθηκου χωρίς ενδιάμεσα εξελικτικά στάδια, είναι άλλο πράγμα... Η εμπάθεια απλά αποδυναμώνει την (όποια) επιχειρηματολογία και καταδεικνύει τελικά την ποιότητα (?) του εντύπου...

Σήμερα έχουμε γεννέθλια, μια εβδομάδα πριν, στις 9:10 γεννήθηκε...Την Τετάρτη επιστρέφω στη δουλειά μετά από ολιγοήμερη άδεια για χάρη του... Θα βγω από το κουκούλι της ζωής γύρω από το μωρό για να επιστρέψω σ ένα κόσμο όπου λεφτά δεν έχουμε, λεφτά μας ζητάνε, μας βρίζουν, μας απαξιώνουν, επικαλούνται τον πατριωτισμό μας για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ενώ κάποιοι σφυράνε ακόμα κλέφτικα και τρίβουν με αυταρέσκεια τις κοιλιές τους... Υ.Γ. Συμπονώ τον άνθρωπο Παναγόπουλο... Δεν συμπονώ τον Γενικό Γραμματέα της ΓΣΕΕ, του οποίου το ετήσιο εισόδημα (αλλά και άλλων συνδικαλιστών) και η συνολική στάση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος είναι επιεικώς προκλητική μπροστά στην επίθεση που δέχονται τα εργατικά κεκτημένα και οι μισθοί... Η απελπισία είναι άσχημος σύμβουλος και φαίνεται ότι τα αποτελέσματα της απελπισίας είναι πλέον χειροπιαστά...

Γεννήθηκε μια μέρα πριν από αυτήν που τον περιμέναμε, βιαζόταν και αποφάσισε να μας κάνει έκπληξη... Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε 2 εβδομάδες πριν από τις 40, είναι 3.850 κιλά, γεροδεμένος και παιδαράς... Εγώ πιστεύω ότι μοιάζει στην μάνα του αλλά όλοι οι άλλοι λένε ότι μοιάζει σε μένα... Κάνει πολύ αστείες γκριμάτσες, σουφρώνει τα φρύδια και χαμογελάει μέσα στον ύπνο του... Θήλασε από την πρώτη μέρα και είναι λαίμαργος, όταν πεινάει κλαίει με ένα κλάμα σπαραχτικό και αστείο μαζί... Δεν μπορώ να περιγράψω τι ένιωσα όταν τον είδα πρώτη φορά, το σίγουρο είναι ότι χρειάζομαι μια καθαρή αλλαξιά εσώρουχα όταν τον βλέπω...