Psychotherapy Session #2...
Επιστρέφω στο εικονικό μου ντιβάνι για να γράψω κι εγώ δεν ξέρω τι... Έχω μια γενικευμένη "ανησυχία"... Δεν μπορώ να την προσδιορίσω ακριβώς, από πού προέρχεται, ποια είναι η πηγή της αλλά ξέρω ότι είναι εκεί... Ψιλοζορίζομαι να συγκεντρωθώ, να αφιερώσω το μυαλό μου σε μια εργασία που θέλει focus και προσοχή και δόξα τον Γιαραμπή έχω πολλές εργασίες που εκκρεμούν και απαιτούν focus... Έχω πολλά "σχέδια" στο μυαλό μου και όλα βρίσκονται σε αναμονή και στάση, όποιο πιάνω να ξεκινήσω, μένει στην μέση... Νιώθω μεγάλη σωματική κούραση τελευταίως, λες και δουλεύω στα χωράφια από το πρωί ως το βράδυ, πτώμα σκέτο... Όλα αυτά μπορεί να είναι συμπτώματα κατάθλιψης ή μπορεί να είναι και η μαλακία που με δέρνει και με έχει καταπιεί το άγχος πάλι... Άγχος για τα πάντα, τα πάντα όμως λέμε... Τις προάλλες έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται, βλέποντας στην TV τις καταστροφές που έχει προκαλέσει η κακοκαιρία σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική, μήπως επαληθεύονται οι ταινίες καταστροφής τύπου "2012" και "The Day After Tomorrow", μήπως έρχεται το τέλος του κόσμου... Έχει χαθεί η μπάλα και δεν ξέρω πως να το κουμαντάρω και τσαντίζομαι γιατί νιώθω ότι υπερβάλλω και ότι πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό αλλά δεν το έχω, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, έτσι μου βγαίνει, μαλάκας από κούνια και εκ πεποιθήσεως, μην στεναχωρηθούν οι άλλοι, μην θυμώσουν οι άλλοι, μην νιώσουν άβολα οι άλλοι και τελικά δεν έχουν πρόβλημα οι άλλοι, έχω εγώ, γαμώ το φελέκι μου, πάντα εγώ έχω και προσπαθώ να προβλέψω την αντίδραση του άλλου και δεν προβλέπω τίποτα τελικά, όλο λάθος εκτιμήσεις κάνω, όλα για τους άλλους, τίποτα για μένα και περιμένω να αλλάξει κάτι αλλά τι να αλλάξει αν δεν το αλλάξω εγώ, ούτε θα γίνουν όλα όπως τα θέλω δια μαγείας, ούτε το Τζόκερ θα μου κάτσει, ούτε το μάννα θα πέσει από τον γαμημένο ουρανό, θα πρέπει εγώ να ανέβω να το κατεβάσω ή τουλάχιστον να προσπαθήσω, διότι τελικά κάνω αυτό που κατηγορώ τους άλλους, κάθομαι και μοιρολατρώ και βράζω στο ζουμί μου, χωρίς να αναλαμβάνω δράση εγώ ο ίδιος, απλά γράφω ο μαλάκας στο blog και περιμένω να περάσει η ώρα να σχολάσω...
Άκου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΡεαλιστικά πράγματα, γιατί εγώ έμαθα να κοιτάω ευθέως τις καταστάσεις και χωρίς υπεκφυγές, κάτι που πολλοί συμπολίτες μας έχουν την τάση ν αμην κάνουν.
Να σου πω καταρχήν οτι δεν είσαι ο μόνος που νιώθεις έτσι. Δεν στο λέω, στο επιβεβαιώνω. Ντε φάκτο. Δεν είσαι έτσι μόνο είσαι. Είναι πολύς κόσμος, βασικά ο περισσότερος. Και υπάρχουν και πολύ χειρότερα έκει έξω, ΠΙΣΤΕΨΕ με.
Συνειδητοποίηση είναι Χιονόμπαλα. Γίνεσαι πατέρας και αγωνιάς για το τι βλέπεις γύρω σου. Αν ήσουν μόνος ή νεότερος θα ήσουν και λίγο στους όρχεις σου. Τώρα όμως δεν είσαι. Και σαν έξυπνος άνθρωπος, βλέπεις οτι και ο κόσμος μας δεν πάει καλά. Και δεν εννοώ μόνο οι φυσικές καταστροφές και το κλίμα, εννοώ και τις κοινωνικές συνθήκες, ισορροπίες, μεταβολές, εξελίξεις, την μεγαλύτερη ύφεση μετά τον μεσοπόλεμο, την απομόνωση του κόσμου, το πως έχει χαθεί το μέτρο...
Είναι πολλά. Και πρέπει κάποιος να είναι πολύ μαλάκας για να μην τα βλέπει και να κλείνεται στον μικρόκοσμο του σπιτιού του, νομίζοντας οτι όλα είναι οκ. Και ο νεοέλληνας επειδή σε ένα σεβαστό ποσοστό είναι άνθρωπος μαλάκας, βασικά αυτό κάνει.
Εσύ και εγώ και ο καθένας που δεν το κάνει, είναι λογικό να ψάχνεται για κάποια πράγματα. Στο τι γίνεται γύρω του, και στο τι γίνεται στην ζωή του, και τι επιπτώσεις θα έχει αυτό ατομικα. Και θες να κάνεις κάτι γι αυτό, όχι, βασικά θέλεις να κάνεις ΠΟΛΛΑ, αλλά ξέρεις οτι δεν υπάρχει ουσιαστικός τρόπος να γίνουν κάποια πράγματα. Μερικά θέματα απλά βαλτώνουν και δεν μπορείς να κάνεις κάτι, απλά να τα αφήσεις λίγο να εξελιχθούν. Μαλακία ακούγεται το ξέρω, αλλά αν υπήρχε λύση δεν θα την είχες βρει;
Άσε τα πρότζεκτ κατα μέρος τουλάχιστον προς το παρόν. Ετσι όπως είσαι τώρα δεν είναι η ώρα. Μην το κουράζεις, με το ζόρι δεν βγαίνει τίποτα. Επικεντρώσου στα σημαντικά πράγματα. Όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους να σε αγαπάνε, και περιμένεις στα χέρια σου μια νέα ζωή που σε έχει ανάγκη, έχεις κάθε δικαίωμα να σκέφτεσαι έτσι, αλλά όχι να το αφήνεις να σε καταβάλλει. Όταν θα έρθει η ώρα, θα τα ξεχάσεις όλα, θα το δεις.
Μέχρι τότε υπομονή, κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Κάποια πράγματα άλλωστε είναι πολύ πιο πάνω απο εμάς.
Βγήκε λίγο σεντόνι, χε χε...
ΑπάντησηΔιαγραφή:p
Καλά κάνεις και τα γράφεις. Το blogging για εμένα πάντως λειτούργησε πολύ απο ψυχοθεραπευτικής άποψης.
Τώρα που με έχουν βάλει και τα πασοκικά μπλογκ στο μάτι, ποιος την χάρη μου! :p
Μπανάνα, χτύπησες κέντρο, ούτε ψυχαναλυτής να ήσουν (είσαι?)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου, είναι πολύ σωστά αυτά που μου λες, να είσαι καλά... :)
Περνάμε το ίδιο νοητικό ζόρι γι αυτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξέρω και άλλους. Δεν είσαι μόνος λέμε.
Αν το blogging εμενα με βοήθησε σε κάτι, είναι γιατί εκθέτοντας τις σκέψεις μου ελεύθερα σε κάποιους ανθρώπους που είναι αποστασιοποιημένοι απο εμένα και άγνωστοι, θα με κρίνουν απο το τι λέω και τι "βγάζω" εντελώς στην ψύχρα με την ανάλογη επιδοκιμασία ή το ανάλογο γείωμα αν πω μαλακία οπότε δεν έχει συγχωροχάρτια. Θα δεις και με ποιους επικοινωνείς και ταιριάζεις ή με ποιους δεν νιώθεις με τίποτα. Σε βάζει να σκέφτεσαι.
Όποτε τρέχει κάτι, έλα να συζητάμε ελεύθερα. Στο ξαναλέω πάντως, δεν είσαι ο μόνος. Πολύς κόσμος ψάχνεται άγρια, περνάμε περίεργες μέρες, τα πράγματα αλλαζουν.
Καλημέρα Χιονόμπαλα.
Το ξέρω ότι δεν είμαι μόνος...Απλά είναι πράγματα που μαζεύονται και κάποια στιγμή σου τη βαράει... Η καλύτερη κουβέντα που μου είπες πάντως ήταν αυτή να πατήσω φρένο, να σταματήσω τα μεγαλεπίβολα σχέδια...Γενικά έχω πρόβλημα με αυτό, δεν πατάω φρένο και μετά παθαίνω burn out και είμαι σαν το ζόμπι, ανίκανος να κάνω το οτιδήποτε...Κάπου εκεί πρέπει να βρίσκομαι αυτή την περίοδο... :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς το ίδιο κάψιμο έκανα και εγώ, και κάποια στιγμή αυτό με οδήγησε (και σε συνδυασμό με άλλες συγκυρίες βέβαια) σε κατάθλιψη. Χοντρή κατάθλιψη. Ούτε στον εχθρό μου. Και είναι τόσο δύσκολο να βγεις, όσο να κόψεις έναν εθισμό, γιατί και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να κυριαρχήσεις επάνω στο είναι σου, και ειδικά στο μυαλό σου, που απο ένα σημείο και μετα θα φτάσεις να σε ελέγχει αντί να το ελέγχεις. (ομοιπαθητική αδερφέ, κάνει θαύματα για το συγκεκριμένο θέμα, και άσε να λένε για placebo). Αλλά άλλο θέμα αυτό. :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπεγκλωβίσου. Τώρα. Εστίασε σε αυτά τα καλά που έχεις στην ζωή σου, και πάτα φρένο στα υπόλοιπα. Άστο να τσουλήσει και δέξου οτι υπάρχουν θέματα που απλά είναι πάνω απο εσένα, και δεν μπορείς να έχεις έλεγχο επάνω σε όλα και πρέπει να τα παραμερίσεις. Όταν αρχίσεις να το δέχεσαι αυτό, θα αλλάξουν πολλά μέσα σου για το πως βλέπεις κάποια θέματα, και αντί να σε τρομάζει η αλήθεια και να προσπαθείς να την αγνοήσεις ή να την μεταλλάξεις, θα την αντιμετωπίσεις όπως έρθει.Τώρα άσε την φάση να παρέλθει. Όσο την παλεύεις με το ζόρι, θα σε τρώει.
Και όταν σε ενοχλήσει κάτι μίλα. Μίλα, μην το κρατήσεις μέσα σου, γιατί θα θυμώσεις πρώτα με εσένα που θα νιώσεις μαλάκας, και μετά με το σαράκι που δεν πάσαρες σε αυτόν που σου την έσπασε. Μίλα απο εδώ και πέρα και χέσε το οτι δεν μίλησες στο παρελθόν.
Αν ο Έλληνας το έκανε γενικά αυτό, τώρα θα είχε γλυτώσει πολλά δεινά αλλά τέσπα.
Μην νομίζεις οτι σου κάνω την έξυπνη, και εγώ στην απεξάρτηση είμαι ακόμα και με πολλές λακούβες ακόμα μπροστά μου που δεν ξέρω πως θα τις κλείσω.
Όχι ρε Μπανάνα, τι μου το παίζεις έξυπνη, κουβέντα κάνουμε κι ενδιαφέρουσα κιόλας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά τα λες, που λες, ειδικά αυτό:
..."δέξου οτι υπάρχουν θέματα που απλά είναι πάνω απο εσένα, και δεν μπορείς να έχεις έλεγχο επάνω σε όλα και πρέπει να τα παραμερίσεις"...
με τρόμαξε λίγο, ούτε μέσα στο κεφάλι μου να ήσουν αδερφούλα μου, δεν ξέρω τι δουλειά κάνεις αλλά σαν ψυχολόγος θα χεζόσουν στο χρήμα, εκεί είναι το κόλλημά μου, να τα ελέγξω και να τα προλάβω όλα... :)
Θα ήμουν καλή ψυχολόγος, γιατί οι ψυχολόγοι είναι τα πιο καμμένα άτομα. Και οι καλοί για εμένα πρέπει να είναι καμμένοι για να μπορούν να καταλάβουν και τον άλλο, γιατί αλλιώς είναι απλά για να σου παίρνουν το κατοστάρικο της επίσκεψης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένας δεν μπορεί να σε βοηθήσει όσο μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Και δεν θα τον βοηθήσεις αν δεν καταλάβεις οτι απλά ΔΕΝ μπορείς να φέρεις ένα ποτάμι στα μέτρα σου όσο και να θες. Κάποια μικρά ρευματάκια του και παραποταμάκια του ναι, βεβαίως. Αλλα όχι όλο το ποτάμι αδερφέ, αν πας να το κάνεις αυτό, απλά θα σε πνίξει.
Σιγά σιγά. Θέλει ρέγουλα. Και μόνο το γεγονός οτι ξέρεις που είναι το πρόβλημα, έχεις κάνει ήδη το πρώτο βήμα.
Και να είσαι βέβαιος, οτι αυτοί που σε αγαπάνε πραγματικά, σε αγαπάνε ακόμα και αν τα κάνεις σκατά, ή νιώθεις οτι δεν τα καταφέρνεις αρκετά καλά. ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή150 ευρά, δέχομαι τραπεζική κατάθεση.
:p :p :p
150 Ευρά!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατρέ μου, έπρεπε να μου τα πείτε αυτά πριν αρχίσει η συνεδρία...
:P
Λες μωρέ να το κάνω επάγγελμα; Στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι έχω και κάτι αγγούρια με το συμπάθιο, ΝΑ.
Έλα, βάλε και άκου:
http://www.youtube.com/watch?v=jTVHuoUZ8VQ
Από το σπίτι, εδώ είναι κομμένο το yt...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο το σπίτι τότε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα καταλάβεις. ;)
Τα νεύρα μουουου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρνα να διαβάσεις! Και αν έχεις και συναδέλφους εκεί κοντά και χαζεύετε, φώναξε τους να κάνουν χάζι το δράμα μου.
Καταραμένοι γείτονεςςς!
Γιατί αναλλώνεσαι με τόσο ψυχοφθόρες σκέψεις; Κάνε κάτι για τον εαυτό σου και τους ανθρώπους που αγαπάς και θα νιώσεις καλύτερα. Είναι αγχολυτικότατο. Όπως λέει και η μπανανία δεν είσαι ο μόνος που σκέφτεται έτσι αλλά πολύς κόσμος. Το θέμα είναι να το οδηγάς και να μη σε οδηγεί γιατί αν ισχύσει το δεύτερο θα σε πάρει από κάτω. Την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλύτερο που έχω να κάνω hack είναι απλά να πατήσω φρένο και να εστιάσω στα καλά πράγματα...Αυτό φτάνει πιστεύω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά...
Καλά σου λένε, δεν είσαι μόνο εσύ έτσι. τα ίδια και χειρότερα εδώ. και δεν μπορώ ούτε τη δική σου μπλογκοψυχοθεραπεία να κάνω πλέον. βαριέμαι κι αυτό ακόμα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα, βγάλτα κι εσύ από μέσα σου κι αν δεν σου δουλέψει κι αυτό, να μαζευτούμε όλοι οι αναξιοπαθούντες και να πάμε μαζί στον ψυχολόγο μήπως και μας κάνει καλύτερη τιμή...
ΑπάντησηΔιαγραφή