Back in time...

Σήμερα το πρωί στον Nitro Fm, στην εκπομπή του Βαγγέλη Χαρισόπουλου, άκουγα το "party του κάγκουρα", ένα tribute στα '90s, στα κομμάτια εκείνα που όταν τα ακούμε ένα ειρωνικό γελάκι σχηματίζεται στο στόμα μας... Vanilla Ice, Snap, 2 Unlimited και τράβα κορδέλα... Έχουν περάσει κοντά 20 χρόνια, γαμώτο, απ' όταν ξεκίνησαν τα '90s... Πρέπει να είμαι από τους πρώτους στην Ελλάδα που αγόρασαν το "Nevermind" και θυμάμαι την μέρα που πέθανε ο Cobain... Στο γυμνάσιο, στα party χορεύαμε pogo με Αντίδραση... Θυμάμαι όταν ακούσαμε για το νέο είδος ηλεκτρονικής μουσικής που έπαιζε ένας dj σε ένα club στην Φρανκφούρτη... Έχω πάει στην περιβόητη συναυλία των Prodigy στο Βύρωνα που διακόπηκε λόγω επεισοδίων... Έχω πάει στα party του Αλίμου, στο X-Movie Theater και σε party σε γκαράζ... Ήμουνα στο Rockwave που έγινε στον Άγιο Κοσμά, όπου είχαν γίνει επεισόδια (πάλι έπαιζαν οι Prodigy!) και είχαμε μπει στη ζούλα από μια τρύπα στα κάγκελα...

Έχω ζήσει ωραία και χαίρομαι για όλα αυτά (και άλλα) και δεν θέλω μονίμως να γκρινιάζω αλλά έχουν περάσει πολλά χρόνια και νιώθω λίγο γέρος...

Σχόλια

  1. Παιδί των 90's και εγώ, ακόμα έχω το Nevermind (και όλα τα υπόλοιπα) και πιστή Νιρβανόβια ακόμα, και θυμάμαι και τους Prodigy, και το "μάνα ρέιβερ" και τον Σιδηρόπουλο, τον Ατλαντις, το Battery, (πως τα συνδυάζαμε και τα δύο ο Θεός και η ψυχή μας)και το Κοράκι, τα αθλητικά fila, τις μπλούζες front, τα φούτερ fruit of the loom (ακόμα έχω ένα) τις μπλούζες quicksilver και τις ζακέτες front και φυσικά τα μπουφάν φλάι και τα μαλλιά φράχτη.

    Τα λέω καλά;

    Εγώ δεν στεναχωριέμαι και δεν με νοιάζει. Πάντα την θυμάμαι με αγάπη. Ήταν τα τελευταία καλά χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε έβαλα στην λίστα με τα ιστολόγια. Ρίξε και εσύ μία σύνδεση αν θες και έλα να τα λέμε. Θα περνάω μια βόλτα γιατί έχεις ωραία θέματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σιδηρόπουλο δεν άκουγα ποτέ, με εκνέυριζε και με εκνευρίζει...
    Τα fila και τα fruit of the loom γαμάτα, frond και flight jacket δεν φορούσα, δεν μου άρεσαν, ούτε φράχτη είχα, είμαι πιο μεγάλος, είχα τσουλούφια...

    Δεν στενοχωριέμαι να πεθάνω αλλά με πιάνει μια μελαγχολία όταν σκέφτομαι την εφηβεία μου και μετά συνειδητοποιώ ότι έχει περάσει κοντά μια εικοσαετία...

    Υ.Γ. Καλώς ήρθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλώς σε βρήκα. :)

    Εγώ δεν μελαγχολώ επειδή έχει περάσει σχεδόν μια 20ετία, αλλά επειδή πέρασε η 20ετία, και οι εξελίξεις των πραγμάτων δεν με έχουν αφήσει επι της πράξης σε καλύτερη κατάσταση απο όπως ήμουν τότε,και μαζί με εμένα και ένα μεγάλο κομμάτι της γενιάς μας που παρέλαβε χάος και θα παραδώσει επίσης χάος, τουλάχιστον εαν την βγάλει καθαρή για να το παραδώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το παρελθόν πάντα το ωραιοποιούμε αλλά από την άλλη εκείνη η εποχή ήταν πιο ξένοιαστη...για μένα τουλάχιστον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και για μένα το ίδιο. Παρά το γεγονός οτι περνούσα πολύ πιο δύσκολα τότε απο ότι τώρα, θυμάμαι παραδόξως πολύ πιο θετικά εκείνη την εποχή. Ίσως γιατί υποσυνειδήτα αυτήν εδώ την θεωρούμε πολύ χειρότερη σαν αίσθηση. Τώρα είναι όλα πολύ πιο βαριά, πιο αγριεμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είπαμε, το παρελθόν είναι ωραιοποιημένο...άσε που τώρα μεγαλώνουμε και όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο "κατάκαρδα" παίρνεις τα ζόρια που τραβάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είναι και αυτό, αλλά έχει γίνει και η τωρινή πραγματικότητα πιο δύσκολη snowball, κακά τα ψέμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου