Ψαροκόκαλο...

Free website - Powered By Wix.com

Να (ξανά) κόψω το τσιγάρο... Να αρχίσω, επιτέλους, να γυμνάζομαι... Να διορθώσω την διατροφή μου... Δεν έχω παχύνει αλλά τρώω άτσαλα και ανθυγιεινά... Να ελαττώσω το άγχος, δεν πάει άλλο... Να είμαι πιο επίμονος, πιο υπομονετικός και πιο ψύχραιμος... Να βγάλω κανένα φράγκο παραπάνω... Να τελειώσω, επιτέλους, αυτό το ρημάδι το βιβλίο της Python που έχω ξεκινήσει και αφήσει στην μέση... Να διαβάσω πολλά ωραία βιβλία και να δω πολλές ωραίες ταινίες... Να καταφέρουμε, αν το επιτρέπει ο μπέμπης και η οικονομική μας κατάσταση, να κάνουμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό... Έχουν περάσει 2 χρόνια από το τελευταίο... :( Θα είναι ενδιαφέρον στο τέλος του 2011 να δω τι τελικά από αυτά πέτυχα... Καλή χρονιά σε όλους!!!

Ο "Νευρομάντης" είναι μια ματιά σε ένα σκοτεινό, υπερτεχνολογικό μέλλον... Εκεί τα κράτη δεν υφίστανται πλέον, ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο μέγιστο σημείο ανάπτυξής του και τον κόσμο ελέγχουν τεράστιες εταιρικές κοινοπραξίες... Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν σύνθετα βιοναρκωτικά, τοποθετούν ηλεκτρονικά εμφυτεύματα στο σώμα τους και σερφάρουν στο διαδίκτυο συνδέοντας τους εγκεφάλους τους απευθείας με τον κυβερνοχώρο ενώ η ζώσα συνείδηση ενός νεκρού μπορεί να διατηρηθεί μέσα σε μια μονάδα μνήμης ROM... Μέσα σε αυτό το σύμπαν εξελίσσεται η ιστορία του Case,  ενός ναρκομανούς, cowboy του διαδικτύου, ο οποίος προσλαμβάνεται από κάποιον πρώην στρατιωτικό για τις εξειδικευμένες τεχνικές του υπηρεσίες, γεγονός που θα τον μπλέξει σε μια περιπέτεια που διαδραματίζεται σε πολλά σημεία του πλανήτη και τέλος στο διάστημα στο διαστημικό σταθμό Freeside , ιδιοκτησία της πανίσχυρης οικογένειας Tessier-Ashpool , όπου η ιστορία κορυφώνεται και αποκαλύπτεται ποιος ή τι κρύβεται τελικά πίσω από ό

Επιστροφή στη δουλειά μετά από 10 μέρες, επίπονη και βαρετή... Η δουλειά με περιμένει κι εγώ δεν θέλω να την βλέπω... Ο Σ. απλά και μόνο για να μου βγάλει τη γλώσσα αποφάσισε να ξυπνήσει σήμερα στις 7:30 ενώ όλες τις υπόλοιπες μέρες της άδειας τα εγερτήρια ξεκινούσαν από τις 5:30... Μακάρι να ήμουν στο σπίτι και ας με είχε ξυπνήσει από τα άγρια χαράματα...

Έψαχνα να βρω κάποιο ωραίο χριστουγεννιάτικο παραμύθι για το ευχετήριο post, ένεκα η ημέρα αλλά έπεφτα διαρκώς πάνω στα ίδια και τα ίδια έτσι αποφάσισα να αναδημοσιεύσω μια χριστουγεννιάτικη ιστορία του Φώτη Κόντογλου , έτσι για αλλαγή για να μας θυμίσει ότι Χριστούγεννα για την Ελλάδα δεν είναι μόνο έλατα, έλκηθρα και στρουμπουλοί (γλυκύτατοι δεν διαφωνώ) κοκκινοφορεμένοι άγιοι... Χρόνια πολλά και καλά σε όλους, με υγεία, ευτυχία και ειδικά για τους βιβλιόφιλους με πολλά καλά βιβλία!!! Χριστούγεννα στη σπηλιά Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δεν έριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ' αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωΐ ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κ' έπιασε κ' έρριχνε βελονιαστό χιονόνε

Ο καιρός δεν λέει να μας θυμίσει Χριστούγεννα, χθες έπινα καφέ στο Θησείο καθισμένος έξω... Η διάθεση δεν είναι η καλύτερη αλλά και τι σκατά να φας, πρέπει να σταθείς όρθιος, "tomorrow will be another day" , που έλεγε και η Scarlett, όχι η Johansson, η άλλη η προπολεμική... Καλά Χριστούγεννα να έχουμε, να περάσουμε όλοι όσο καλύτερα μπορούμε, υγεία, ευτυχία και κανένα φράγκο δεν θα ήταν άσχημο... Ακολουθεί η φωτογραφία του πακέτου που έφερε ο πατέρας μου στον εγγονό του (έχει λαλήσει, ο παππούς όχι ο εγγονός) ο οποίος ψάχνει διαρκώς τρόπους να του κάνει δώρα...

Υπέρ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ήταν ο δίσκος που κυκλοφόρησε μέσα στην εκκλησία χθες το πρωί της Κυριακής όταν πήγαμε για την πρώτη μετάληψη του Σ. (δεν φταίω εγώ, η Μ και οι παππούδες φταίνε)... Όπως μας ενημέρωσε ο παπάς από άμβωνος, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας κάνει μεγάλη φιλανθρωπική και ιεραποστολική δουλειά στις χώρες του Τρίτου Κόσμου...  Τι  περίεργο πάτερ, πώς δεν έχει δραστηριοποιηθεί ακόμα το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και στην Ελλάδα;  Χώρα του Τρίτου Κόσμου δεν είναι κι αυτή; Ok, ακόμα δεν βλέπουμε παιδάκια με τυμπανισμένες κοιλιές στους δρόμους αλλά πού θα πάει, θα το πετύχουμε...

Υπάρχουν κάποια βιβλία τα οποία σε κερδίζουν από τις πρώτες σελίδες, σε κρατάνε τσιτωμένο, δεν θες να τα αφήσεις από τα χέρια σου, κάθε μέρα ζεις για την ώρα που θα τελειώσουν όλες οι υπόλοιπες ενοχλητικές αλλά υποχρεωτικές ενασχολήσεις σου (όπως η εργασία και οι κοινωνικές συναναστροφές) και θα μπορέσεις να αφοσιωθείς σε αυτά... Το   "Άρωμα του Ονείρου" δεν ήταν ένα από αυτά... Για την ακρίβεια με δυσκόλεψε πολύ να το συνηθίσω και όταν τα κατάφερα είχα φτάσει βαρυγκομώντας στην μέση του βιβλίου, στο τέλος όμως το "πρόσημο" του βιβλίου ήταν θετικό... Η πλοκή διαδραματίζεται σε ένα εύρος χιλίων ετών, από την μεσαιωνική Ευρώπη μέχρι σήμερα, ένα σπουδαίο άρωμα είναι ο πυρήνας του βιβλίου και όλα περιστρέφονται γύρω από αυτόν... Ο Αλομπάρ και η Κούδρα, ένα ζευγάρι αιώνια αγαπημένο, ο Μπάνυ Λεφέβρ με την σπουδαία μύτη και την μάσκα της φάλαινας, η Πρισίλα που κυνηγάει το όνειρο της επιτυχίας, ο Ντάνυμπου Γουίγκς που κυνηγάει την αθανασία, η Μαντάμ Ντεβαλιέ που κυνηγάει

Υπήρχε μια εποχή πολύ πριν τον "Κώδικα Ντα Βίντσι" , τον Λιακόπουλο και τους Νεφελίμ που ο μυστικισμός, η μεταφυσική και η συνωμοσιολογία δεν ήταν τόσο της μόδας... Τότε λοιπόν πριν από πολλά χρόνια, τις λίγες μέρες που περνούσαμε στο χωριό, ξόδευα τα άγρυπνα μεσημέρια μου διαβάζοντας τα βιβλία του μπάρμπα μου του Χ. ... Ένα από αυτά ήταν οι "Μυστικές Εταιρείες" ... Σε αυτό το βιβλίο ο Νίκος Τσιφόρος εγκαταλείπει το γνωστό ειρωνικό/σαρκαστικό στυλ του και κάνει μια βουτιά στον κόσμο των Μυστικών Εταιρειών πάσης φύσεως, θρησκευτικών, πολιτικών,εγκληματικών, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.... Όπως λέει και ο ίδιος περιγράφοντας το βιβλίο του: Υπάρχουν δυο θέματα μέσα στις Μυστικές Εταιρείες: η αλήθεια η ιστορική και η αρλούμπα, το παραμύθι, όπως αρέσουν να πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Διαβάζοντας τις "Μυστικές Εταιρείες" ο αναγνώστης θα βρει πολλές πληροφορίες και πλήθος στοιχείων για οργανώσεις/αιρέσεις/ομάδες που ακούει τα ονόματά τους και

Ξεκίνησα να γράφω για τον Χατζηδάκη αλλά κατάλαβα ότι έκανα μαλακία και το έσβησα... Χθες έγινε απεργία, έγινε πορεία, συγκρoύστηκε ο κόσμος με την αστυνομία, διαδήλωσε την αντίδρασή του στο μνημόνιο και όσα του στερούν την αξιοπρέπειά του... Με αυτά πρέπει να ασχοληθούμε, αυτά είναι τα πρωτεύοντα... Ο ξυλοδαρμός Χατζηδάκη άλλωστε έγινε πρώτο θέμα από όλες τις εφημερίδες που ασχολούνται με την υγεία του πρώην υπουργού και αγνοούν τα χθεσινά γεγονότα, δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε κι εμείς στα blogs... Εμείς ας πούμε τίποτε άλλο, πιο ουσιαστικό... Χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά υφίστανται απίστευτη βία κάθε μορφής, είτε φυσική είτε ψυχολογική καθώς κάποιοι με πρόσχημα τη διάσωση μιας απροσδιόριστης πατρίδας τους στερούν το μέλλον αλλά τα ΜΜΕ επιμένουν είτε να αποκρύπτουν την αλήθεια είτε να την παρουσιάζουν με τρόπο ακίνδυνο, στρογγυλεμένο και ενίοτε γραφικό... Δεν μπορούμε να εγκλωβιστούμε σε μια comme il faut αντίληψη της πραγματικότητας η οποία πλασάρεται από τα κανάλια που α

Το "Λάθος" είναι το πρώτο και μοναδικό βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη που έχω διαβάσει... Όχι γιατί με απογοήτευσε, κάθε άλλο, αλλά γιατί όποτε βρισκόμουν σε βιβλιοπωλείο και αναζητούσα κάποια από τα άλλα βιβλία του, έπεφτα μονίμως πάνω στις συλλογές διηγημάτων του, πάντα προτιμούσα τα μυθιστορήματα από τα διηγήματα... Πού βρίσκεται το   "Λάθος"  ή μάλλον τι είναι το     "Λάθος" ; Το   "Λάθος"  είναι η λανθασμένη εντύπωση που έχει η εξουσία ότι μπορεί να κυριαρχήσει απόλυτα πάνω στην ανθρώπινη ψυχή, να την κοντρολάρει και να την κατευθύνει... Μπορεί να τα καταφέρνει κάποιες φορές αλλά στο τέλος αποτυγχάνει, η ψυχή και το συναίσθημα δεν μπαίνουν σε καλούπια, δεν περπατάνε με το βήμα της χήνας... Ο Σαμαράκης πλέκει μια εφιαλτική, καφκική ατμόσφαιρα... Σε μια χώρα που δεν έχει όνομα, ένα απολυταρχικό καθεστώς ελέγχει και καταπιέζει τους πάντες.... Ο ύποπτος για αντικαθεστωτική δράση δεν ανακρίνεται, δεν φυλακίζεται αλλά έχει αποκτήσει έναν συνοδό,

Ο Tom Joad αποφυλακίζεται και επιστρέφει στο πατρικό του στην Oklahoma... Στο δρόμο συναντά τον Jim Casy, πρώην ιερέα, γνωστό από παλιά και ταξιδεύουν μαζί, όταν όμως φτάνουν στην φάρμα των Joads την βρίσκουν έρημη... Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία που περιγράφει ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας John Steinbeck στο αριστούργημά του, "Τα Σταφύλια της Οργής" ... Είναι η ιστορία όχι μόνο της αγροτικής οικογένειας των Joads που χάνει την φάρμα της από τις τράπεζες και αναγκάζεται να μεταναστεύσει στην California για να ζήσει... Είναι η ιστορία χιλιάδων Αμερικανών που βίωσαν την φτώχια, την απανθρωπιά και την εκμετάλλευση κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης ... Είναι η ιστορία χιλιάδων ανθρώπων από όλες τις χώρες του κόσμου, από την αρχή του χρόνου μέχρι και σήμερα... Οι Joads δεν έχουν τίποτα, το μόνο τους περιουσιακό στοιχείο είναι τα χέρια τους και αυτά πάνε να "πουλήσουν" στους οπωρώνες της California... Εκεί τα πράγματα δεν είναι όμως όπως τα περίμεναν καθώς δεν έχο

Χθες το πρωί, μέσα σε ένα ήλιο με δόντια βαφτίσαμε τον Σ. μου... Μετά το νταβαντούρι στην εκκλησία, οι λίγοι καλεσμένοι μας ήρθαν από το σπίτι να πιούμε ένα ποτήρι κρασί για τον μπέμπη... Πέρασα αρκετά καλά, ο Σ. μου ήταν ήσυχος, η διάθεση ήταν καλή, ο καιρός μας την χάρισε και μπορούσαμε έστω φορώντας το παλτό να καθίσουμε στη βεράντα να κάνουμε κι ένα τσιγάρο... Το πρόβλημα είναι ότι δυσκολεύομαι να χαρώ αυτόν τον καιρό γιατί φοβάμαι.... Φοβάμαι αυτό που έρχεται αύριο και δεν μπορώ να το κουμαντάρω, δεν μπορώ να το προβλέψω... Κάποτε υπήρχαν σταθερές στο μυαλό και στη ζωή μου (μας) τώρα όλα είναι στον αέρα...  Δεν ξέρω τι λεφτά θα παίρνω τον επόμενο μήνα, πόσος θα είναι ο μισθός μου, αν θα έχω μισθό, αν θα μπορώ να πληρώσω το νοίκι... Πάω στο βενζινάδικο και στο super market και καταθέτω μικρές περιουσίες για να ψωνίσω τι ρε γαμώτο; Κοιτάζω τον Σ. και δεν ξέρω τι ζωή θα μπορέσω και θα με αφήσουν να του προσφέρω, δεν ξέρω αν θα μπορέσει να ζήσει όπως έζησα εγώ στα παιδικά χρόνια που

Μεσογειακοί Αγώνες 2013 ...μισθοί μειώνονται, η ανεργία αυξάνεται, η χώρα είναι καταχρεωμένη μέχρι τον λαιμό, σε λίγο καιρό πολύς κόσμος θα ζει από την φιλανθρωπία και τα δημόσια συσσίτια, πιστεύει κανείς ότι είναι καλή ιδέα να ξοδευτούν λεφτά για τη διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων ; Είναι καιρός για λούσα και ταρατατζούμ; Στην τελική αν υπάρχουν λεφτά για τη διοργάνωση των αγώνων, να δοθούν για να ανακουφιστούν οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι που δοκιμάζονται να πιάσουν και τόπο...

Διάβασα το "1984" στα 19 μου, μου το δάνεισε ο Σ., συμφοιτητής μου από τα Τρίκαλα, το βιβλίο ήταν της μάνας του, παλιά έκδοση που ούτε καν θυμάμαι... Το διάβαζα μέρα και νύχτα ασταμάτητα, όποτε είχα ελεύθερο χρόνο... Το λάτρεψα... Έχω μια μανία να έχω στην κατοχή μου τα βιβλία τα οποία μου αρέσουν πολύ αλλά όλως περιέργως αυτό ακόμα δεν υπάρχει στην βιβλιοθήκη μου... Προσπάθησα να γράψω μια περιγραφή και ανάλυση του βιβλίου πολλές φορές αλλά έσβησα όλες μου τις απόπειρες... Όλες μου φαινόντουσαν βαρετές και πλατειασμένες...Αν θέλετε να διαβάσετε μια καλή ανάλυση του βιβλίου δείτε το πολύ καλό λήμμα της Wikipedia για το "1984" ... Αφού δεν κατάφερα να γράψω κάτι με δικά μου λόγια θα προσπαθήσω να δώσω μια ιδέα του αριστουργηματικού αλλά και τόσο εφιαλτικού μυθιστορήματος του George Orwell παραθέτοντας κάποια quotes από το βιβλίο, μια ιδέα αυτής της κοινωνίας του απόλυτου καταναγκασμού και ελέγχου που μοιάζει όμως ανησυχητικά πολύ σε κάποια σημεία με

Η Τρόικα δίνει καρότο και μαστίγιο...

Δημόσιοι υπάλληλοι Υπάρχουν καλοί και κακοί... Ο πατέρας μου ήταν ένας από τους καλούς, δούλεψε στη ΔΕΗ 35 χρόνια ενσυνείδητα χωρίς λούφα, χωρίς κατάχρηση της θέσης του, χωρίς "λαδώματα" (ενώ θα μπορούσε), χωρίς τίποτα... Η μάνα της φίλης μου της Θ. ήταν άλλη μια... Δουλειά κανονικά από το πρωί μέχρι την λήξη του ωραρίου και όταν δεν έφτανε και αυτό, δουλειά στο σπίτι μέσα στην νύχτα... Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι βέβαια, όπως αυτοί που συνάντησε η Μ. χθες στο ΙΚΑ Αγ. Παρασκευής, οι οποίοι ταλαιπωρούν τον κόσμο αφάνταστα, εξυπηρετούν 4 νούμερα σε 2,5 ώρες, λυγίζουν και τεντώνουν τον νόμο κατά πως τους καπνίσει και αναλόγως από ποια πλευρά ξύπνησαν το πρωί, αγνοούν τις εγκυκλίους, συμπεριφέρονται σαν αφέντες στους δουλοπάροικους, είναι αγενείς και ψεύτες, σαδιστές που ικανοποιούνται με την ταλαιπωρία του άλλου και άνθρωποι τέτοιου ήθους που γυρνάνε να πουν σε μια γυναίκα με μωρό στο χέρι ότι: Όσο είμαι εγώ εδώ πέρα εσύ δεν πρόκειται να πληρωθ

Τον τελευταίο καιρό μου έρχονται διαρκώς στο μυαλό κάποια βιβλία του  John Steinbeck  ... Γραμμένα κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης , μου φαίνονται πιο επίκαιρα από ποτέ, μοιάζουν να περιγράφουν συνθήκες και εικόνες που θα αντιμετωπίσουν πολλοί άνθρωποι σήμερα, αύριο, δίπλα μας ή κι εμείς οι ίδιοι ακόμα... Το "Άνθρωποι και ποντίκια" μιλάει για όνειρα, για χαμένα όνειρα για την ακρίβεια... Όνειρα που μπορεί να είναι απλοϊκά, ματαιόδοξα, απελπισμένα αλλά στην τελική πάντα ανθρώπινα... Ο Τζορτζ και ο Λένυ είναι δύο περιπλανώμενοι εργάτες που δεν έχουν τίποτα άλλο από τα δυο τους χέρια... Μικρόσωμος ο Τζορτζ, θηριώδης ο Λένυ αλλά αυτός που προστατεύει τον άλλο είναι ο Τζορτζ γιατί το μυαλό του Λένυ είναι "λίγο"...  Το όνειρο του Τζορτζ είναι μια φάρμα δικιά του, το όνειρο του Λένυ είναι να χαϊδεύει όμορφα, μικρά κουνελάκια... Στην φάρμα που πιάνουν δουλειά συναντούν κι άλλους ανθρώπους με όνειρα σαν τα δικά τους ή διαφορετικά, άλλους καλούς κι άλλους κακούς κι ά

Χαμόγελα-Smile Προχωράω στο διάδρομο, από την αντίθετη πλευρά έρχεται μία συνάδελφος... Δεν έχει πρόβλημα ο ένας με τον άλλο, απλά συνυπάρχουμε... Καθώς πλησιάζουμε οι ματιές μας διασταυρώνονται... Μου χαρίζει ένα χαμόγελο όλο δόντια, της χαρίζω ένα άλλο χωρίς δόντια... Και τα δύο μοιάζουν με γκριμάτσες αλλά έχουν παίξει τέλεια τον ρόλο τους, το κοινωνικό καθήκον ήρθε εις πέρας επιτυχώς... Συνεχίζω για την κουζίνα να βάλω καφέ, προχωράει προς το γραφείο της, αμφότεροι ανακουφισμένοι...

Αναδημοσίευση από Antistachef που "γαζώνει" άλλη μια φορά... Κλικάρετε το link, έχει κι άλλα να δείτε...

...είναι το "Ποιος εκπαιδεύει συναισθηματικά ποιον" του Τρύφωνα Ζαχαριάδη που πραγματεύεται την αλληλεπίδραση παιδιού και γονέα σε συνάρτηση με τις οικογενειακές παραδόσεις, συμπεριφορές και προσδοκίες... Όντας παιδί μια πολύ "δεμένης" οικογένειας και πατέρας ενός γιου 8,5 μηνών, με απασχολεί πολύ να τον μεγαλώσω όσο γίνεται καλύτερα με τα λιγότερα δυνατά λάθη και η προσέγγιση που έχει ο Ζαχαριάδης στο θέμα, μου φαίνεται ότι, με βρίσκει σύμφωνο... Αναμονή μέχρι να το πάρω στα χέρια μου... Μέχρι τότε διαβάστε μια κριτική από το Booknights ...

Το "Read Book Online" είναι ένα website στο οποίο μπορεί ο οποιοσδήποτε, χωρίς συνδρομή ή κάποιο registration, να διαβάσει όποιο βιβλίο θέλει δωρεάν, κατευθείαν από την οθόνη του υπολογιστή του!!! Το  " Read Book Online" διαθέτει μια συλλογή από περίπου δύο χιλιάδες τίτλους στην αγγλική γλώσσα, από εκατοντάδες συγγραφείς, εκπροσώπους, κυρίως, της Αμερικανικής, της Αγγλικής και της Ιρλανδικής Λογοτεχνίας, όπως οι William Shakespeare, Mark Twain, Charles Dickens, Oscar Wilde, Robert Frost, Edgar Allan Poe, Alexander Pope, Arthur Conan Doyle,Jane Austen και άλλοι... Επίσης, πέραν της κατηγοριοποίησης των βιβλίων σε νουβέλες,ποιήματα, θεατρικά, κτλ, υπάρχουν και τρεις επιπλέον κατηγοριοποιήσεις που αφορούν βιβλία βραβευμένα με βραβεία Nobel, Pulitzer καθώς και επιλογή από τις καλύτερες νουβέλες του 20ου αιώνα...

Πίνω μια Boddingtons , έχω πάρει το lap top αγκαλιά κι έχω αράξει στον καναπέ, η Μ χαζεύει το CSI... Όσα περισσότερα μου συμβαίνουν τόσο λιγότερο έχω μυαλό για να γράψω στο blog... Αυτή την περίοδο συμβαίνουν πολλά και ο χρόνος είναι λίγος, αυτό που θέλω είναι να ρίξω λίγο τις στροφές, να μειώσω το άγχος... Παρ' όλα αυτά, έχω διάθεση για δημιουργικά πράγματα, από χθες μου την κάρφωσε κι άρχισα να διαβάζω Python κι έκανα αίτηση για ένα μεταπτυχιακό!!! Ευχηθείτε μου καλή τύχη, θα την χρειαστώ... Άλλη μια γουλιά μπύρα, μην γίνει και κάτουρο, και καληνύχτα με το αγαπημένο τραγούδι του Σ. μου...

Η "Φαιά Πανούκλα" έφτασε στα χέρια μου ως δώρο από τον αδερφό μου για τη γιορτή μου... Αγοράστηκε μέσω internet διότι δεν μπορούσε να την εντοπίσει σε κάποιο βιβλιοπωλείο (ο ίδιος τη διάβασε on-line), είναι δυσεύρετη και η έκδοση είναι παλιά (εκδόσεις "Κείμενα" ), από το 1971... Στο οπισθόφυλλο γράφει μάλιστα και την τιμή πώλησης της εποχής, "Δρχ 30" ... Η "Φαιά Πανούκλα" είναι ένα ταξιδιωτικό, πολιτικό χρονογράφημα, μια ανάλυση τους πως και του γιατί για την άνοδο του ναζισμού στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου... Γράφτηκε από τον Daniel Guerin , Γάλλο δημοσιογράφο και διανοούμενο και αποτελεί το απόσταγμα των δύο ταξιδιών που έκανε στη Γερμανία κατά τη δεκαετία του '30μ το πρώτο με τα πόδια, λίγο πριν την επικράτηση του ναζισμού, και το δεύτερο με ποδήλατο όταν ο ναζισμός είχε ήδη κυριαρχήσει... Το βιβλίο ξεκινά με ένα εισαγωγικό κείμενο όπου ο Guerin αναλύει τα ιστορικά γεγονότα της εποχής και κάνει κριτική στην στάση της γαλλικής Αριστεράς π

Υπάρχουν βιβλία που τα διαβάζεις και τα ξαναδιαβάζεις, τα μαθαίνεις απ' έξω αλλά παρ΄όλα αυτά όταν βρίσκεις ελεύθερο χρόνο, τα ξαναπιάνεις στα χέρια σου για να διαβάσεις και πάλι εκείνο το συναρπαστικό κεφάλαιο ή για να θυμηθείς τι ακριβώς έλεγε εκείνο το quote... Πια δεν το κάνω αυτό είτε γιατί δεν έχω και πολύ ελεύθερο χρόνο είτε γιατί μεγαλώνοντας όταν διαβάζω ένα βιβλίο και μου αρέσει, δεν μπορώ να το ξαναδιαβάσω, μου αρέσει να μένω με εκείνο το αίσθημα της ικανοποίησης που είχα όταν το διάβαζα την πρώτη φορά, δεν ρισκάρω να χάσω την ανάμνηση αυτού του συναισθήματος... Τα βιβλία του Umberto Eco  μου προκάλεσαν αντικρουόμενα συναισθήματα... Δεν τα έχω διαβάσει όλα, μόνο τρία και σε διαφορετικές περιόδους της ζωής μου... Το πρώτο που διάβασα ήταν το "Όνομα  του Ρόδου" ... Ήμουν μικρός, στην πρώτη ή τη δευτέρα γυμνασίου, μόλις είχα δει την ομώνυμη ταινία του Jean-Jacques Annaud , μου είχε αρέσει πολύ, και κάποιος μου έκανε δώρο και το βιβλίο...και έπαθα πλάκα!!! Η ταινί

Εγώ: Τι κάνεις Σ. ; Σ: Ντα, ντα, ντα, ντα... Εγώ: Ήσουν καλό παιδί σήμερα ή την κούρασες την μαμά σου; Σ: Ντα, ντα, ντα, αγκ, μπλεχ... Εγώ:  Θα πάμε να παίξουμε τώρα και να φάμε την κρέμα; Σ:  Αχχχ, ντα, ντα, εοοοοοο.... (Παράλληλα τον αλλάζω, έχει αρχίσει να βαριέται και θυμώνει...) Σ:     (Φωνάζει) Ντα, ντα, ντα, μα, μα, μα, νι, νι, νι, νι.!!! Εγώ: Όχι αγόρι μου εσύ έχεις δίκιο, πάντα έχεις δίκιο [*] ... (τον σηκώνω αγκαλιά) [*] Copyright της Μ.

Τα παρακάτω αποσπάσματα από ποιήματα του Γεώργιου Σουρή γράφτηκαν πριν από 120 χρόνια περίπου... Είναι λυπηρό ότι μοιάζουν σαν να γράφτηκαν σήμερα, φαίνεται τίποτα δεν έχει αλλάξει σε αυτή την χώρα από τότε... Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό, ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ; Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς, νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς, ταμεῖο δίχως χρήματα καὶ δόξης τόσα μνήματα; Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά, κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε; * * * Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια, κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια, ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή. * * * Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί, οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. * * * Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως, συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος. * * * Χαρὰ στ

Μας σκότισαν τ' αρχίδια κάποιοι την προηγούμενη εβδομάδα για τις "συμφωνίες κάτω από το τραπέζι" και τις "ανίερες συμμαχίες" μεταξύ Αριστεράς και ΝΔ για να καταψηφιστούν (δήθεν) οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών... Εχθροί της προόδου, προδότες της πατρίδας, σκουλήκια, ρεμάλια, μπλα, μπλα, μπλα... Τώρα που το ΠΑΣΟΚ πήρε τους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας και τα 2/3 των περιφερειών, προφανώς και με ψήφους από την Αριστερά, είναι όλα καλά; Δείτε   τι λέει και η Γαμάει και Δέρνει , τα λέει καλά....

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,αμήν! Κείνο το πρωινό, ο γαληνότατος δόγης Ενρίκο Ντάντολο, πήρε ένα δάχτυλο από τα δικά του κι έξυσε το μέτωπο του,και αυτό κατάδικο του, να κατεβάσει ιδέα. Φόραγε κι όλας το κρεμεζί το ράσο το δόγικο, αρραβωνιάρης της θάλασσας, επίσημος με δαχτυλίδι. Μύτη γαμψή και χαμογελαστός πάντα του, είχε μέσα του ριζωμένο βαθιά το δόγμα της πατρίδας του "σιάμι Βενετσιάνοι ε πόι Κριστιάνοι" που σημαίνει "πρώτα κλέφτε και μετά κάντε τον σταυρό σας καλού κακού"... Αυτή είναι η πρώτη παράγραφος από το "Εμείς και οι Φράγκοι" του Νίκου Τσιφόρου, του... sequel (sic!) των "Σταυροφοριών" !!! Σε αυτό το βιβλίο ο Νίκος Τσιφόρος μας εξιστορεί τα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάλυση του Βυζαντινού κράτους και την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους Σταυροφόρους, την Φραγκοκρατία που διήρκεσε περίπου τρεις αιώνες μέχρι και την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τον Μωάμεθ τον Β΄ και την κ

Το αγόρασα το καλοκαίρι από το περίπτερο στον κεντρικό δρόμο της Άκολης, στο Αίγιο, που πήγαμε διακοπές, για να διαβάζω τα μεσημέρια και στην παραλία, όσο μου επέτρεπε το μωρό... Τελικά με αυτά και με αυτά , το τελείωσα στην Αθήνα διότι δεν ήταν γραφτό να το διαβάσω ξένοιαστος... Το αντίτυπο που αγόρασα ήταν σε έκδοση τσέπης από τον εκδοτικό οίκο Λυχνάρι... Αντιγράφω την περίληψη από το site του εκδοτικού οίκου : Η κυρία Αριάδνη Όλιβερ, η διάσημη συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, πηγαίνει στο Μάντσεστερ, για να επισκεφτεί τη φίλη της Τζούντιθ Μπάτλερ και να πρωτοστατήσει στην προετοιμασία ενός πάρτυ που διοργανώνει στην έπαυλή της, για τα παιδιά ενός σχολείου της πόλης. Διάφορα παιχνίδια περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα και βραβεία. Τα παιδιά βομβαρδίζουν την κυρία Όλιβερ με τις ερωτήσεις τους, κι ένα φλύαρο κοριτσάκι – η Τζόυς Ρέυνολντς – παραπονιέται ότι τα βιβλία της δεν έχουν «αρκετό αίμα». Το ίδιο κοριτσάκι φλυαρώντας, δηλώνει ότι έχει γίνει μάρτυς ενός φόνου, αλλά δεν

Η δημοκρατία είναι συνάρτηση της καλλιέργειας του καθενός... Κάνοντας zapping πριν κανά μισάωρο στον Λαζόπουλο είδα τον Χρήστο Γιανναρά (αυτός ήταν νομίζω) να το λέει και συμφωνώ απόλυτα... Έτσι εξηγείται και η "ποιότητα" της ελληνικής δημοκρατίας...

Ο Lee Child είναι εγγύηση... Παίρνοντας ένα βιβλίο του στα χέρια σου ξέρεις τι θα διαβάσεις... Ωραίες περιγραφές, όμορφη ατμόσφαιρα, καλή πλοκή, έξυπνοι διάλογοι κι ένας ήρωας ιδιόρρυθμος και μοναχικός, ο σκληροτράχηλος πρώην στρατονόμος Τζακ Ρίτσερ, ο άνθρωπος που στο μυαλό του υπάρχει ρολόι ακριβείας... Το "Ένας ξένος στην πόλη" δεν διαφέρει... Αντιγράφω από το site των εκδόσεων Bell: Δυο μικρές πόλεις στο Κολοράντο: το Χόουπ και το Ντισπέαρ. Ανάμεσά τους δεν υπάρχει τίποτα, μόνο είκοσι χιλιόμετρα έρημος δρόμος. Ο Τζακ Ρίτσερ δεν βρίσκει αυτοκίνητο να τον πάρει κι έτσι πάει με τα πόδια. Μπαίνει στο Ντισπέαρ θέλοντας απλώς να πιει έναν καφέ. Αλλά σε χρόνο μηδέν βρίσκεται αντιμέτωπος με τέσσερις αγροίκους αστυνομικούς και μια κατηγορία για αλητεία. Και πριν καλά καλά το καταλάβει τον έχουν πετάξει έξω από την πόλη. Μεγάλο λάθος. Δεν ήξεραν με ποιον έχουν να κάνουν. Ο Ρίτσερ είναι ένας μοναχικός, περιπλανώμενος πολεμιστής, άριστα εκπαιδευμένος,

Αν είσαι ευχαριστημένος με την κατάσταση της χώρας αλλά δεν θες να ψηφίσεις, έχει καλώς... Αν δεν είσαι ευχαριστημένος και δεν πιστεύεις στην εκλογική διαδικασία, την θεωρείς αυταπάτη αλλά δραστηριοποιείσαι με άλλους τρόπους και δείχνεις έμπρακτα τη δυσαρέσκεια σου και δεν θες να ψηφίσεις πάλι έχει καλώς... Αν δεν ανήκεις σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες, είσαι δυσαρεστημένος, δεν δραστηριοποιείσαι με κανένα τρόπο αλλά και πάλι δεν θες να ψηφίσεις, να τσακιστείς να πάρεις τα πόδια σου και να σηκώσεις την κωλάρα σου από τον γαμημένο καναπέ και να πας να εξασκήσεις το τελευταίο δικαίωμα που μας έχει απομείνει και έχει ουσία και να στείλεις το μήνυμα της δυσαρέσκειάς σου... Τουλάχιστον μην γκρινιάζεις, κάτσε να σε καβαλήσουν και μην μιλάς, μην μας ζαλίζεις αφού δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα...  Η αποχή δεν στέλνει κανένα μήνυμα, νερό στον μύλο τους ρίχνει, ξύπνα ζωντόβολο!!!

Remember, remember, the 5th of November The Gunpowder Treason and plot; I know of no reason why Gunpowder Treason Should ever be forgot. Δημοφιλείς μέχρι και σήμερα μεταξύ των μικρών παιδιών, οι στίχοι αυτοί εξακολουθούν να υπενθυμίζουν στους Άγγλους γιατί το βράδυ της 5ης Νοεμβρίου σε κάθε πόλη και χωριό της Βρετανίας πυροτεχνήματα λάμπουν στον αέρα. Η 5η Νοεμβρίου γιορτάζεται στη Βρετανία ως η Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night), σε ανάμνηση της αποτυχημένης προσπάθειας του Φωκς να ανατινάξει το Βρετανικό Κοινοβούλιο στις 5 Νοεμβρίου 1605 και να οργανώσει τη "Συνωμοσία της Πυρίτιδας" σαν αντίδραση στην τυραννική βασιλεία του Ιακώβου Α' και στα σκληρά μέτρα του προτεστάντη βασιλιά απέναντι στους Καθολικούς. Στις αρχές του 17ου αιώνα, στα προάστια της πόλης του Λονδίνου, τρεις Καθολικοί Βρετανοί συναντώνται μυστικά για να αποφασίσουν τη δράση τους. Ο βασιλιάς Ιάκωβος Α' της Αγγλίας είχε μόλις αναλάβει την εξουσία της χώρας. Παρότι είχε υποσχεθεί χ