Ψαροκόκαλο...

Σήμερα το πρωί έκανα μια μεγάλη βόλτα με το ποδήλατο... Αυτή είναι η θέα από το ύψωμα μπροστά από το 2ο Γυμνάσιο/Λύκειο Χολαργού...

Τους Clash τους άκουσα πρώτη φορά πιτσιρικάς, εκεί γύρω στα 13, στην περίφημη διαφήμιση της Levi's που έπαιζε το "Should I Stay Or Should I Go" ... Γοητευμένος (sic!!!) από το κομμάτι αλλά (μεταξύ μας) κυρίως από το hype που είχε δημιουργηθεί εκείνη την περίοδο γύρω από το κομμάτι και το συγκρότημα, αγοράζω μια συλλογή των Clash , το "The Clash: The Singles" ... Δεν είχα ακούσει ποτέ τίποτε άλλο δικό τους και αμέσως ξεχώρισα το "London Calling" , κάτι μου έκανε... Απόψε, χάζευα το X-Factor και η Μ. λαγοκοιμόταν στον καναπέ, όταν σε κάποια φάση έπαιξε το κομμάτι και κάτι μου έκανε κλικ, ξύπνησα από εκεί που πήγαινα να αποκοιμηθώ... Άλλη μια φορά λοιπόν... "I live by the river" ...

Καλή κίνηση η επικήρυξη αλλά ένα χέρι ξύλο θα του το έριχνα και τζάμπα του παλιόπουστα... Επικηρύχθηκε ο ασυνείδητος που ακρωτηρίασε αρκουδάκι Από το δήμο Σταυρούπολης Ξάνθης Με 5.000 ευρώ επικήρυξε ο δήμος Σταυρούπολης Ξάνθης τους ασυνείδητους που δολοφόνησαν και ακρωτηρίασαν ένα μικρό αρκουδάκι στην οροσειρά της Ροδόπης. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του δήμου, "το άτομο που διέπραξε το έγκλημα, πάσχει από σοβαρές ψυχολογικές διαταραχές και ως εκ τούτου είναι επικίνδυνο για την τοπική κοινωνία". Υπενθυμίζεται ότι την Τετάρτη βρέθηκε στην ευρύτερη περιοχή του Λειβαδίτη Ξάνθης, νεκρό από πυροβολισμό στο κεφάλι, αρσενικό αρκουδάκι μόλις δύο ετών, του οποίου είχαν κόψει τα δύο μπροστινά πόδια. Σημειώνεται ότι η ευρύτερη ορεινή περιοχή της Ροδόπης αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο βιότοπο αρκούδας στη χώρα μας με ελάχιστο πληθυσμό περίπου 20-30 ζώα. Η καφέ αρκούδα παραμένει αυστηρά προστατευόμενο είδος στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Από τον ΣΚΑΙ .

Αν ποτέ βρεθείτε στην Πορτογαλία και συγκεκριμένα στην Λισαβόνα, να πάτε οπωσδήποτε να φάτε Pastéis de Nata . Το pastel (ενικός του pastéis) είναι ένα γλυκό με μεγάλη ιστορία και αποτελεί το...εθνικό επιδόρπιο της Πορτογαλίας! Ουσιαστικά είναι μια τάρτα με κύρια συστατικά το γάλα και τα αυγά αλλά άλλο να το λέμε και άλλο να το τρως! Αν θέλετε να δοκιμάσετε το αυθεντικό pastel, πρέπει να ψάξετε το Casa Pastéis de Belém το οποίο λέγεται ότι είναι το πρώτο μέρος στο οποίο σερβιρίστηκε το εν λόγω γλυκό, μεταξύ μας όμως, παντού, όπου και να βρεθείτε, όλα τα καφέ και εστιατόρια το σερβίρουν. Για μένα το καλύτερο ήταν αυτό που έφαγα από ένα πολύ ωραίο μαγαζί στην Λισαβόνα, στην Avenida Liberdade 169 που λέγεται "Bela Ipanema" ...

Αυτό είναι το σχόλιο της Μάνιας Τεγοπούλου, εκδότη της "Ελευθεροτυπίας" , προς τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 24ης Νοεμβρίου... Πέραν της καταφανούς "ποιητικής διάθεσης" , δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς θέλει να πει και κυρίως, τι ελπίζει να πετύχει η εκδότης της γνωστής εφημερίδας με το εν λόγω σημείωμα... Η κυρία Τεγοπούλου συνελήφθη και οδηγήθηκε στο αυτόφωρο όταν αρνήθηκε να υποβληθεί σε αλκοτέστ στην Πανόρμου, τα ξημερώματα της 20ης Νοεμβρίου... Η σύλληψή της ίσως ήταν το γεγονός που την συγκλόνισε και ενέπνευσε το εν λόγω σχόλιο... (Η φωτογραφία είναι από το TVXS )

Η Μ. έχει αποκοιμηθεί στον καναπέ, εγώ βαριέμαι και χαζεύω στο internet.. Πριν από 1,5 χρόνο, τον Μάη του 2008, κόβαμε βόλτες στο Παρίσι και τραβούσα βίντεο τους in line skaters να "χορεύουν" σε μια πλατεία στο πλάι του Λούβρου...

Άκουσα χθες το βράδυ στις ειδήσεις του ALTER ότι μεταξύ των προσαγωγών που έγιναν πριν, μετά και κατά τη διάρκεια της πορείας, ήταν και αυτές δύο νεαρών που ήταν εριστικοί κατά τη διάρκεια των ελέγχων που έκανε η αστυνομία στο μετρό... Δεν γνώριζα ότι το να είσαι εριστικός αποτελεί ποινικό αδίκημα κι επίσης θα ήταν ενδιαφέρον να καθοριστεί ο βαθμός εριστικότητας που επισύρει σύλληψη και προσαγωγή... Τι ακριβώς θεωρείται κολάσιμο, ένα άγριο βλέμμα, μια απότομη κίνηση, μια βρισιά; Καλό θα ήταν να υπάρξουν διευκρινήσεις διότι έχω χάσει το "εριστικόμετρό" μου και δεν θέλω να βρεθώ πίσω από τα κάγκελα χωρίς να το καταλάβω...

Απορρίπτει προκαταβολικά την συμμετοχή του στον κοινωνικό διάλογο για το ασφαλιστικό που έχει προαναγγείλει η κυβέρνηση, το ΚΚΕ... Λαμβάνοντας υπόψη το παλιότερο σύνθημά του περί πέντε κομμάτων και δυο πολιτικών, συμπεραίνω ότι στο διάλογο για το ασφαλιστικό θα εκπροσωπηθεί μόνο η μια πολιτική κατά το ΚΚΕ... Εν ολίγοις οι εργαζόμενοι για τους οποίους κόπτεται το ΚΚΕ και αυτοί που το στηρίζουν, δεν θα έχουν "φωνή" σε αυτόν τον διάλογο για αυτό το τόσο σημαντικό θέμα... Ακόμα και αν το παιχνίδι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο, δεν όφειλε το ΚΚΕ να "πέσει μαχόμενο" στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων;

Πέραν της γκρίνιας και της μίρλας του περασμένου σαββατοκύριακου, τις προηγούμενες μέρες πήραμε και μια μεγάλη χαρά... Πήγαμε με την Μ. στο Ιασώ και έκανε το υπερηχογράφημα Β' επιπέδου... Ο μπέμπης είναι υγιής, αρτιμελής, στρουμπουλός και ψηλός!!! Η Μ. είχε αγχωθεί πάρα πολύ για το αν είναι καλά και "κατόρθωσε" να περάσει το άγχος της και σε μένα που, όλως περιέργως, είμαι αρκετά ψύχραιμος σε ότι αφορά το μωρό... Καθυστέρησαν και τα ραντεβού και μέχρι να μπούμε και να δούμε ότι όλα πάνε καλά, μας βγήκε η ψυχή!!! Τέλος καλό όλα καλά όμως... Το χαρμόσυνο γεγονός γιορτάσαμε εξολοθρεύοντας μια πίτσα σπέσιαλ 4χ4 από την Pizza Fan, καταστρέφοντας, εννοείται, τη διατροφή που έχουμε ξεκινήσει εδώ και δύο εβδομάδες...

Άθλιο σαββατοκύριακο, κακή διάθεση, πολλή κούραση, πολύ στρες, παρεξηγήσεις κι ένας εγκέφαλος με τις ενδείξεις του όλες στο μηδέν... Ευτυχώς που έρχεται η Δευτέρα... Καληνύχτα...

Η Αριστερά ζητάει να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι στα προγράμματα stage, κάνοντας τα στραβά μάτια ότι πολλοί από αυτούς διορίστηκαν με κομματικά/αναξιοκρατικά κριτήρια... Ας υποθέσουμε ότι αυτό είναι δυνατόν καθώς όντως υπάρχουν τομείς του δημοσίου όπου υπάρχουν τρομακτικές ελλείψεις προσωπικού και οι stagier καλύπτουν πολλές από τις πάγιες ανάγκες... Υπάρχουν όμως, επίσης πολλοί, τομείς του δημοσίου όπου μόνιμοι και stagier "συνωστίζονται" σε ελάχιστες, βυσματικές θέσεις... Εκεί θα χρειαστεί να σταθμιστούν οι ανάγκες του δημοσίου σε προσωπικό για να περιοριστεί ο αριθμός των υπεράριθμων... Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνει ξεκαθάρισμα, δεν είναι δυνατόν να κάθονται δυο υπάλληλοι σε μια καρέκλα, ούτε είναι δυνατόν κάποιος να πληρώνεται χωρίς να δουλεύει... Έστω ότι γίνεται κάτι τέτοιο, ποια θα είναι η αντίδραση της Αριστεράς; " Όχι στις απολύσεις" ; Να με συμπαθάτε αλλά το όλο σκηνικό μου βρωμάει από μακρυά μικροπολιτική και σπέκουλα... Σε

Η κυρία Παπαρήγα μπορεί να υπερασπίζεται το Τείχος του Βερολίνου και ότι άλλο επιθυμεί κι επίσης μπορεί να έχει δίκιο ότι οι συγκεντρωμένοι στο Βερολίνο αυτές τις μέρες γιορτάζουν όχι την πτώση του τείχους αλλά την καπιταλιστική "παλινόρθωση"... Από την πλευρά μας πάλι, οι αναγνώστες της είδησης, είτε υποστηρίξαμε ή όχι κάποια στιγμή το ΚΚΕ, έχουμε κάθε δικαίωμα να ανατριχιάζουμε από την ευκολία και το πάθος της να υπερασπίζεται μια πολιτική λογική/πρακτική που λέει ότι οι άνθρωποι και οι σκέψεις τους μπορούν να μπαίνουν σε κουτιά, είτε πραγματικά, είτε νοητά, για το "καλό" τους...

Δεν είμαι ο πιο ανοιχτός άνθρωπος του κόσμου, δεν ήμουν και ποτέ... Επιτρέπω σε κάποιους να "βλέπουν" λίγο παραμέσα μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και υπό συγκεκριμένες συνθήκες... Μόνο η Μ. "βλέπει" περισσότερα από εμένα και αυτό οφείλεται σε αυτήν... Όταν σκοτώθηκε ο Γ., όταν ήμουν 20 χρονών, πλάνταξα στο κλάμα... Με τον Γ. ήμασταν φίλοι από 10 χρονών, αυτοκόλλητοι... Στην κηδεία του έκλαιγα με λυγμούς και δεν πήγα στο νεκροταφείο, πήγα την άλλη μέρα με τον Δ. που έλειπε σε διακοπές την ημέρα της ταφής, και την Χ. ... Από τότε και για πολλά χρόνια, δεν ξαναέκλαψα, λες και το είχα απαγορέψει στον εαυτό μου μέχρι που ένα βράδυ, μια εποχή που περνούσα κάποια ζόρια, γύριζα με ταξί στο σπίτι και καθόμουν στο πίσω κάθισμα... Το ταξί πέρασε από το σημείο που σκοτώθηκε ο Γ. (είχα ξαναπεράσει εκατοντάδες φορές) και σκέφτηκα "Πού είσαι ρε μαλάκα;" ... Λίγο μετά συνειδητοποίησα ότι τρέχανε τα μάτια μου και σκουπίστηκα γρήγορα μην με δει ο ταρίφας... Όλα α

Έκατσα χθες βράδυ και είδα το "The Curious Case of Benjamin Button" ... Μα τον Θεό, τι ωραία ταινία!!! Τι ωραία ταινία!!! Την ευχαριστήθηκα τόσο πάρα πολύ, αν και είναι λίγο οξύμωρο σχήμα να χρησιμοποιώ την λέξη "ευχαριστήθηκα" για να περιγράψω τα συναισθήματα που μου προκάλεσε η ταινία... Με ξετίναξε στην κυριολεξία... Μάλλον έχω γίνει πολύ ευαίσθητος τώρα που η Μ. είναι με την κοιλιά τούρλα και ο μπέμπης έχει τρελαθεί στην κλωτσιά αλλά πραγματικά την τελευταία ώρα της ταινίας με όσα έγιναν μεταξύ του Μπέντζαμιν και της Νταίζυ και με το παιδί τους, πραγματικά έγινα ράκος... Τέλος πάντων, η ταινία είναι του David Fincher , ενός πολύ αγαπημένου μου σκηνοθέτη, ο οποίος φτιάχνει μια πολύ όμορφη ιστορία που ακροβατεί διαρκώς μεταξύ της πραγματικότητας και του παραμυθιού, δημιουργώντας μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα... Ήθελα να την δω εδώ και αρκετό καιρό αλλά την "φοβόμουν" , με είχανε τρομάξει κάποια αρνητικά σχόλια που είχα ακούσει και διαβάσει τόσο για το