Σοσιαλδημοκρατία ώρα μηδέν...(?)

Τις τελευταίες μέρες τρέχω σαν το άλογο και δεν έχω χρόνο όχι για blogging αλλά για άλλες, πιο...φυσικές ανάγκες... Παρ' όλα αυτά χθες διάβασα αυτό το πολύ καλό άρθρο του Ρούσσου Βρανά από τα Νέα, το οποίο αναδημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία από τον Γιάννη Τριάντη, το οποίο επ' αφορμής της συντριβής του SPD στις εκλογές στη Γερμανία, κάνει μια πάρα πολύ εύστοχη ανάλυση πάνω στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία... Διαβάστε το, αξίζει τον κόπο, αν όμως αναρωτηθείτε γιατί η Σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα, σε αντίθεση με την Ευρώπη, γνωρίζει άνοδο, ξανασκεφτείτε το...

Εδώ είναι Βαλκάνια, η Μέρκελ είναι σίγουρα καλύτερη από τον Καραμανλή (για τον Γιωργάκη  θα δείξει...) άσε που πάντα ο Έλληνας πάει στην κάλπη έχοντας στο μυαλό του να ψηφίσει "το μη χείρον βέλτιστον"...

Γερμανία: συντριβή της μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ Από τα «ΝΕΑ»

«Ο άξονας έσπασε. Ο κύκλος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας έκλεισε οριστικά. Δεν ζούμε πια στα χρόνια του Σρέντερ που, όταν βρισκόταν στο τιμόνι της Γερμανίας, υποσχόταν μια εποχή σταθερότητας και οικονομικής ανάπτυξης.

Στην εποχή του υποστήριζε πως ήταν εφικτός ο μετασχηματισμός της κοινωνίας σε ένα "νέο κέντρο", που θα ξεπερνούσε τις παραδοσιακές πολιτικές συγκρούσεις και θα αποκτούσε την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Μαζί με τους Εργατικούς του Μπλερ, οι Σοσιαλδημοκράτες του Σρέντερ υπόσχονταν να δρέψουν τους γλυκούς καρπούς της παγκοσμιοποίησης και να τους μοιράσουν σε ολόκληρη την κοινωνία. Η παγκόσμια οικονομική κρίση ήρθε να βάλει ένα τέλος σε αυτές τις υποσχέσεις. Οι ηττημένοι του σήμερα (οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες) και οι ηττημένοι του αύριο (οι Βρετανοί Εργατικοί) δεν μπορούν πια να καλλιεργούν τις ίδιες αυταπάτες που καλλιεργούσαν όταν "η σοσιαλδημοκρατία ήταν πανταχού παρούσα και καμιά ευρωπαϊκή κυβέρνηση, είτε ήταν κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερή, δεν μπορούσε να κάνει χωρίς αυτήν", όπως το είχε πει κάποτε ο τέως υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ.

Η βαθιά κρίση του συστήματος επιβάλλει την ανάγκη για ριζικές λύσεις. Το μήνυμα από τις γερμανικές εκλογές είναι πως το σύστημα εγκαταλείπει πια τα συναινετικά άλλοθι και τις δεσμευτικές συμμαχίες. Πίσω από τις απατηλές μεταμορφώσεις και την ιδεολογική αχρωματοψία αναδύεται πάλι η Δεξιά όπως την είχαμε πρωτογνωρίσει. Αυτός είναι ο ρόλος που θα παίξει στη νέα γερμανική κυβέρνηση το Κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών. Η έλευσή του είχε προετοιμαστεί από τη σοσιαλδημοκρατία, όταν αυτή υποτασσόταν στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και του τραπεζικού κεφαλαίου, όταν εφάρμοζε τις πιο δραστικές μεταπολεμικές περικοπές στο γερμανικό κοινωνικό κράτος και όταν μετέτρεπε τη Γερμανία σε μία χώρα με το χαμηλότερο εργατικό κόστος στον βιομηχανικό κόσμο (μετά τις ΗΠΑ). Αν όλα αυτά έγιναν από τη σοσιαλδημοκρατία, θα αδικούσαμε τη νέα συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών και Ελεύθερων Δημοκρατών αν περιμένουμε τα καλύτερα: Θα είναι μια κυβέρνηση απροκάλυπτα δεξιά και ταξική. Οι τραπεζικοί κύκλοι τρίβουν από τώρα τα χέρια τους και απαιτούν να εφαρμοστούν χωρίς χρονοτριβή μέτρα που θα ρίχνουν το βάρος της κρίσης στους ώμους των εργαζομένων. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ρούλαντ, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες θα επιβάλουν αμέσως μείωση στη φορολογία των επιχειρήσεων και θα προωθήσουν νομοθεσία που θα διευκολύνει τις προσλήψεις και τις απολύσεις.

Το γερμανικό εκλογικό αποτέλεσμα, όμως, ήταν και ένα πλήγμα, στον δικομματισμό: οι επιδόσεις των Χριστονοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών ήταν από τις χειρότερες μεταπολεμικά, καθώς οι ψηφορόροι μετατοπίστηκαν στα μικρότερα κόμματα. Τουλάχιστον αυτοί οι ψηφοφόροι θα ξέρουν πως, όταν πίσω από το προσωπείο της μητέρας Τερέζας που είχαν φορέσει οι Σοσιαλδημοκράτες στη Μέρκελ, δουν να ξεπροβάλλει το πρόσωπο της Θάτσερ, αυτό δεν θα έχει γίνει με τη δική τους συνενοχή».