Gran Torino...

Το Σάββατο, είδα σε dvd το Gran Torino την τελευταία ταινία του Κλιντ Ίστγουντ... Σκασίλα σας βέβαια και "γιατί το κάνεις θέμα ρε μεγάλε" αλλά πραγματικά είχα χρόνια να δω ταινία που μου άρεσε τόσο πολύ... Ο Κλιντ Ίστγουντ είναι εγγύηση, οι ταινίες του είναι καταπληκτικές αλλά αυτή η συγκεκριμένη με κράτησε στην τσίτα, με αμείωτο το ενδιαφέρον για όλο το 2-ωρο περίπου που διαρκεί... Το σενάριο περιστρέφεται γύρω από ένα γεροπερίεργο, παράξενο, ρατσιστή, αγενή και βίαιο τύπο ο οποίος μένει χήρος και αποκομμένος από οικογένεια φίλους και γείτονες οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι Ασιάτες μετανάστες... Κάποια απροσδόκτητα γεγονότα τον φέρνουν σε επαφή με τους γείτονές του και παρακολουθούμε το σταδιακό δέσιμο του γεροπαράξενου Γουόλτ Κοβάλσκι με τον έφηβο γείτονά του Τάο, δέσιμο πολύ δυνατό όπως αποδεικνύεται από την δραματική κορύφωση της ταινίας... Ο Κλιντ Ίστγουντ δίνει ρεσιτάλ σαν Γουώλτ Κοβάλσκι, ενός Αμερικανού πολωνικής καταγωγής, συνταξιούχου εργάτη της Ford, που μισεί τα γιαπωνέζικα αυτοκίνητα, μασάει καπνό, φτύνει, πίνει πολύ αλλά έχει και πολλούς σκελετούς κλεισμένους στην ντουλάπα του, ενώ και το υπόλοιπο cast, άγνωστοι ηθοποιοί σε μένα, παίζει πολύ καλά... Η ταινία αγγίζει πολλά θέματα τόσο κοινωνικά όσο και προσωπικά/ψυχολογικά, όπως η μετανάστευση, η φτώχια, ο πόλεμος, τα πρότυπα, η φιλία, η παράδοση, η ανοχή στο διαφορετικό και πολλά άλλα, αλλά το κάνει με ένα τρόπο πολύ ωραίο χωρίς ίχνος διδακτισμού... Η ταινία έχει και πολλά κωμικά στοιχεία αφού ο Γουώλτ αδυνατεί να θυμηθεί ονόματα, βρίζει ακατάσχετα και μορφάζει διαρκώς ενώ η σκηνή του Γουώλτ και του Τάο στο κουρείο του Ιταλού κουρέα, όπου οι δύο μεγαλύτεροι μαθαίνουν στον Τάο πώς "να μιλάει σαν άντρας", είναι πραγματικά όλα τα λεφτά....

Το review της ταινίας μπορεί να άργησε ελαφρώς, (συγχωρήστε με, άργησα αλλά την είδα) αλλά την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους...