Πάει η δωρεάν ψυχανάλυση...

Το blogging είναι ένα είδος δωρεαν ψυχανάλυσης, τουλάχιστον για εμάς που μπλογκάρουμε ανώνυμα και χωρίς να μοστράρουμε την φάτσα μας... Τραβάς τα ζόρια σου, έχεις τα νέυρα σου, γράφεις ένα post, ξεσπάς, τα βγάζεις από μέσα σου, ψιλοχαλαρώνεις και μετά πας και κοιμάσαι πιο ήσυχος... Η ανωνυμία σου εξασφαλίζει 0 συνέπειες για ότι πεις... Δεν πας να βρίσεις το αφεντικό σου, τον πατέρα σου, την μάνα και τη γυναίκα σου, δεν τρέχει τίποτα... Είσαι ένα avatar που κατεβάζει καντήλια...και?

Το πράγμα περιπλέκεται όταν συγγενείς, φίλοι και γνωστοί συνδέουν το blog με το πρόσωπο, είτε τυχαία, είτε γιατί εσύ τους το υπέδειξες... Από την μια είναι ωραίο, "Πολύ ωραίο αυτό το blog που έχεις και εις ανώτερα!!!", αλλά τότε χάνεις την ανωνυμία σου, έχεις δεύτερες σκέψεις, σου λέει "Κι αν πω καμιά μαλακία πάνω στα νεύρα μου και την πληρώσω?", οπότε τι κάνεις?...Το κρατάς μέσα σου...Άρα?

Πάει η δωρεάν ψυχανάλυση...

Θα βγει τώρα και κάποιος και θα μου πει, "Kαι γιατί ρε μεγάλε δεν πας να τα πεις σε κανά φίλο, τόσο εξαρτημένος μαλάκας στο internet είσαι? Ουστ από εδώ παλιογίδα, ήξερες και στο χωριό σου το social networking!!!"... Θα του απαντήσω, "Όταν τρέχω κι εγώ και οι φίλοι μου 24/7 σαν παλαβοί και καταφέρνουμε να βρεθούμε μια φορά το 20-ήμερο και αυτό μετά από τηλεφωνικό κανόνισμα, μέρες πριν, δεν μπορώ να μπω αυτόματα σε mode ενδοσκόπησης και να βγάλω τα σώψυχά μου, προτιμώ να μάθω τα νέα τους και να πω καμιά μαλακία για τον Θρύλο, γκέγκε?"...

Anyway, η ουσία είναι μία...

Ο βερεσές της ψυχανάλυσης απόθανε, αποτανθείτε σε επαγγελματίες...