Γκρίνια...

Είμαι στο γραφείο...
Βαριέμαι...
Δεν έχει δουλειά και ξύνομαι...
Προσπαθώ να διαβάσω ένα tutorial για CSS και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ...
Χθες έφαγα αρκετή ώρα να διορθώσω ένα λάθος που έκανε συνάδελφος που λείπει σε άδεια και οι πελάτες δεν είχαν πάρει χαμπάρι τόσο καιρό και τώρα που το πήραν γκρινιάζανε και εγώ έπρεπε να μαντέψω τι είχε κάνει η συνάδελφος καθώς δεν υπήρχε documentation για το συγκεκριμένο case...
Δεν θέλω να είμαι εδώ, καλύτερα πολεμικός ανταποκριτής στο Αφγανιστάν...
Χθες το βράδυ βγήκα για φαΐ (είχα γενέθλια λέμε), πλακώθηκα σε κάτι κεμπάπ, έφαγα και τη μισή μερίδα της Μ., ακόμα το στομάχι μου είναι σαν την Χιροσίμα μετά την ρίψη της βόμβας...
Πρέπει να πάω super market μετά τη δουλειά και να πάω να πληρώσω τα κοινόχρηστα και να βάλω την κασέτα να παίζει: "Ναι, κύριε Π. μου τα δικά μου θα πληρώσω, όχι του ιδιοκτήτη... O ιδιοκτήτης δεν θέλει να τα πληρώνω εγώ, θέλει να τα βρείτε μόνοι σας...Ναι τι να κάνω κι εγώ, έρχομαι σε δύσκολη θέση, από την τσέπη μου να τα βάλω? Δεν γίνεται.....μπλα, μπλα, μπλα...."....
Η ασφάλεια του αυτοκινήτου λήγει σήμερα και ο ασφαλιστικός μας πράκτορας δεν έχει επικοινωνήσει ακόμα μαζί μας και του αφήνουμε μηνύματα μπας και ευαρεστηθεί να ασχοληθεί μαζί μας και να ανανεώσουμε την ασφάλειά μας...
Η Μ. πρέπει να κάνει κάποιες εξετάσεις, ο γιατρός της δεν σηκώνει τα τηλέφωνα, τα αποτελέσματα πρέπει να τα έχουμε μέχρι τις 31, οι εξετάσεις θέλουν μέρες να βγούνε, αγχώνομαι, σκατά...