Ψαροκόκαλο...

Το "μαγαζί" κλείνει για διακοπές, ήταν ώρα επιτέλους και για μας... Αύριο το πρωί σαλπάρουμε και για κανένα δεκαήμερο θα λιαζόμαστε κάπου εκεί γύρω ... Καλά να περάσουμε εμείς που φεύγουμε, καλά να περάσετε εσείς που θα φύγετε, καλά να περνάτε κι εσείς που θα μείνετε στην πόλη, η Αθήνα τον Αύγουστο είναι όμορφη... Σε δέκα μέρες Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, τα ξαναλέμε...

Στην αρχή το σενάριο ήταν ότι λόγω οικονομικής κρίσης δεν θα παίξουνε...Μετά η "μεγαλόκαρδη" Διεύθυνση ανακοίνωσε ότι θα δοθούν υπό προϋποθέσεις.. Οι προαγωγές ανακοινώθηκαν σήμερα και το όνομά μου δεν ήταν μεταξύ των ονομάτων των προαχθέντων και φέτος την περίμενα την προαγωγή, είχα δουλέψει γι' αυτήν... Οι αυξήσεις δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη αλλά τα κακά χαμπέρια έχουν αρχίσει ήδη να φτάνουν είτε σαν κουτσομπολιά, είτε σαν επιβεβαιωμένες ειδήσεις από τα υπόλοιπα τμήματα... Νιώθω ξενερωμένος αλλά δεν σκάω ιδιαίτερα... Μερικές φορές είναι καλά κάτι τέτοια σκηνικά, σε βοηθάνε να πάρεις ευκολότερα κάποιες αποφάσεις που φαίνονται δύσκολες υπό άλλες συνθήκες... Υγεία να έχουμε, σε μια ώρα ξεκινάει η άδειά μου και θέλω και θα περάσω καλά... Απλά φέτος έχω λίγη σκέψη παραπάνω να κάνω...

Η Daria αφιέρωσε ωραία μουσικούλα στους φίλους της, στο τελευταίο της post... Εγώ δεν ήμουν ποτέ καλός με τις αφιερώσεις αλλά επειδή έχω καλή διάθεση σήμερα είπα να το μεταδώσω και σε άλλους και θυμήθηκα ένα βίντεο που ακόμα και τώρα, μετά από τόσο καιρό, με κάνει να γελάω...

Επ' αφορμής κάποιων συζητήσεων που είχα το τελευταίο δεκαπενθήμερο με διαφορετικούς ανθρώπους που είχαν πανομοιότυπες αντιδράσεις κατά τη διάρκεια της κουβέντας θα ήθελα να υπογραμμίσω το εξής: Η συνεχής άρνηση, απόρριψη και απαξίωση των πάντων, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχεις άποψη όταν δεν έχεις κάτι εναλλακτικό και ρεαλιστικό να προτείνεις... Φανερώνεις ίσως ότι ζεις στον κόσμο σου, ότι είσαι περισσότερο φοβισμένος απ' όσο θες να δείχνεις ή απ΄όσο είναι οι υπόλοιποι αλλά άποψη το "δεν" , το "όχι" και το "μην" , δεν το λες... Όταν θες να γκρεμίσεις κάτι πρέπει να είσαι έτοιμος να χτίσεις κάτι άλλο στα ερείπια που θα αφήσεις αλλιώς θα γεμίσεις τον τόπο συντρίμμια, και αυτό το κάτι πρέπει να στηρίζεται πάνω σε ρεαλιστικά επιχειρήματα και όχι τι ξινίζει και τι βρωμάει σε σένα...

Αγαπητέ Δήμαρχε, καλημέρα... Σου γράφω για να σου περιγράψω τι μου συνέβη χθες το απόγευμα... Κατεβαίνω χθες την Μεσογείων με το αυτοκίνητο κατά τις 18:30 όταν ενώ δεν έχει κίνηση, εκεί στο ύψος του θεάτρου "Πόρτα" έχει κολλήσει το σύμπαν στην δεξιά λουρίδα.... " Τι διάολο συμβαίνει? ", σκέφτομαι και δεν αργώ να καταλάβω καθώς βλέπω το απορριμματοφόρο να αδειάζει κάδους... " Δεν μπορεί ", σκέφτομαι, " Ποιος φωστήρας είχε την ιδέα να βγάλει τα απορριμματοφόρα, 18:30 στο δρόμο? ". Διότι σε μια πόλη με άθλιο οδικό δίκτυο, υπεράριθμα αυτοκίνητα, προβληματικές συγκοινωνίες και οδηγούς και πεζούς με σπασμένα νεύρα, η ιδέα του να γίνεται η αποκομιδή των σκουπιδιών σε ώρα αιχμής μοιάζει σουρεαλιστική... Από την άλλη μεριά Δήμαρχε, για να μην σε αδικώ, δεν είναι ο δικός σου δήμος ο μόνος στον οποίο έχω δει να συμβαίνει κάτι τέτοιο καθώς και στην Αγία Παρασκευή ή τον Χολαργό, πολλές φορές, πριν πέσει η νύχτα, βγαίνουν παγανιά τα απορριμματοφόρα. Ξέρετε κά

Από Ελευθεροτυπία .

Διαβάζω στα Νέα το άρθρο που αφορά το ροζ κύκλωμα που εξαρθρώθηκε τις προηγούμενες ημέρες και γυρίζει το στομάχι μου... Οι περιγραφές της ζωής που ζούσανε οι αλλοδαπές κοπέλες και οι διάλογοι μεταξύ των εμπλεκομένων εμετικοί... Η Αστυνομία, υπουργεία, επιφανή και "αξιοσέβαστα" μέλη της κοινωνίας μας, όλοι συμμετέχουν και παίζουν τον ρόλο τους σε αυτή την ιστορία... Σταχυολογώ τα "καλύτερα" αν και καλό είναι να διαβαστεί ολόκληρο το άρθρο... «Γεια. Χρειάζομαι χρήματα για φαγητό. Ευχαριστώ, Γιούλα». Με ένα γραπτό μήνυμα μία από τις κοπέλες θύματα του ροζ κυκλώματος που εξαρθρώθηκε πριν από λίγες μέρες από τις διωκτικές αρχές- ζητά από τον εργοδότη της χρήματα για να φάει... ...λέει σε μία από τις καταθέσεις της μία άλλη νεαρή κοπέλα, η οποία αναγκάστηκε να εργάζεται σε «κρυφό οίκο ανοχής» ακόμα και όταν διαγνώστηκαν γυναικολογικά προβλήματα... ...«ΤΑΡΙΦΑ» 3.200 ΕΥΡΩ τον μήνα φέρεται ότι είχαν... κόψει οι αστυνομικοί που έκαναν τα στραβά μάτια σε ιδιοκτήτες καταστημάτ

Κουβέντιαζα με πμ με ένα φίλο στο phorum κι έγραψα και το παρακάτω... Ξενέρωμα μεγάλο ρε φίλε, πολύ... Δεν ξέρω μπορεί να μεγαλώνω εγώ και να αλλάζω μυαλά αλλά το ζήτημα είναι ότι όσο περνάνε τα χρόνια δεν μπορώ την αμπελοφιλοσοφία και όταν ακούω το ΚΚΕ να μιλάει, είτε μέσω εκπροσώπου είτε μέσω στελέχους/φίλου, μου έρχεται ζαλάδα... Τι να σχολιάσω ρε φίλε, την εμφάνιση στο debate που έλεγε άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε η Αλέκα για τους μισθούς στην Τυποεκδοτική? Για την στάση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση? Ανυπακοή...Αυτό δεν είναι πολιτική θέση αυτό είναι σλόγκαν... Είτε προχωράς με δεδομένο την Ευρωπαϊκή Ένωση και προσπαθείς να την αλώσεις από μέσα, είτε μιλάς ξεκάθαρα και προωθείς την επανάσταση... Επιστροφή στο εθνικό κράτος όπως το γνωρίζαμε δεν είναι δυνατή, είναι βλάκας όποιος νομίζει κάτι τέτοιο, άρα τι λες? Γενικά τραλαλά επανάσταση... Όταν έγινε ο Δεκέμβρης όμως, δεν έκανες καν απόπειρα να τον εκμεταλλευτείς, άσχετα αν εγώ ήμουν ενάντιος στα σπασίματα, και το ξ

Το ομολογώ... Μου αρέσουν οι ταινίες "κοινωνικού προβληματισμού " που γύρισε ο Δαλιανίδης , ο Φώσκολος, ο Δαδήρας τη δεκαετία του '80...Τις παλιές καλές εποχές που η ιδιωτική τηλεόραση έκανε τα πρώτα της βήματα και τις πρόβαλλε συχνά τις παρακολουθούσα με μανία... Διασκέδαζα πάρα πολύ με την, και καλά, σοβαρότητα τους, άσε που σε αυτές τις ταινίες έχουν παίξει μερικές από τις πιο γαμάτες ατάκες του ελληνικού σινεμά, άντερο δεν μου έμενε... Πλέον τα κανάλια δεν τις προβάλλουν και μου έχουν λείψει, οφείλω να πω, οπότε κάνοντας ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτή την "χρυσή" εποχή του ελληνικού σινεμά θα παρουσιάσω μερικά βίντεο από τις ταινίες εκείνης της εποχής... Ο Γιώργος Πετρόχειλος ανακαλύπτει την αλήθεια στους Sex Pistols , χορεύει με το σλιπάκι και περνάει στην αιωνιότητα... (Ίσως η πιο cult σκηνή ever. ..) Η ελληνική κινηματογραφία αποφασίζει να ασχοληθεί με το θέμα της βίας στα γήπεδα και δημιουργεί μεγαλειώδεις σκηνές συγκρούσεων, που συνο

Προσπαθώ να βρω εδώ και ώρα κάτι ενδιαφέρον για να γράψω και δεν μου έρχεται τίποτα... Σπάω το κεφάλι μου αλλά τίποτα... Η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι... Βαριέμαι πολύ... Έχω ακόμα 14 ημερολογιακές μέρες για την τελευταία μέρα πριν από την άδεια και μετά μην τον είδατε... 10 μερούλες κλεισμένες και κανονισμένες στην (αγαπημένη) Νάξο και βλέπουμε... Αν έχει περισσέψει κανένα φράγκο και έχουμε και διάθεση μπορεί να τραβηχτούμε και πουθενά αλλού μέχρι να ξαναπάμε στη δουλειά... Πρωί, πρωί σήμερα που άνοιξα τον υπολογιστή είδα ότι κλείσανε για διακοπές οι Ιχνηλασίες το μαγαζί και ξεσηκώθηκα... Θέλω διακοπές, τώρα!!!

Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 σηματοδότησε και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου...Τότε κάποιοι μίλησαν για το "τέλος της ιστορίας"... Σήμερα, 20 χρόνια μετά, παραπάνω από το 50% των κατοίκων της πρώην Ανατολικής Γερμανίας αναπολούν με νοσταλγία τις ημέρες του Τείχους, σύμφωνα με δημοσίευμα του Spiegel. .. Έχει βάση αυτή η άποψη και επιχειρήματα για να σταθεί ή είναι απλά εξωραϊσμός ενός οικείου παρελθόντος κόντρα σε ένα δύσκολο παρόν και ένα αβέβαιο μέλλον? Η ιστορία τελείωσε τελικά ή όχι...?

Μου αρέσει το διάβασμα... Μου αρέσουν οι ιστορίες... Έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία, κυρίως μυθιστορήματα.. Δεν υπάρχει καλύτερο feeling απ' όταν βρίσκεις ένα καλό βιβλίο και το ξεκοκαλίζεις.. Όταν συμβαίνει κι έχω χρόνο, κατεβάζω τους διακόπτες, απομονώνομαι από τον υπόλοιπο πλανήτη και απολαμβάνω το βιβλίο μου... Όσο περνάνε τα χρόνια δεν διαβάζω τόσο όσο παλιότερα... Θες ότι δεν έχω πλέον πολύ χρόνο ελεύθερο, θες ότι δυσκολεύομαι μερικές φορές να "μαζέψω" το μυαλό μου (ου γαρ έρχεται μόνον...), διαβάζω πολύ λιγότερο πια... Ένας λόγος που δεν μπορώ να "μαζέψω" το μυαλό μου είναι ότι διαβάζω πάρα πολύ για τη δουλειά... Δεν διαβάζω μυθιστορήματα στη δουλειά βέβαια αλλά ανά τακτά χρονικά διαστήματα διαβάζω πάρα πολύ, τεχνικά βιβλία, manuals κτλ... Φέτος από την αρχή του χρόνου έχω ρίξει πάρα πολύ διάβασμα στη δουλειά και πολύ λιγότερο στο σπίτι και πάντα όταν είμαι πρεσσαρισμένος δεν μπορώ να διαβάσω πιο "δύσκολα" βιβλία, οπότε καταφεύγω

Άρθρα για το θέμα από την Ελευθεροτυπία και τα Νέα ...