Βλασφημία...

Σκεφτόμουνα σήμερα Μεγαλοπαρασκευιάτικο το θέμα της βλαστήμιας..
Όταν λέω βλαστήμια εννοώ με την θρησκευτική έννοια, όχι να πεις "Γαμώ τα υπουργεία μου", Χριστοπαναγία που λέμε...

Οι Έλληνες γενικά βλαστημάμε πολύ, κι εγώ το κάνω συχνά πυκνά όταν μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.... Έχω παρατηρήσει ότι ο καθένας από εμάς που βλαστημάμε, έχει μια συγκεκριμένη προτίμηση σε κάποιο βιβλικό πρόσωπο το οποίο "στολίζει" όταν και όποτε μπορεί...

Εγώ περιλαβαίνω την Παναγία, ένας συνάδελφος, ο Β. περιλαμβάνει τον Χριστό, ο πατέρας μου βρίζει συχνά πυκνά (όχι κατ' αποκλειστικότητα όμως...) την ... Εύα!!!

Λειτουργεί και σε τοπικό επίπεδο, οι Κεφαλλονίτες βλαστημάνε όλη μέρα και όλη νύχτα και φυλάνε μια εξέχουσα θέση και στον Άγιο Γεράσιμο, οι δε Λευκαδίτες έχω διαβάσει ότι λένε μια πρωτότυπη βλαστήμια: "Γαμώ το κουμπί της Αγίας Βαρβάρας"!!!

Για όσους δεν πιστεύουν στον Θεό έχει μια λογική η βλαστήμια, εκτονώνονται ξεχέζοντας μια φιγούρα που έτσι κι αλλιώς δεν λέει τίποτα για αυτούς...
Για όσους πιστεύουν στον Θεό, πιστεύω ότι η επιλογή του βιβλικού προσώπου αποδέκτη της βλαστήμιας, όσο και αν ακουστεί περίεργο, γίνεται με βάση το κριτήριο του ποιο μας είναι πιο αγαπημένο...
Όποιος αγαπάει παιδεύει και αν δεν ξεσπάσω σε σένα που σε αγαπάω σε ποιόν θα ξεσπάσω και δεν συμμαζεύεται, ότι κάνουμε και με την μάνα μας...

Η γυναίκα μου εξοργίζεται όταν βλαστημάω αλλά έχει την λεπτότητα να με ξεχέζει αφού ηρεμήσω από τα νεύρα μου...
Ούτε σε μένα αρέσει, το μετανιώνω κάθε φορά που την ρίχνω την Χριστοπαναγία, αλλά βγαίνει τόσο εύκολα η ρουφιάνα, όταν έχεις τα μπουρίνια σου...

Σχόλια

  1. Δεν νομίζω πως ισχύει η αναλογία βλασφημία - απιστία.
    Μάλλον το αντίθετο ισχύει. Θεωρώ πως όσοι έχουν μια έφεση στην Χριστοπαναγία, ή πιστεύουν -κρυφά ή φανερά- ή απλά πίστευαν σε κάποια φάση της ζωής τους και τους έχει μείνει κατάλοιπο λόγω συνήθειας. Κι αυτό γιατί ο πιστός, θεωρεί την χριστοπαναγία, από την μιά την μέγιστη ανακούφιση σε στιγμές μεγάλης φόρτισης, κι από την άλλη τον γεμίζει με ενοχή, έχοντας φυσικά και την δαμόκλειο σπάθη της κολάσεως μονίμως πάνω από την κεφάλα του. Εγώ τουλάχιστον, παθητικός χριστιανός ως την εφηβεία μου, έτσι αντιμετώπιζα την χριστοπαναγία όποτε την έριχνα. Αλλά και μετά από τόσα χρόνια συνειδητά άθεος, μου έχει μείνει το συναίσθημα αυτό, της πλήρους ανακούφισης, ότι λες το χειρότερο που μπορείς να πεις και ξαλαφρώνεις... Αντίθετα πολλά άτομα που γνωρίζω που υπήρξαν ανέκαθεν άθεοι λόγω οικογενειακού περιβάλλοντος, δεν αισθάνονται καμιά σχετική ανάγκη να ρίξουν καντήλι. Δεν τους κάνει καμιά αίσθηση ακριβώς γιατί δεν το ξεχωρίζουν ως βρισιά από όλες τις άλλες. Ίσως τελικά αυτού του είδους η διαπαιδαγώγηση να μαθαίνει στον άνθρωπο να σεβέται ακόμη περισσότερο τα πιστεύω του άλλου. Δεν μπορώ εδώ να μην υπενθυμίσω τον Μίσσιο που έλεγε, πως έτρωγαν ξύλο από τους ελληνορθόδοξους εθνικόφρονες δεσμοφύλακες τους, αυτοί ως κομμουνιστές κι άθεοι που ποτέ δεν έριχναν παναγίες, και τους άκουγαν να τους ουρλιάζουν: "Είσαι και άθεος ρε κωλόπαιδο γαμώ την Παναγία σου;!"
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα δεν ισχυρίστηκα ότι υπάρχει aναλογία βλασφημίας απιστίας, ο αντίθετο μάλιστα!!! Η κατηγορία του άπιστου που χριστοπαναγίζει, μπορεί να χριστοπαναγίζει είτε λόγω ενός πρότερου ένθεου παρελθόντος που του έχει αφήσει κατάλοιπα είτε αν ανήκει στην κατηγορία των φανατικών που χριστοπαναγίζει συνειδητά για να προκαλέσει...Αν και σε αυτή την κατηγορία δεν ανήκουν τόσο άθεοι όσο διάφοροι νεο παγανιστές που τα έχουν με τον..."εβραιοχριστιανισμό"!!!

    lol και πάλι lol δηλαδή!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προσωπικά δεν μου έχει δημιουργηθεί ποτέ η ανάγκη να βρίσω τα Θεία. Είτε Χριστο-Παναγία είτε Δία είτε οποιασδήποτε θρησκείας. Θεωρώ ότι προσβάλει πρώτα από όλα τις αρχές που έχει δημιουργήσει ο πολιτισμός μας. Μην ξεχνάμε οτι οι θρησκίες ή έστω η διαμόρφωσή τους στην σημερινή εικόνα ειναι αποτέλεσμα της εξέλιξης του πολιτισμού μας.

    Επίσης θεωρώ μεγάλη ανοησία όλες αυτές τις φοβίες που προσπαθούν οι τυπολάτρες και αμόρφωτοι να δημιουργήσουν στους νεότερους, παρουσιάζοντας τον Θεό της Αγάπης ως τιμωρό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο κολασμός και το αιώνιο μαρτύριο ήταν διαδεδομένο μέσο επιβολής του φόβου σε παλιαότερες περιόδους, τώρα δεν νομίζω ότι καλλιεργείται και τόσο πολύ...Ο στόχος παραμένει ο ίδιος, η επιβολή του σεβασμού στα Θεία...Συμφωνώ μαζί σου όμως ότι αποτελεί διαστρέβλωση της εικόνας του Θεού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου