Ψαροκόκαλο...

Είπαμε με την Μ. να πάμε κανένα ταξιδάκι εδώ κοντά, στο τριήμερο, τώρα που έχει ανοίξει κι ο καιρός, να ξεσκάσουμε λίγο γιατί υπήρχε πολύ πίεση αυτή την περίοδο... Σκεφτήκαμε αρχικά το αγαπημένο Ναύπλιο το οποίο έχουμε επισκεφτεί πάρα πολλές φορές αλλά έχουμε να πάμε 3-4 χρόνια... Ψάξαμε, ψάξαμε, ψάξαμε... Τζίφος!!! Δωμάτιο ούτε για δείγμα δεν υπάρχει στην παλιά πόλη... Το μοναδικό ξενοδοχείο που είχε διαθεσιμότητα ήταν το γνωστό ξενοδοχείο, για όσους έχουν επισκεφτεί την πόλη του Ναυπλίου, πάνω στην Ακροναυπλία, του οποίου όμως η τιμή του δωματίου πέφτει "κάπως" ακριβή για το πορτοφόλι μου... Λέμε, "εντάξει ρε αδερφέ, δεν μας έκατσε το Ναύπλιο, ας δοκιμάσουμε στα Καλάβρυτα... Κοντά είναι κι αυτά, όμορφα είναι, έχουμε να πάμε κι εκεί 10 χρόνια" ... Πήραμε τηλέφωνα, ρωτήσαμε, τζίφος και πάλι... Δωμάτιο ούτε για δείγμα... Στο τελευταίο ξενοδοχείο που τηλεφωνήσαμε μάλιστα, η κοπέλα που σήκωσε το τηλέφωνο σχεδόν γέλασε όταν την ρωτήσαμε αν έχει διαθέσι

Από το Βήμα Δισέγγονος του Χίτλερ έγινε Εβραίος και ζει στο Ισραήλ O δισέγγονος εξ αγχιστείας του Αδόλφου Χίτλερ ζει εδώ και 25 χρόνια στο Ισραήλ, έχει ασπαστεί την εβραϊκή θρησκεία και διδάσκει το Ταλμούδ, το ιερό βιβλίο των εβραίων, σε ισραηλινό πανεπιστήμιο. Στα 52 του χρόνια διατηρεί γερμανικό ονοματεπώνυμο, αλλά προτιμά να μη δημοσιοποιήσει τα πλήρη στοιχεία της ταυτότητάς του, που αποκαλύπτουν την εξ αγχιστείας συγγένεια με τον Φύρερ και το ναζιστικό παρελθόν της οικογένειάς του. «Ο Χανς Χίτλερ, γιος του Αλόις Χίτλερ, ετεροθαλούς αδελφού του Αδόλφου Χίτλερ, ήταν γαμπρός στην οικογένειά μας. Ηταν ο δεύτερος σύζυγος της γιαγιάς μου Ερνα μετά το διαζύγιό της με τον παππού μου. Συνεπώς εγώ δεν έχω δεσμούς αίματος με τον Φύρερ» εξηγεί στην ιταλική εφημερίδα «La Repubblica». Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είχε δύσκολα παιδικά χρόνια. «Οι γονείς μου χώρισαν λίγο καιρό μετά τη γέννησή μου. Με τη μητέρα μου, που τότε δεν είχε εισοδήματα, αλλάζαμε σπίτι συχνά. Μας πετούσαν στον δρόμ

Από τα Νέα Σκέψεις για την έκδοση πιστωτικής κάρτας γίνονται στο ΠΑΣΟΚ, στο πρότυπο της κάρτας των Εργατικών (New Labour) της Βρετανίας. Όπως αναφέρουν Τα Νέα της Τετάρτης, ήδη το κόμμα βρίσκεται σε επαφή με τράπεζες προκειμένου να αποφασίσει με ποια θα συνεργαστεί για την έκδοση της κάρτας. «Θα έχει το ανταγωνιστικότερο επιτόκιο μεταφοράς υπολοίπου της αγοράς, το επιτόκιό της θα είναι περίπου 20% χαμηλότερο από τα ισχύοντα, ενώ ο κάτοχός της δεν θα πληρώνει ετήσια συνδρομή ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στην τράπεζα» αναφέρουν στελέχη του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Σχετικά με την ετήσια συνδρομή, το ΠΑΣΟΚ έχει αποστείλει 950 χιλιάδες προσωπικές επιστολές σε μέλη και φίλους οι οποίοι έως τις 31 Μαΐου θα πρέπει να καταβάλουν την ετήσια συνδρομή τους: από 12 ευρώ για αγρότες, μετανάστες, συνταξιούχους, μέχρι 500 ευρώ για βουλευτές και ευρωβουλευτές. Ο γενικός διευθυντής του κόμματος Ροβέρτος Σπυρόπουλος σημειώνει ότι το μακροπρόθεσμο σχέδιο του ΠΑΣΟΚ είναι να υπάρξει οικον

Σήμερα είχα άδεια, ξύπνησα το πρωί κατά τις 9:30 και πίνοντας καφέ μπροστά στην τηλεόραση, είδα στον ΣΚΑΙ, στην εκπομπή της Oprah Winfrey, αυτό το βίντεο... Τα σχόλια δικά σας...

Σκεφτόμουνα σήμερα Μεγαλοπαρασκευιάτικο το θέμα της βλαστήμιας.. Όταν λέω βλαστήμια εννοώ με την θρησκευτική έννοια, όχι να πεις "Γαμώ τα υπουργεία μου", Χριστοπαναγία που λέμε... Οι Έλληνες γενικά βλαστημάμε πολύ, κι εγώ το κάνω συχνά πυκνά όταν μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.... Έχω παρατηρήσει ότι ο καθένας από εμάς που βλαστημάμε, έχει μια συγκεκριμένη προτίμηση σε κάποιο βιβλικό πρόσωπο το οποίο "στολίζει" όταν και όποτε μπορεί... Εγώ περιλαβαίνω την Παναγία, ένας συνάδελφος, ο Β. περιλαμβάνει τον Χριστό, ο πατέρας μου βρίζει συχνά πυκνά (όχι κατ' αποκλειστικότητα όμως...) την ... Εύα!!! Λειτουργεί και σε τοπικό επίπεδο, οι Κεφαλλονίτες βλαστημάνε όλη μέρα και όλη νύχτα και φυλάνε μια εξέχουσα θέση και στον Άγιο Γεράσιμο, οι δε Λευκαδίτες έχω διαβάσει ότι λένε μια πρωτότυπη βλαστήμια: "Γαμώ το κουμπί της Αγίας Βαρβάρας" !!! Για όσους δεν πιστεύουν στον Θεό έχει μια λογική η βλαστήμια, εκτονώνονται ξεχέζοντας μια φιγούρα που έτσι κι αλλιώς δεν λ

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα... Έχω πολύ δουλειά, πολύ διάβασμα να ρίξω, έχω ένα πρόβλημα υγείας (όχι θανατηφόρο) που με έχει μπλέξει σε μια διαδικασία εξετάσεων και κόντρα εξετάσεων και με έχει στρεσσάρει πολύ, έχω πολύ άγχος γενικότερα... Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι υπάρχουν και χειρότερα, ότι όλα διορθώνονται, ότι η αρρώστια περνάει, ότι η δουλειά τελειώνει, ότι υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν πραγματικά αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα... Ίσως να είναι εγωϊστικό αλλά τα προβλήματα του καθενός του φαίνονται βουνό... Απλά υπάρχουν αυτοί που περπατάνε πραγματικά την "Οδό του Μαρτυρίου" και άλλοι που βαδίζουν το ... "Μονοπάτι του Μαρτυρίου"... Εγώ δεν ξέρω πού βαδίζω... Μάλλον το μονοπάτι... Προς το παρόν πάντως νιώθω ότι η εβδομάδα είναι πραγματικά "Των Παθών"...

Την Παρασκευή το βράδυ έκατσα και είδα στο STAR μια ταινία με την Τζένιφερ Λόπεζ και τον Αντόνιο Μπαντέρας , το " Bordertown " . Η ταινία ήταν συμπαθητική και είναι βασισμένη στα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Χουάρες, μια πόλη της μεξικανοαμερικανικής μεθορίου στην οποία κάθε χρόνο εξαφανίζονται, βιάζονται και δολοφονούνται εκατοντάδες γυναίκες... Το Χουάρες είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις του Μεξικό στην οποία υπάρχουν πολλά αμερικανικά εργοστάσια συναρμολόγησης τεχνολογικών προϊόντων , τα μακιλαδόρας , ειδικά από το 1994 και μετά οπότε και υπογράφτηκε η Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου ( NAFTA ). Εξαιτίας της ύπαρξης αυτών των εργοστασίων, συρρέουν στο Χουάρες, χιλιάδες μετανάστες από όλο το Μεξικό για να δουλέψουν για ψίχουλα και να ζήσουν σε απέραντες παραγκουπόλεις χωρίς ηλεκτρικό ή πόσιμο νερό... Πλην αυτών, το Χουαρέζ έχει να "επιδείξει" ένα ασυνήθιστα υψηλό αλλά πολύ τρομακτικό αριθμό εξαφανισμένων / βιασμένων /δολοφονημένων

Έχω τις μαύρες μου σήμερα... Κάτι ότι ξύπνησα στραβά, κάτι ότι δούλευα χθες μέχρι τις 9, κάτι ένα θεματάκι υγείας (λογικά ασήμαντο) που ήρθε από το παρελθόν να με ξαναθυμηθεί, κάτι ένα θεματάκι οικογενειακής φύσεως που έχει να κάνει με παρεξήγηση, κάτι το ένα, κάτι το άλλο... Έχω έρθει στο γραφείο και με το ζόρι είπα καλημέρα... Πολύ κακή διάθεση, άντε να περάσει η μέρα να γυρίσω στο σπίτι μου...

Από τα Νέα

Πηγή άγνωστη, μου ήρθε με mail...

Γενική απεργία σήμερα... Τα συνδικάτα υπολογίζουν η σημερινή να είναι μια από τις μεγαλύτερες εργατικές κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών... Μακάρι να έχουν δίκιο... Μακάρι να πλημμυρίσουν οι δρόμοι κόσμο... Κόσμο που "έχει την πολυτέλεια" να απεργεί... Κόσμο που είναι λιγότερο φοβισμένος από εμάς που πήγαμε στη δουλειά σήμερα... Κόσμο που αξιώθηκε να φτιάξει ένα συνδικάτο της προκοπής, που προστατεύει τα μέλη του και δεν "μασάει" στο bullying της εργοδοσίας... Κόσμο που ίσως να έχει την μεγαλοψυχία να μην μας φτύσει στην μούρη, όλους εμάς που σήμερα δεν απεργούμε, όταν ίσως κερδίσουν κάτι από την σημερινή απεργία, από το σημερινό χαμένο μεροκάματο... Όλοι στους δρόμους!!!

Πρωταπριλιά σήμερα, καλό μήνα να έχουμε, καλύτερα από τον τρόπο που μπήκε πάντως διότι εγώ εδώ και δυο μέρες είμαι άρρωστος, κλεισμένος στο σπίτι... Αντιγράφω από την βικιπαιδεία , αυτά τα ολίγα (κι ενδιαφέροντα ελπίζω) : Πρωταπριλιά Το παραδοσιακό έθιμο του να λες καλοπροαίρετα ψέματα την 1 Απριλίου . Έθιμο Κατά την 1η Απριλίου, συνιθίζεται λέγονται ψέματα λόγω εθίμου. Προέλευση του Εθίμου Τα ψέματα της πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη . Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό. Δύο από αυτές, όμως, είναι οι επικρατέστερες. Από τους Κέλτες Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες . Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο κώδικας δεοντολογίας των ψαρ