Madrid:"Fui sobre agua edificada, mis muros de fuego son. Esta es mi insignia y blasón"

Στο δρόμο για την Μαδρίτη, κάναμε στάση σε ένα χωριό που δεν θυμάμαι τώρα πως το λένε. Εκεί υπήρχε ένα πανδοχείο παραδοσιακού στυλ το οποίο είχε ζωή μερικούς αιώνες και σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες του, το είχε στέκι ο Θερβάντες, εξ' ου και ο Δον Κιχότης που μας καλωσόρισε στην αυλή.

Plaza Mayor, κάτι σαν την Πλατεία Κοντζιά ένα πράμα (καμία σχέση...). Η πλατεία δημαρχείου της Μαδρίτης, εντυπωσιακή, περίκλειστη, πολύ μεγάλη... Τα κτίρια που την περιτριγυρίζουν είναι παμπάλαια αλλά παρ' όλα αυτά κατοικούνται ακόμα, υπάρχει δε μια γιαγιά που μένει σε ένα διαμέρισμα με θέα στην πλατεία γύρω στα 60 χρόνια και πληρώνει νοίκι 1 Ευρώ!!! (έτσι μου είπανε τουλάχιστον...)

Palazzo Real ή αλλιώς τα πρώην βασιλικά ανάκτορα. Πολύ εντυπωσιακά, πολύ ταρατατζούμ, η πρώτη φωτογραφία με το λάβαρο είναι η μία και μοναδική που τράβηξα από εσωτερικούς χώρους, μετά μας έβαλαν χέρι οι φύλακες και δεν επιτρεπόταν όχι φωτογραφίες να βγάλεις αλλά ούτε και να φταρνιστείς. Γενικά πολύ τζόρες οι Ισπανοί με τους ελέγχους στα μουσεία και τα μνημεία, υπέρ το δέον, με αποκορύφωμα στο Prado που μόνο δακτυλοσκόπηση δεν μας κάνανε για να μας αφήσουν να μπούμε, ούτε στην Αμερικανική πρεσβεία να μπαίναμε...

Μερικές εικόνες της πόλης, μια μοντέρνα μαδριλένικη λεωφόρος με κίνηση και αυτοκίνητα, μια φευγαλέα ματιά στο Vicente Calderon ,έδρα της Ατλέτικο Μαδρίτης ,(όσο βλέπετε εσείς στην φωτογραφία άλλο τόσο είδα κι εγώ, δεν πρόλαβα να το επισκεφτώ κανονικά) και η είσοδος του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Βασίλισσας Σοφίας το οποίο καθόλου δεν μου άρεσε, βαρέθηκα αφάνταστα και ήμουν και κομμάτια από την κούραση...

Τελευταίο βράδυ στη Μαδρίτη, μας πήρε ο Βαγγέλης ο ξεναγός που είναι Γιαννιώτης αλλά ζει μόνιμα στη Μαδρίτη από τα 10 του (γαμώ τα άτομα!!!) και αφού μας έβγαλε για φαΐ, tapas κι έτσι, μας πήγε σε ένα μπαρ το οποίο απ΄έξω έμοιαζε με το χειρότερο κωλάδικο της Αθήνας και ήταν και υπόγειο. Εμείς μασήσαμε αλλά λέμε κάτι ξέρει ο Βαγγέλης, δεν μας πάει για σφάξιμο... Τελικά το μπαράκι ήταν πολύ ωραίο, το είχανε κάτι τύποι που ήταν χαβανέζοι, πολυνήσιοι, κάτι τέτοιο και φτιάχνανε κάτι γαμηστερά κοκτέιλς τα οποία τα σερβίρανε σε κάτι ποτήρια σαν και αυτά της φωτογραφίας. Αυτό που καπνίζει δε, ήταν ένα με ρούμι, διάφορους χυμούς και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μέσα το οποίο ήταν για δύο άτομα γιατί ήταν γύρω στο ένα λίτρο, έτσι κι έπινες δυο καπάκι άρχιζες να τραγουδάς την Σαμαρίνα σε άψογα Καστιγιάνικα...

Γενικά δεν έχω πολλές φωτογραφίες, ήταν και το τέλος του ταξιδιού και είχε κάνει κάλο το δάχτυλο μου από το κουμπί της ψηφιακής. Νομίζω πάντως πως τη Μαδρίτη την έχω αδικήσει, είναι πιο ωραία πόλη απ' ότι κατάλαβα εγώ, όταν ήμουν εκεί... Για να δικαιολογηθώ λίγο βέβαια είχα ψιλοαρρωστήσει εκείνες τις μέρες και ήμουν στα μαύρα πανιά... Τέλος πάντων, την επόμενη φορά, θα τη δω καλύτερα...