Η ιστορία μιας κουκούλας...

Η ιστορία αυτή που έχει προκύψει με το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με την ποινικοποίηση της κουκούλας, είναι για γέλια και για κλάματα αλλά σηκώνει πάρα πολύ κουβέντα... Η κυβέρνηση απεγνωσμένη και ανίκανη (ή απρόθυμη) να αντιδράσει ουσιαστικά στην χιονοστιβάδα των γεγονότων που συμβαίνουν στην χώρα όλο αυτό τον χειμώνα και ειδικά μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, επιχειρεί με κατασταλτατικά μέτρα και σπασμωδικές προσπάθειες να αποδείξει πρώτα απ' όλους στον εαυτό της, ότι "παράγει έργο", ότι "κάτι κάνει"... Η ποινικοποίηση της κουκούλας μπορεί να είναι γελοία διότι θυμίζει την γνωστή παροιμία που λέει ότι κλώτσαγε ο γάιδαρος και ο χωρικός χτυπούσε το σαμάρι αλλά το ζήτημα έχει πολλαπλές προεκτάσεις καθώς πλέον εφαρμόζεται εξόφθαλμα η επιβολή μέτρων της λογικής "πονάει δόντι, κόβει κεφάλι"... Καθιστά πλέον στη διακριτική ευχέρεια, στη δημοκρατική ανιδιοτέλεια του κάθε αστυνομικού και του κάθε εισαγγελέα, τη δυνατότητα να υποδείξει ως κακούργο τον κάθε άνθρωπο ο οποίος διαδηλώνει τα δίκια του ή τα άδικα του στους δρόμους... Ποινικοποιεί την λογική προσπάθεια του διαδηλωτή (του διαδηλωτή, όχι του "κουκουλοφόρου") να προστατευτεί από τα χημικά και τα δακρυγόνα που εκτοξεύει απλόχερα η Ελληνική Αστυνομία σε κάθε διαδήλωση παρά το γεγονός ότι είναι αποδεδειγμένα βλαβερά για τον οργανισμό και πολλά από αυτά απαγορευμένα από τον ΟΗΕ... Παράλληλα δεν θεωρεί απαραίτητο να ισχύουν παρόμοιες διατάξεις για την αστυνομία που όχι μόνο χρησιμοποιεί πολλάκις "κουκούλες" (από ύφασμα, ελαστικές, συντεχνιακές, δικαστικές, διακοσμητικών φυτών εξωτερικού χώρου κτλ,κτλ...) και "κουκουλοφόρους" πάσης φύσεως αλλά πολλές φορές έχουμε δει σε διαδηλώσεις πολλούς αστυνομικούς να αρνούνται να δώσουν τα στοιχεία τους ή να μην φορούν τα διακριτικά τους, όπως οφείλουν... Ίσως να μην είναι Έλληνες οι συγκεκριμένοι κύριοι διότι όπως δήλωσε και ο κύριος Δένδιας:

Προβλέπουμε σε μια σειρά από διατάξεις σαν επιβαρυντική περίπτωση τη χρήση της κουκούλας. Ο Έλληνας πολίτης δεν κρύβει τα χαρακτηριστικά του και δεν φοβάται να δείξει το πρόσωπό του, ιδίως όταν διαμαρτύρεται.

Η κυβέρνηση αποδεικνύει ότι δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να εντοπίσει τα βαθύτερα αίτια της κοινωνικής έκρηξης της οποίας είμαστε όλοι μάρτυρες, δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να παρέχει αίσθημα ασφάλειας στον πολίτη, δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να φτιάξει μια αστυνομία προσανατολισμένη (έστω και για το φαίνεσθαι) στη διατήρηση της κοινωνικής ασφάλειας και όχι της κοινωνικής καταστολής... Η υιοθέτηση τέτοιου είδους μέτρων ρίχνουν νερό στον μύλο της κοινωνικής έντασης και δεν επιτυγχάνουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα πλην του να οδηγούν τον κόσμο στην απόγνωση και στην αγανάκτηση, να αποζητά την εξομάλυνση της κατάστασης με κάθε κόστος...και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο απ' όλα...